خطر تعلیق فوتبال ایران در آستانه رقابت های انتخابی جام جهانی

در هفته‏ ی اخیر دو روی‏داد بسیار مهم برای فوتبال ایران رقم زده شد. از یک سو، انتخابات فدراسیون فوتبال که با پیروزی مجدد علی کفاشیان به پایان رسید. از سوی دیگر نیز قرعه ‏کشی گروه ‏بندی دور نهایی رقابت‏های انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ در منطقه‏ ی آسیا برگزار شد و تکلیف نام رقبای ایران در راه رسیدن به جام جهانی برزیل روشن شد.

 در حالی‏که ملی ‏پوشان ایران باید خود را برای حضور هرچه بهتر در این مسابقات آماده سازند، باز هم دخالت دولت در ساختار فدراسیون فوتبال، خطر تعلیق فوتبال ایران را از سوی فدراسیون جهانی فوتبال، فیفا، زنده می‏کند.

توضیحات بیشتر با رامتین جباری، روزنامه ‏نگار ورزشی در سوئد:

رامتین جباری: هفته‏ ی گذشته، روز پانزدهم اسفند، انتخابات فدراسیون برگزار شد و در حضور گزینه‏‏ای که در گمانه ‏زنی‏ها از آن به عنوان "گزینه ‏ی دولت" نام برده می‏شد، حسین قریب، علی کفاشیان و عزیزالله محمدی، کفاشیان رأی قاطع مجمع را به دست آورد و برای دور دوم به عنوان رییس فدراسیون فوتبال انتخاب شد.
خیلی از روزنامه ‏نگارها و مفسرهای ورزشی، انتخاب دوباره‏ ی کفاشیان را فارغ از کارنامه‏ ای که شاید خیلی هم قابل دفاع نبود، به "جشن استقلال فوتبال از دولت" تعبیر کردند. این تعبیر در واقع به این خاطر بود که خود کفاشیان در دوره‏ی قبل گزینه ‏ی مستقیم سازمان تربیت بدنی بود و این بار هم وزارت ورزش در پی آن بود که گزینه‏ ی مورد نظر خود را روی این کرسی بنشاند، اما استقلال آرای اعضای مجمع، به فوتبال رأی داد و علی کفاشیان با این‏که جدای از قرارداد کی‏روش، هیچ کارنامه‏ ی قابل دفاعی در چهار سال گذشته نداشت، برای دور دوم انتخاب شد.

اما آقای جباری، در حالی‏که وزارت ورزش و مقامات ناظر، بر سلامت انتخابات فدراسیون فوتبال صحه گذاشتند، ولی بار دیگر می‏بینیم که دولت می‏خواهد دست بگذارد روی مسئله ‏ی فدراسیون فوتبال و الان آقای کفاشیان از طرف سازمان بازرسی کل کشور احضار شده و این مسئله‏ می‏تواند باز هم برای فوتبال ایران خطرساز باشد.

این ماجرا از یک روز قبل از روز انتخابات شروع شد. روز قبل از انتخابات، نامه ‏ای از طرف سازمان بازرسی کل کشور به فدراسیون فوتبال ارسال شد که کفاشیان را به خاطر این‏که دوشغله محسوب می‏شد، از نامزدی برای ریاست فدراسیون فوتبال منع می‏کرد. در این‏ رابطه یک جلسه ‏ی اضطراری هم در فدراسیون برگزار شد و نماینده ‏های حقوقی فدراسیون، این خبر را از این جهت بررسی کردند که احتمال تعلیق به وسیله ‏ی فیفا، برای فوتبال ایران را بالا می‏برد.
اما انتخابات به هر شکل برگزار شد. ما حتی دیدیم که چون انتخابات به خاطر شکل تقسیم آرا به دور دوم کشیده شد، در فاصله ‏ی انتخابات دور اول تا رأی‏ گیری دور دوم، کفاشیان از اعضای مجمع خواست که به رقیب خودش، حسین قریب، رأی بدهند و به نوعی غیرمستقیم، فشاری را که از طرف وزارت ورزش روی او بود، به اعضای مجمع اعلام کرد.
اما در این بین، عابدینی که در مجمع حاضر بود، گویا وارد ماجرا می‏شود و به کفاشیان، به نوعی تشر می‏زند که نباید عقب‏ نشینی کند، باید در انتخابات بماند و به آرایی که گرفته احترام بگذارد که شاید همین واکنش فضا را عوض کرد و کفاشیان آرا را به دست آورد.
اما داستان سازمان بازرسی کل کشور ادامه پیدا کرد و بعد از انتخابات، احضاریه ‏ای برای آقای کفاشیان ارسال شد. این را هم باید در پرانتز بگویم که پرونده‏ه ای سازمان بازرسی کل کشور با قید فوریت بررسی می‏شوند و آن داستان بوروکراسی و مدت زمانی را که معمولاً این پرونده‏ها طی می‏کنند، ندارد.
جالب‏تر این‏که وقتی رؤسای فدراسیون‏های دیگر را بررسی می‏کنیم، حدود ۱۶ تن از رؤسای فدراسیون‏ دوشغله ‏اند؛ یعنی بازنشسته ‏ی دولت یا از آموزش و پرورش، یا از سپاه پاسداران و یا دیگر نهادهای دولتی هستند و الان هم رییس فدراسیون هستند، اما چنین حساسیتی روی آن‏ها وجود ندارد. حتی خود کفاشیان هم در چهار سال گذشته بازنشسته بود و در عین حال ریاست فدراسیون فوتبال را نیز بر عهده داشت، اما این حساسیت وجود نداشت.
حساسیت‏های کنونی همه برای این است که به نوعی کفاشیان مجبور به استعفا بشود و از بیرون که فیفا به این قضیه نگاه می‏کند، احتمال خطر تعلیق کم شود و همه‏ی این‏ها برای نشاندن گزینه‏ ی دولت برای هدایت فوتبال است.

آقای جباری، بسیاری بر این عقیده ‏اند که محمود احمدی‏ نژاد به دنبال آن است که فشار بیاورد برای تغییر و تحول در فدراسیون فوتبال و بسیاری گفته ‏اند که احمدی‏ نژاد نه تنها انتخابات مجلس را واگذار کرد، بلکه در انتخابات فدراسیون فوتبال نیز شکست خورد. در این زمینه نظرتان چیست؟

همیشه چنین شائبه‏ هایی برای انتخابات‌هایی که در فوتبال شده، بوده و حتی در ارتباط با گزینه ‏ی سرمربی تیم ملی، در زمان علی دایی، این قضیه مستقیماً به رییس جمهور مرتبط شد. اما تا امروز این شایعه ‏ها تایید نشده ‏اند. یعنی حتی منابع نزدیک هم هنوز می‏گویند شاید او موافق با کفاشیان نبوده، اما گزینه ‏ای را هم اعلام نکرده است.
حسین قریب را بیشتر به شخص وزیر ورزش مرتبط می‏بینند. چراکه در دوره‏ای که قریب مدیرعامل باشگاه استقلال بود، آقای عباسی وزیر تعاون بودند و آن دوره‏ای بود که استقلال به این وزارت‏خانه سپرده شده بود و این دو از آن‏جا با یک‏دیگر تعامل داشتند. امروز هم با این‏که قریب از صحنه‏ ی فوتبال کاملاً کنار رفته بود و هیچ علاقه ‏ای هم برای بازگشت دوباره نداشت، شخص دکتر عباسی بود که او را متقاعد کرد که به انتخابات بیاید.
جالب هم این‏جاست که برای دل‏جویی از او، حتی پیش ‏بینی شده که برای سال آینده، حسین قریب جای فتح‏ الله ‏‏زاده را در باشگاه استقلال بگیرد تا به نوعی این شکستی را که در انتخابات فدراسیون داشت جبران کنند.
اما هرچه هست، چه به پای وزارت ورزش باشد، چه به پای شخص احمدی ‏نژاد، دخالتی که دارد در روند انتخاب شدن کفاشیان می‏شود و حتی تبعات بعد از انتخاب او، نشانه‏ ی دخالت مستقیم دولت در فوتبال است. چیزی که فیفا به شدت اصرار دارد که اتفاق نیافتد و خود ایران تجربه‏ ی این دخالت را در گذشته‏ای نه چندان دور داشت.
چهار سال پیش بود که فوتبال ایران به خاطر همین دخالت، تعلیق داشت و آن تبعات را برای فوتبال ما به دنبال داشت و خیلی راحت می‏توان گفت که ما را چند سال از رقبای‏مان عقب انداخت و این خطر دوباره، آن هم در شرایطی که سال ۹۱، سال پر از بزنگاه ی برای فوتبال ما، برای رسیدن به جام جهانی ۲۰۱۴ است، می‏تواند به شدت تهدید کننده باشد.

آقای جباری، در همین زمینه؛ روز گذشته قرعه‏ کشی دور نهایی رقابت‏های فوتبال منطقه ‏‏ی آسیا برای راهیابی به جام جهانی ۲۰۱۴ برگزار شد و ایران با تیم ملی کره ‏ی جنوبی، ازبکستان، قطر و لبنان هم‏ گروه شد. ارزیابی شما از گروه ایران چیست و فکر می‏کنید که چقدر ایران شانس دارد برای راهیابی مستقیم به جام جهانی؟

در این مرحله، اسم‏ ها نیستند که فوتبال بازی می‏کنند. هر ۱۰ تیم، برای رسیدن به جام جهانی، نهایت تلاش‏شان را می‏کنند. به نظر من، گروه ایران هم گروه سختی خواهد بود.
از بعد از قرعه‏ کشی، خیلی زمزمه‏ ها دارد شنیده می‏شود که نوعی جبهه‏ گیری علیه کی‏روش است و بازی‏های آشنایی دوباره دارد صورت می‏گیرد. از جمله، از الان داریم می‏بینیم صعود تیم ملی را تبریک می‏گویند و به نوعی گروه ایران را ساده می‏دانند. اما هرکسی که کوچک‏ترین آشنایی‏ ای با فوتبال داشته باشد، می‏داند چنین فشارهایی چه با تیم خواهد کرد! یعنی یک مساوی یا یک باخت ساده می‏تواند تیم را کاملاً به حاشیه ببرد.
در گروه ایران، ازبکستان را که بررسی می‏کنیم، می‏بینیم در مرحله ‏ی قبل پرامتیازترین تیم بین تمام گروه‏ها بوده، با ۱۶ امتیاز در گروه خودش صدرنشین بود، شش امتیاز بیشتر از ژاپن داشت و هیچ تیم صدرنشین دیگری در تمام گروه‏ها، به ۱۶ امتیاز نرسیده بود.
قطر را اگر بررسی کنیم، میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ است. یعنی فقط دو دوره‏ ی برزیل ۲۰۱۴ و روسیه ‏ی ۲۰۱۸ را پیش رو دارد و برای داشتن تجربه‏ی جام جهانی پیش از میزبانی، مسلماً نهایت تلاش‏ خود را خواهد کرد که به جام جهانی برسد و حریف کاملاً جدی‏ای خواهد بود. کما این‏که ما در مرحله ‏ی قبل هم موفق به شکست قطر نشدیم و تنها دو امتیاز از دو بازی گرفتیم.
در ارتباط با لبنان، اگر تیم ‏اش خیلی تهدید جدی‏ای هم نباشد، اما همین لبنان در مرحله‏ ی قبل کره‏ ی جنوبی را در بیروت شکست داد و تیم بسیار باانگیزه‏ای است.
کره ‏ی جنوبی هم که هفت دوره ‏ی پیاپی تا قبل از این بازی‏ها، به جام جهانی رفته و مسلماً تیمی نیست که بخواهد از رقابت کنار بکشد.
به نظر من، گروه ایران گروه سختی است. خرداد ۹۱ برای تیم ما و محکی که در این گروه خواهد خورد، تعیین کننده خواهد بود و حواشی‏ ای که این روزها پیرامون فدراسیون به ‏وجود آمده، خیلی می‏تواند تأثیرگذار باشد و باید هرچه زودتر، پیش از نوروز ۹۱ جمع شود تا کی‏روش با فراغ بال بتواند با حضور ذهن بیشتری به تیم ‏اش بپردازد.
آرزوی همه ‏ی ما این است که تیم ایران با کی‏روش که یک نام استاندارد در فوتبال جهان است، به این موفقیت برسد.