فاسد ترین اتحادیۀ فوتبال جهان جایزۀ بهترین سال خود را به فدراسیون فوتبال ایران اعطا کرد

فدراسیون فوتبال ایران از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا، به عنوان "فدراسیون برتر آسیا در سال ۲۰۱۲" انتخاب شد. جایزه‌ای بحث‌انگیز به دلیل ضعف‌ها و مشکلات آشکار مدیریت فدراسیون فوتبال ایران که سبب شده است دریافت جایزه‌ی بهترین آسیا از سوی این فدراسیون، کل نظام کنفدراسیون فوتبال آسیا را زیر سئوال ببرد.حال تا چه حد باید از دریافت جایزه‌ی "بهترین" برای فدراسیونی با مدیریت و کارنامه‌ای بسیار ضعیف از سوی فاسد‌ترین اتحادیه‌ی فوتبال جهان، تعجب کرد؟

توضیحات بیشتر از مرتضی شمس، روزنامه‌نگار و کارشناس فوتبال در ایران

:

کاملاً متعجب‌ام! کنفدراسیون فوتبال آسیا بر اساس چه معیاری، بر اساس چه متری و بر اساس چه ملاکی آمده انگشت اشاره‌اش را به سوی فدراسیون فوتبال ما گرفته و این فدراسیون را به عنوان فدراسیون برتر سال ۲۰۱۲ آسیا انتخاب کرده است. این انتخاب بیش از هر چیزی، من را متعجب می‌کند و واقعاً قبل از این‌که بخواهم نسبت به این کسب عنوانی که فدراسیون فوتبال کشورم کرده خوشحال باشم، دل‌نگرانم که پس پرده‌ی این انتخاب چه بوده و بر چه اساسی این انتخاب انجام گرفته است.

البته پیش از این‌ها هم باید اعتراف کنم که آن تتمه‌ احترامی را هم که برای کنفدراسیون فوتبال آسیا قائل بودم، از دست دادم و عملاً به این کنفدراسیون فوتبال به عنوان یک بنگاه دارم نگاه می‌کنم. چون هیچ متر و ملاکی را پیش روی خودم نمی‌بینم که بر اساس آن، لیاقت‌های فدراسیون فوتبال ما منتج به این شده باشد که ما بر سکوی اول آسیا قرار بگیریم.

آقای شمس، در وهله‌ی اول، خود کنفدراسیون فوتبال آسیا در سال‌های اخیر با مشکلات بسیاری روبرو بوده؛ خصوصاً رییس این کنفدراسیون آقای بن حمام که از سوی فیفا به دلیل فساد مالی کنار گذاشته شده است. در حال حاضر، به نظر شما، کنفدراسیون فوتبال آسیا را چه کسانی اداره می‌کنند که به طور مثال می‌آیند چنین جایزه‌ای را به فدراسیون فوتبال ایران که بسیار فدراسیون بحث‌انگیزی است و نتایج بسیار ضعیفی را به دست آورده و باعث نزول فوتبال ایران در سال‌های اخیر شده، اعطا می‌کنند؟

پیش‌تر به نظر من می‌آمد که دلا‌رهای نفتی‌ای که از کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس به کنفدراسیون فوتبال آسیا تزریق می‌شود، بر این کنفدراسیون تأثیرگذار است، اما وقتی در این برهه و با توجه به مناسبات سیاسی‌ای که ما در منطقه داریم، باز فدراسیون فوتبال ما انتخاب می‌شود، پس نمی‌شود به دلارهای نفتی اعراب ربطش داد.

به نظر من، بیشتر باید برگردیم به جنبه‌ی رأی‌گیری آتی کنفدراسیون فوتبال آسیا. چون می‌دانید که کنفدراسیون فوتبال آسیا آبستن رأی‌گیری است برای جایگزینی بن حمام. مردی که در نهایت، به دلیل فساد مالی، از سوی فیفا رأساً کنار گذاشته شده بود. من احساس می‌کنم در پس پرده‌ی این انتخابات، بده بستانی بین آلترناتیوی که قرار است جایگزین ایشان بشود و فدراسیون فوتبال ما برای فروش آرای خودش بوده و اگر بگویم این جایزه را ما به قیمت فروختن رأی‌مان گرفته‌ایم، پُر بی‌راه نگفته‌ام.

آقای شمس، آقای کفاشیان، رییس فدراسیون فوتبال ایران، پس از دریافت این جایزه، اظهار داشته: «آن‌هایی که انتقاد می‌کنند به ما، برای دریافت این جایزه، برای ما اهمیت خاصی ندارد. برای ما مهم این است که کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا با دادن این جایزه به ما، کار ما را تایید می‌کنند». آیا این جایزه به معنای تایید فیفا است بر عمل‌کرد فدراسیون فوتبال ایران؟

اجازه بدهید این پرسش را من از شما و مخاطبان شما بپرسم. آیا واقعاً این‌چنین است؟ آخر در کدام مقطع، کدام زیرساخت و در کدام کار اجرایی، ما توانسته‌ایم موفق عمل کنیم؟ ما در قسمت فوتبال بانوان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، به دلیل مشکلاتی که برای حفظ شعائر مذهبی‌مان داریم، عملاً مانع بزرگی تراشیده‌ایم برای رشد و نمو فوتبالیست‌های خانم کشورمان. در خصوص زیرساخت‌ها، بعد از بحث "آسیاویژن" عملاً ثابت شد که کل هزینه‌هایی که می‌توانستیم صرف زیرساخت‌ها بکنیم، صرف تبلیغات و رأی‌گیری و امثالهم کردیم. در خصوص پایه‌ها، مستحضرید که تیم‌های جوانان و امید ما با چه نتایج اسف‌باری از مسابقات‌شان حذف می‌شوند؛ و تمام این موارد، در نهایت منتج می‌شود به نتایج تیم ملی بزرگ‌سال‌های‌مان که این تیم هم با توجه به پتانسیلی که داشت، اخیراً با شکستی که در تهران مقابل ازبکستان پذیرفت، عملاً شانس خودش را برای حضور در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل بسیار بسیار کم‌رنگ کرده و شاید چیزی شبیه به معجزه بتواند تیم ما را حتی به مسابقات پلی‌آف برساند، چه برسد به این‌که صعود مستقیم به جام جهانی داشته باشیم. وقتی تمام این‌ها را جمع می‌کنیم، می‌بینیم هیچ رد و اثری یا بهتر بگویم، هیچ کورسوی موفقیتی در فدراسیون فوتبال ما و راه پیش روی آن نمی‌توانیم پیدا کنیم.

من معتقدم که کل این انتخاب، انتخاب بوداری بوده. چرا که فدراسیون فوتبال ما الان به دلیل مجامعی هم که طی دو سه ماه گذشته برگزار کرده، تماماً با تقلب و اعتراض مواجه شده. ما در مجمع انتخاب رییس هیأت فوتبال استان فارس مشکل داشتیم و عملاً ثابت شد که تقلب شده، در استان کرمانشاه همین شرایط را داشتیم و حالا دارد شنیده می‌شود که استان همدان هم پیش از شروع مجمع فدراسیون فوتبال، آبستن مسائلی است. این‌ها تماماً نشان می‌دهد که ما هیچ فدراسیون موفقی که نداشته‌ایم، بماند، بلکه یکی از ضعیف‌ترین فدراسیون‌های موجود تاریخ فوتبال کشورمان را در حال حاضر داریم تجربه می‌کنیم. بحث استقلال یا عدم استقلال این فدراسیون -که به نظر من بیشتر می‌شود به این فدراسیون اطلاق کرد- هم که بر همگان روشن است. حتی در انتخاب سرمربی تیم ملی‌مان، فدراسیون فوتبال چشم‌انتظار کمک‌های وزارت ورزش است و حداقل در ایران، این مرسوم است که کسی که پول می‌دهد، صاحب نظر هم هست. پس عملاً فدراسیون فوتبال ما، با این شرایط، استقلال رأی‌اش را هم فروخته است.

حال این‌که این فدراسیون بر چه اساسی به عنوان فدراسیون برتر فوتبال آسیا انتخاب می‌شود، من فکر می‌کنم، بیش از آن‌چه که باید به این انتخاب شک کنیم، باید به انتخاب کنندگان شک کنیم. این‌ها واقعاً کی هستند؟ در چه شرایطی دارند رأی می‌دهند؟ و به چه منظوری رأی می‌دهند؟ و گذشته از همه‌ی این‌ها، آیا این انتخاب می‌تواند حکم بارش باران بر کویر را داشته باشد؟ آیا با این انتخاب، مشکلات فوتبال ما حل می‌شود؟ زیرساخت‌های ما حل می‌شود؟ الان یکی از تیم‌های لیگ برتر ما نمی‌تواند در شهر خودش بازی کند، به خاطر این‌که استادیوم ندارد. یعنی حداقل استانداردهای کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا را ندارد. اکثر تیم‌های ما دولتی هستند و اصلاً بخش خصوصی، غیر از یکی دو مورد، در هیچ جای فوتبال ما فعال نیست. کمیته‌ی اقتصادی فدراسیون فوتبال ما بسیار بسیار ضعیف عمل کرده و دخل و خرج فوتبال را نمی‌تواند جور کند. باشگاه‌های ما هیچ‌کدام سوددهی ندارند.

وقتی تمامی این‌ها را کنار هم بگذارید، متوجه می‌شوید که فدراسیون فوتبال ما، فدراسیون فوق‌العاده ضعیفی است و من این که بگویم واقعاً متعجب‌ام، به جای این‌که بگویم خوشحالم، فکر می‌کنم، آن طور که حق مطلب بوده را ادا کرده‌ام.

آقای شمس، همان‌طور که اشاره کردید، فدراسیون فوتبال ایران که در ماه‌های اخیر نکات مختلفی در ارتباط با تقلب‌های مختلف، فسادهای مالی مختلف در آن مطرح بوده، جایزه‌ی بهترین فدراسیون را از فاسدترین کنفدراسیون فوتبال جهان که کنفدراسیون فوتبال آسیاست، دریافت می‌کند و در دفاع از این جایزه، بسیاری در ایران، این مسئله را مطرح کرده‌اند که کنفدراسیون فوتبال آسیا به دلیل مسائل ساختاری فوتبال، به فدراسیون فوتبال ایران این جایزه را داده است؛ از جمله فوتبال بانوان، زیرساخت‌ها، فوتبال جوانان، نوجوانان و خصوصاً برگزاری منظم لیگ!

واقعاً کجای کار فدراسیون فوتبال ما علمی بوده، کجای کارش منطقی بوده، کجای کارش منطبق بر منطق بوده و کجا به زیرساخت‌ها و ریشه‌ها توجه داشته که حالا بر اساس آن توجه، شایسته‌ی احراز مقام نخست کنفدراسیون فوتبال آسیا بشود؟! اگر ما قرار است جایزه‌ی اول کنفدراسیون فوتبال آسیا را بگیریم، ژاپن پس طبعاً باید شایسته‌ی احراز این مقام در جهان باشد، یا کره‌ی جنوبی همین‌طور.

من نمی‌خواهم زحماتی را که برای فوتبال ما کشیده می‌شود، لوث کنم، اما این زحمات نتیجه‌ی خوبی نداشته است. زحماتی بوده که فقط صرف انرژی و صرف هزینه کرده است و از همه بدتر، متأسفانه فدراسیون فوتبال ما یا کل فوتبال ما را در سراشیبی سقوط قرار داده است. من خیلی متأسفم از این‌که بگویم فدراسیونی دارد جایزه‌ی بهترین آسیا را می‌گیرد که هنوز ستاره‌اش علی کریمی ۳۵ ساله است. این فدراسیون کجا آمده زیرساخت‌ها را درست کرده، کدام بازیکن جوان را مطرح کرده است؟! الان اگر یکی دو جوان هم به تیم ملی‌ کشورمان اضافه شده‌اند، بچه‌هایی بوده‌اند که در خارج از ایران، در اروپا داشتند فوتبال بازی می‌کردند، یا در آن‌جا متولد و بزرگ شده‌اند و حالا آمده‌اند به تیم ملی اضافه شده‌اند. مثلاً آقای قوچان‌نژاد یا آقای اشکان دژاگه جزو نیروهایی هستند که به تیم ملی ما اضافه شده‌اند. اما آیا این نیروها در داخل کشور پرورش پیدا کرده‌اند؟ آیا تحت حمایت فدراسیون فوتبال ایران بوده‌اند؟ آیا به خاطر برنامه‌های فدراسیون فوتبال ما رشد کرده‌اند، یا به این جمع اضافه شده‌اند؟!

به نظر من، بهترین راه محک زدن این کار، همان طرح "آسیاویژن" است. ببینید ما با پول‌هایی که به خاطر طرح آسیا‌ویژن گرفتیم، چه کردیم؟ الان کجای کار قرار داریم؟ در حال حاضر، تازه بعد از گذشت ۱۳-۱۴ هفته از مسابقات لیگ فوتبال ما، کارشناسان توانسته‌اند حرف‌شان را به کرسی بنشانند که توپ‌هایی دارد در لیگ برتر ما استفاده می‌شود، توپ‌های استانداردی نیست و شرکت سازنده پوزش طلبیده. آخر این فدراسیونی که هنوز برای انتخاب یک توپ فوتبال عاجز است و سرش کلاه می‌رود برای عقد قرارداد با اسپانسر، چگونه می‌تواند فدراسیون برتر آسیا باشد؟ یا قاره‌ی آسیا آن‌قدر سقوط کرده که ما می‌توانیم طلایه‌دار افتخارآفرینی آن باشیم، یا من احساس می‌کنم که (البته این بسیار به واقعیت نزدیک‌تر است) فساد تمام کنفدراسیون فوتبال آسیا را فرا گرفته است.