هفتمین دورۀ رقابتهای جام جهانی راگبی با قهرمانی تیم ملی زلاندنو کشور میزبان، به پایان رسید. جام جهانی راگبی که نخستین دورۀ آن به ابتکار یک فرانسوی در سال ۱۹۸۷و با میزبانی مشترک استرالیا و زلاندنو برگزار شده بود، در کمتر از یک ربع قرن موجودیت، به یکی از مهمترین گردهم آییهای ورزشی جهان تبدیل شده است.
گرچه راگبی مثل فوتبال، در سراسر جهان علاقمندان بسیاری ندارد، ولی در برخی مناطق، خصوصاً استرالیا، زلاندنو، آفریقای جنوبی و یا بسیاری از جزایر قارۀ اقیانوسیه، پرطرفدارترین ورزش به حساب میآید. به حدی که فوتبالیستها نسبت به ملی پوشان و ستارگان راگبی در این کشورها ناشناس تر هستند.
اما در راگبی، سیاهپوشان زلاندنو همانند زردپوشان برزیلی در فوتبال به حساب می آیند؛ یعنی بهترین و پرطرفدارترین تیم جهان. بدین ترتیب درست مانند فوتبال و زمانی که تیمی قرار است با برزیل روبرو شود، رقبای سیاهپوشان زلاندنو کاملاً واقفند که به مصاف بهترین تیم جهان میروند و معمولاً رویارویی با تیم ملی راگبی زلاندنو دیداری است متفاوت با دیگر مسابقات.
شایان ذکر است که زلاندنو تنها چهار میلیون جمعیت دارد و با وجود حاکمیت بی چون و چرا در راگبی جهانی در نیم قرن گذشته، سیاهپوشان تا به امروز تنها موفق شده بودند یک بار، آنهم در نخستین دورۀ جام جهانی، به مقام قهرمانی دست یابند.
به همین دلیل پس از ۲۴ سال که مجدداً میزبانی جام جهانی به کشورشان بازگشت، ملی پوشان زلاندنو قصد داشتند بار دیگر جام جهانی را در برابر تماشاچیان خودی فتح کنند. هوادارانی که برایشان راگبی فراتر از تنها یک رویداد ورزشی است. چرا که در زلاندنو راگبی جنبۀ نمادین و اجتماعی دارد. بسیاری از تنشهای موجود میان بومیهای اصلی خاک زلاندنو و مهاجرینی که بعدها خصوصاً از انگلیس به این کشور رفتند، اکنون به لطف راگبی حل و فصل شده و تمامی مردم این کشور با وجود رنگ پوست، فرهنگ و آداب و رسوم متفاوت، هنگام حضور سیاهپوشان تیم ملی راگبی خود، دست به دست هم داده، تیم ملی را تشویق میکنند. خصوصاً که این تیم متشکل است از تمامی نمایندگان قومی و نژادی تشکیلدهندۀ جامعۀ زلاندنو می باشد.
شایان ذکر است که در نخستین دورۀ جام جهانی راگبی در سال ۱۹۸۷ که با پیروزی زلاندنو به پایان رسید، حریف سیاهپوشان در دیدار نهایی، همانند دورۀ کنونی آبیپوشان فرانسوی بودند. فرانسه نیز همانند زلاندنو کشوری است که در آن راگبی، البته پس از فوتبال، پرطرفدارترین ورزش به حساب میآید.
فرانسه که در بخش نیمکرۀ شمالی به همراه انگلستان جزو بهترین تیمهای جهان به حساب میآید، در هفتمین جام جهانی برای سومین بار در تاریخ جامهای جهانی، به دیدار نهایی راه یافت و بازهم از دستیابی به مقام قهرمانی باز ماند. آبیپوشان فرانسوی که با کسب نتایجی نه چندان درخشان، از مرحلهی مقدماتی صعود کرده بودند، موفق شدند در میان شگفتی همگان با گذر از سد انگلستان در مرحلهی یکچهارم نهایی و تیم ملی راگبی ولز در مرحلهی نیمهنهایی، به دیدار پایانی این رقابتها راه یابند و سرانجام در پایان با نتیجهی هشت بر هفت، یعنی با یک امتیاز اختلاف و ارائهی نمایشی درخشان، برای سومین بار به مقام نایبقهرمانی جهان دست یافتند.
هفتمین دورهی رقابتهای جام جهانی راگبی، آنهم در کشور کوچکی مانند زلاندنو، با موفقیت بسیاری برگزار شد و نزدیک به صدهزار نفر از نقاط مختلف جهان، با وجود دوری زلاندنو، برای تماشای بازیها به این کشور آمدند. همچنین نزدیک به سه هزار خبرنگار از ۵۵ کشور جهان برای پوشش رسانهای جام جهانی وارد زلاندنو شدند و پخش تلویزیونی مسابقات در تمام دنیا، نسبت به دورههای پیشین جهش چشمگیری داشت.
از لحاظ اقتصادی، جام جهانی راگبی بیش از ۶۰۰ میلیون دلار برای زلاندنو درآمدزایی داشت که با در نظر گرفتن اینکه تقریباً همین مبلغ هزینه شده بود تا ورزشگاهها بازسازی و یا ساخته شوند و همچنین راه و جادهها و امکانات دیگر بنا شوند، میتوان گفت که دولت زلاندنو از برگزاری چنین رویدادی بسیار خشنود است.
نکتهی جالب توجه دیگر، افزایش تعداد تیمهای شرکت کننده در این جام جهانی بود که با حضور ۲۰ تیم برگزار شد.
همچنین رشد سریع راگبی در برخی کشورها، از جمله روسیه، آمریکا، کانادا، گرجستان و خصوصاً ژاپن بسیار شایان ذکر است. ژاپنیهایی که چنان برای راگبی سرمایهگذاری کردند که نه تنها موفق شدند با راهاندازی لیگ حرفهای در کشور خود، تیم ملی بسیار خوبی را به جام جهانی بفرستند، بلکه فدراسیون جهانی راگبی، رسماً میزبانی نهمین دورهی جام جهانی راگبی را به ژاپن واگذار کرده است.
اما چهار سال دیگر، یعنی هشتمین دورهی رقابتهای جام جهانی راگبی، اینبار در انگلستان برگزار خواهد شد. یعنی بازگشت به مهد راگبی، جایی که این ورزش رسماً در سال ۱۸۲۳ اختراع شد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید