مشکلات هولاند و سارکوزی در فرانسه و مرکل در آلمان

در این آغاز سال، فرانسوا هولاند و نیکولا سارکوزی، در مشکلات مشابهی قرار گرفته اند. اولی، یعنی فرانسوا هولاند، نظر به محبوبیتی که بعد از سوء قصد ها به دست آورده بود، 12 در صد سقوط کرد. دومی، در نتیجۀ یک انتخابات منطقه ای مشکل، 9 در صد سقوط کرده است. هردوی این دو کاندیدای سال 2012، به یک رقم محبوبیت در میان مردم رسیده اند : 29 درصد. در برابر کاندید شدن مجدد هردوی آنان 67 یا 68 در صد مردم، ابراز مخالفت کرده اند. در جدول محبوبیت، این دو شخص بخصوص در فاصلۀ بسیار دور از «الن ژوپه» قرار دارند. آلن ژوپه شهردار شهر «بوردو» است و در حال حاضر، 60 درصد مردم فرانسه خواهان کاندید شدن او هستند.

با این ارقام، نویسندۀ مقالۀ لوپوئن، این سوال را مطرح میکند که آیا مسابقه میان این اشخاص تمام است، یا اینکه شهردار شهر بوردو، قبل از وقت به این اوج رسیده است ؟ اهمیت این سوال در تغییر و تحول محبوبیت شخصیت ها، پیشاپیش انتخابات است. به عبارت دیگر، الن ژوپه که امروز این همه محبوبیت دارد، آیا زمانیکه مسایل سیاسی کمپین انتخاباتی مطرح شدند، هم این محبوبیت را خواهد داشت ؟

* * *

در هرصورت، در جناح راست، در حال حاضر، الن ژوپه پیشگام است. شاید هم به همین دلیل، دوسیۀ کلانی در لوپوئن، به یک نوع تبادل نظر میان او و فینکل کروت اختصاص داده شده است. آلن فینکل کروت، یکی از شخصیت های مشهور فرانسه است که فیلسوف و فعال سیاسی است. این دوسیه با یک ابراز نظر آلن ژوپه در مورد آلن فینکل کروت آغاز میشود که میگوید، «شما در رادیکالیسم و بی تجربگی قرار دارید. من در جهش سیاسی». ولی این موضع گیری متضاد، به معنی اختلاف نظر دایمی نیست. در ادامه، نقل قولی از فینکل کروت در بارۀ ژوپه آمده است که میگوید، «میترسیدم که الن ژوپه به سوی وسوسۀ آنژلیسم برود، ولی با کتاب آخرش، او پا به زمین گذاشته است و از این خوشحالم». مقصد از آنژلیسم که از آنژل، به معنی «فرشته» میاید، یک نوع ایدئالیسم است.

در ادامه نظرات این دو شخصیت سیاسی فلسفی را در مسایل مختلف میخوانیم که یکی از آن، اسلام و آزادی است. بعد از نقدی در بارۀ اسلام، آلن ژوپه یاد آوری میکند که «دین مسیحی هم دوره های بسیار خشنی داشت. به یاد بیاورید شعار کشیش امالریک را که در بارۀ «کاتری ها» میگفت، «همۀ آنان را بکشید. خدا خودش انانی را که متعلق به او هستند، خواهد شناخت». ولی فینکل کروت که در مورد اسلام دید منفی تری دارد، میگوید که «برای جلوگیری از نشانه گرفتن انگشت انتقاد به سوی اسلام، (در فرانسه) همۀ مذاهب را متهم میکنند. و روزنامۀ شارلی، برای شمارۀ اختصاصی سالگرد خود، قاتلی را که هنوز دستگیر نشده است، به شکل خدای مسیحی نقاشی میکند.»

بحث لاییسیته هنوز هم در فرانسه داغ است. لاییسیته، عبارت از اصولیست که اجازه میدهد در یک جامعۀ واحد، ادیان متعدد وجود داشته و با هم بصورت مسالمت آمیز زندگی کنند. در این تبادل نظر، آلن ژوپه از تشدید لاییسیته صحبت میکند و میگوید که کار به جایی رسیده است که «ما حتی نمیتوانیم جشن کریسمس را به همدیگر تبریک بگوییم. این برای من افراطیت لاییسیته است. یعنی این نوعی از حمافت است.»

* * *

در صفحات آخر این مجله، نوشته ای از کامل داوود آمده است زیر عنوان «تصویر عمومی یک بنیادگرا». در این نوشته آمده است که «هر بنیاد گرا، با هر دکترینی که باشد، خواب این را دارد که گذشته را احیا کند. دیگران برای او دشمن هستند و زن، بد است.» او اضافه میکند که بنیاد گرا کسیست که منطق بسته دارد، جسمش خشن است مانند یک اسلحه و عشقش، به دلیل ضرورت وافر به مراسم مذهبی خشک شده است.

* * *

اکسپرس، هم بحث کلانی در بارۀ حکومت فرانسه، و مشکلات فعلی آن مطرح کرده است. با وجود موج تروریستی که فرانسه را هدف قرار داد، اشتغال هنوز هم در اولویت دلمشغولی های فرانسویان قرار دارد. به همین دلیل در انتخابات آینده، بحث اول در بارۀ اشتغال خواهد بود. اینجا باید یاد آوری کرد که فرانسوا هولاند، هنگامی که برای ریاست جمهوری کاندید شد، تعهد کرد که برنامۀ اقتصادیی را در پیش بگیرد که منتهی به ایجاد اشتغال شود، و اساس کاندید شدن دوبارۀ خود را هم، بر این موفقیت گذاشته بود. زیر عنوان «سخن ها و اعداد»، در این شمارۀ اکسپرس آمده است که هولاند، وعده هایش را ازدیاد بخشیده است و برای تحقق آن، به طرز عمل های قدیمی دست میزند، که در بهترین حالت، میتوانند تنها ارقام احصائیه را تغییر بدهند. در ماه اکتبر، فرانسوا هولاند اعلان کرد که 150 هزار نفر وارد آموزش حرفه ای میشوند. حالا او از 500 هزار نفر صحبت میکند.

* * *

آخرین مطلب این بررسی هفته نامه ها را هم، از مجلۀ «لوپوئن» برای شما انتخاب کرده ام. باربارا جون، یکی از شخصیت های یکی از احزاب جناح راست آلمان است. برای او، آلمان باید کسانی را که می پذیرد، انتخاب کند. او میگوید که تبدیل شدن به یک کشور مهاجرتی کار سختی است.

او اضافه میکند که تا حالا کسانیکه میخواستند به آلمان بیایند، کافی بود راه بیافتند. این سفر سخت و خطرناک، برای مردان جوان، کار سختی نبود، ولی اشخاص ضعیف، زنان و کودکان، در میان مهاجران بسیار کم هستند. ما باید این سوال را از خود بپرسیم که کی بیشتر از دیگران به کمک ما نیاز دارد ؟ حتماٌ آنان همین کسانی نیستند که موفق به رسیدن به آلمان شدند. راه حل این است که آلمان همگان را نپذیرد، بلکه تصمیم بگیرد که چه کسانی را میپذیرد، و دنبال آنان در کشور های ترانزیت، مانند ترکیه، برود.