احمدی نژاد و وزارت ورزش خواهان کناره گیری کفاشیان از ریاست فدراسیون فوتبال هستند

به دنبال انتخاب مجدد علی کفاشیان به سمت ریاست فدراسیون فوتبال ایران و فشارهای برخی مقام‏های دولتی و وزارت ورزش برای مجبور کردن ایشان به کناره‏ گیری از این سمت با استناد به قانون منع حضور بازنشستگان در انتخابات فدراسیون، تشدید فشار اتحادیه‏ ی فوتبال آسیا و فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) برای جلوگیری از دخالت دولت در امور داخلی فدراسیون فوتبال، سبب شد علی کفاشیان نامه‏ ای به این دو نهاد ارسال کند که در آن تاکید کرده است که دولت دخالتی در امور فدراسیون فوتبال ندارد.

علی کفاشیان، ریاست فدراسیون فوتبال ایران

توضیحات بیشتر از مرتضی شمس، روزنامه ‏نگار و کارشناس فوتبال در تهران:

از آن‏جایی که ما عادت داریم کارهای‏مان را تحت فشار یا به قول ورزشی‏ها "دقیقه‏ ی ۹۰" انجام بدهیم، جوابیه‏ ای که امروز (دوازدهم فروردین ۱۳۹۱) فدراسیون فوتبال ایران به فیفا داد، سمبل همین نگرش باید دانست.
چرا که سه روز پیش، فیفا طی نامه‏ ای به فدراسیون فوتبال ایران، نوشته بود که فیفا شواهدی را در دست دارد که حکایت از دخالت دولتی‏ ها در انتخابات فدراسیون دارد و خواسته بود که رییس فدراسیون فوتبال ایران در پاسخی، این قضیه را تایید یا تکذیب کند.
علی کفاشیان از پاسخ دادن به این نامه طفره رفته بود، تا این‏که امروز AFC (کنفدراسیون فوتبال آسیا) طی نامه‏ای که به نامه‏ ی فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) اشاره داشت، فدراسیون فوتبال ایران را تهدید کرده بود که در صورت عدم پاسخ‏گویی به این پرسش مهم فیفا، فیفا در نظر دارد فدراسیون فوتبال ایران را تعلیق کند و این عاملی شد تا بالاخره آقای کفاشیان هم نطق‏شان باز شد و طی نامه‏ ای فقط حضور دولتی‏ ها را تکذیب کرد، از ابقای خود در پست ریاست فدراسیون فوتبال گفت و همه چیز را عادی توصیف کرد.

اما آقای شمس، بسیاری از ناظران و کارشناسان شاید از انتخاب مجدد علی کفاشیان متحیر شدند. فکر می‏کنید انتخاب مجدد ایشان قابل پیش ‏بینی بود یا خیر؟

اصلاً… اصلاً! ما سال‏هاست که نه تنها در فدراسیون فوتبال، بلکه در کل ورزش کشورمان و کل فدراسیون‏های زیر نظر سازمان تربیت بدنی سابق و وزارت فعلی ورزش، چیزی به نام بحث انتخابات نداریم.
معمولاً سازمان تربیت بدنی آن زمان و وزارت ورزش فعلی، گزینه ‏هایی را برای فدراسیون‏های مختلف معرفی می‏کنند و این گزینه ‏ها به گونه ‏ای است که اگرچه هیچ‏کس نمی‏ آید به ‏صورت مستقیم اعلام کند که مثلاً آقای دکتر قریب گزینه‏ ی سازمان ورزش کشور است، اما به‏ هرحال از مجاری مختلف این مسئله را در جامعه جا می‏اندازند که گزینه‏ ی مورد حمایت سازمان و یا وزارت ورزش، آقای X و یا آقای Y است.
به همین دلیل، اعضای مجمعی هم که به نظر من، مجامعی بیشتر صوری هستند، به بالادستی‏شان نگاه می‏کنند و وقتی می‏بینند وزارت ورزش روی شخص خاصی نظر دارد، معمولاً به او رأی می‏دهند.
اما این‏ بار و واقعاً برخلاف انتظار، اتفاقات عجیب و غریبی در مجمع فدراسیون فوتبال افتاد. همان‏طور که پیش‏ بینی می‏شد و طبق روال سابق، وزارت ورزش با نگرشی به اسلاف خود، از کاندیداتوری آقای دکتر محمد قریب به صورت تلویحی حمایت کرد و طبیعی بود که ایشان بشود رییس جدید فدراسیون فوتبال کشور.
این نمایش به‏ گونه‏ای باید پیش می‏رفت که وقتی انتخابات به دور دوم کشیده می‏شد، آقای علی‏ کفاشیان در حرکتی ورزشی‏ مآبانه، به نفع آقای دکتر قریب کنار برود. سناریویی بود که نوشته شده بود و انتظار می‏رفت که همین‏طور مو به مو هم پیش برود.
اما در جریان انتخابات در مجمع عادی فدراسیون که منجر به انتخاب مجدد آقای کفاشیان شد، اتفاق عجیب این‏جا رخ داد که در مرحله‏ ی دوم انتخابات (چون آقای دکتر قریب و آقای کفاشیان به دور دوم رسیده بودند) که انتظار می‏رفت آقای کفاشیان انصراف بدهد و یا استعفا بدهد، آقای کفاشیان از مجمع خواست که به آقای قریب رأی بدهند، ولی خودش را کنار نکشید؛ و من فکر می‏کنم این جسارت ماندن و خلاف آب شنا کردن آقای کفاشیان، به مذاق خیلی از اعضای مجمع خوش آمد و در نهایت، ایشان برای بار دوم موفق شد ریاست فدراسیون فوتبال ایران را به دست بگیرد.
اتفاقی که مسلماً خواسته‏ ی وزارت ورزش نبود و چه بسا اتفاقاتی هم که اخیراً رخ داد و حتی بحث بازنشسته شدن و دو شغله بودن آقای کفاشیان مطرح شد، در شرایطی که ما می‏دانستیم رؤسای بیش از ۱۰ فدراسیون دیگر چنین مشکلی دارند، ولی تمام پیکان تیز حمله‏ ی بازرسی کل کشور به آقای کفاشیان منتهی می‏شد، مؤید این بود که وزارت ورزش نتوانسته گزینه‏ ی مورد علاقه‏اش را بر سکوی ریاست این فدراسیون بنشاند و این تنش‏ها ادامه داشت تا این‏که بحث دخالت دولتی‏ها در فدراسیون پیش آمد و تهدیدات فیفا شروع شد و من فکر می‏کنم فعلاً آرامش قبل از طوفانی حاکم بر فوتبال ماست.

آقای شمس، با وجود کارنامه ‏ی نه چندان درخشان آقای کفاشیان، بعد از انتخابات و بعد از انتخاب مجدد ایشان، بسیاری از کارشناسان و ناظران فوتبال ایران به حمایت از ایشان برخاستند و در بسیاری از نشریات و رسانه‏ ها نوشتند که چه خوب شد که ایشان موفق شد دوباره رییس فدراسیون بشود، به جای کسی که گزینه‏ ی وزارت ورزش است. در این زمینه، نظرتان چیست؟ فکر می‏کنید ناگهان چطور علی کفاشیان، با این کارنامه‏ ی نه چندان درخشان، تبدیل شد به بهترین گزینه برای افرادی که جزو خانواده‏ ی فوتبال هستند؟

بله دقیقاً همان‏طور که شما توضیح دادید، این اتفاق رخ داده و نمی‏شود منکر آن شد. من می‏خواهم توجه شما را به یک ضرب‏ المثل جلب کنم که می‏گوید: «فلانی از بغض معاویه، هوادار علی شد!» من احساس می‏کنم، چون مردم ما، مردم فرهیخته و روشنفکری هستند و معمولاً مردم آزادی را دوست دارند و از دیکته شدن آرا بیزارند، در این مقطع هم این اتفاق افتاده و مردم وقتی دیدند که علی کفاشیان بر خلاف نظر وزارت ورزش، موفق شده مجدداً به عنوان رییس فدراسیون انتخاب شود، تمام مشکلات ایشان را فراموش کردند و در واقع، آن «بغض معاویه» این‏جا دارد حکم پیدا می‏کند.
مردم به دلیل لجبازی با وزارت ورزش و به دلیل خودخواهی‏ های وزارت ورزش، آمدند از کفاشیانی که خود ایرادات بسیاری در دوره‏ ی ریاست قبلی داشت، حمایت کردند و خوشبختانه این حمایت هم‏چنان ادامه دارد که من فکر می‏کنم بالاترین بهره را هم از این حمایت، تیم ملی فوتبال کشورمان که در آستانه‏ ی مسابقات مقدماتی جام جهانی برزیل قرار دارد، ببرد.

اما آقای شمس، شما آینده‏ ی فدراسیون فوتبال را با آقای کفاشیان چطور می‏بینید؟ فکر می‏کنید ایشان بتواند دوره‏ ی چهارساله را طی کند، یا این‏که با مشکلات بزرگی روبرو خواهد شد، همان‏طوری که بسیاری می‏گویند، دولت و وزارت ورزش دوست دارد حتماً حرف‏ اش را به کرسی بنشاند و آقای کفاشیان را کنار بگذارد؟

اگر متهم به بدبینی نشوم، متأسفانه باید بگویم که من با این نظر شما موافق‏ ام و فکر می‏کنم، همان‏طور که در بخش دیگری از صحبت‏ های‏‏‏ام اشاره کردم، الان آتش زیر خاکستری در فوتبال کشور حاکم است. من احساس می‏کنم این آرامش قبل از طوفانی است که تحت هر شرایطی، بالاخره شروع می‏شود.
چون برای وزارت ورزش پذیرش این‏که کاندیدای خودش نتواند بر فدراسیون فوتبال حاکمیت داشته باشد، بسیار بسیار سخت است. شما فراموش نکنید که فوتبال ما اسماً حرفه‏ ای است، عملاً حرفه‏ ای نیست. عمده پول فوتبال ما را دولت دارد می‏دهد و مسلماً دوست دارد که کاندیدای خودش یا شخص مورد اعتماد خودش، نظارت عالیه بر فوتبال داشته باشد. به همین جهت، من بعید می‏دانم که آقای کفاشیان بتواند در مسیری عادی و راحت به کارش ادامه بدهد.
من فکر می‏کنم الان وزارت ورزش ناچار شده عقب‏ نشینی کند، به دلیل این‏که تهدیدات فیفا را خیلی جدید دید، بعد هم AFC به این جمع اضافه شد و فشارهایی هم این نهاد آورد و این‏ها دیدند که الان اگر دست به ترکیب انتخابات جدید فدراسیون فوتبال بزنند، بحث تعلیق فوتبال ما پیش می‏آید، مقداری عقب‏ نشینی تاکتیکی کردند و به موقعش و هیچ بعید نیست که طی یکی دو ماه آینده -همان بلایی که سر داریوش مصطفوی آمد- بشنویم که آقای کفاشیان مثلاً به دلیل بیماری قلبی ناچار به استعفا شده‏ اند.
به‏ هرحال من بعید می‏دانم که آقای کفاشیان بتوانند این دوره ‏ی چهار ساله را با موفقیت پشت سر بگذارند.