کمیته المپیک در خبری ناخوشایند اعلام کرده است در نظر دارد ورزش کشتی را از رقابت های المپیک 2020 به بعد، حذف کند. المپیکی که حتی مکان آن هنوز مشخص نیست.
گویی برگزارکنندگان المپیک اینبار عزم خود را جزم کرده اند تا کشتی را از بازی های المپیک حذف کنند.
ماجرا هم گویی بسیار ساده تر از این حرف هاست و نه پشت پرده سیاسی دارد و شبیه فیلم های پلیسی است. کشورهای عضو هیات رییسه کمیته برگزاری هیچ سهمی از 72 مدال کشتی در المپیک ندارند، از سویی پولدارهایی که به دنبال اضافه کردن پولهای خود از طریق المپیک هستند نیز دل خوشی از کشتی ندارند. از کمپانی های تولید کننده نوشابه های انرژی زا گرفته تا شبکه تلویزیونی به کشتی به چشم ورزشی «پول نیاور» درالمپیک نگاه میکنند.
فیلا هم خودش آنقدر پولدار نیست که به قولی « دم اعضای کمیته المپیک را ببیند» تا این ورزش باستانی و صد البته پر طرفدار و زیبا از المپیک حذف نشود.
هرچند که قدیمی های این ورزش میگویند به احتمال 90 درصد، پیشنهاد حذف کشتی از المپیک در جلسه رای گیری نهای، به تصویب نخواهد رسید.
آقای مهدی موسوی، داور بین المللی و از کارکشته ها و قدیمی های این ورزش در گفتگو با بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه از مسبوق به سابقه بودن تلاش برای حذف کشتی از المپیک میگوید:« کمیته بین‌المللی المپیک از سالهای قبل یعنی سال ۱۹۸۸ همزمان با بازیهای المپیک سئول در کره جنوبی تصمیم گرفته بود که کشتی را از بازیهای المپیک حذف کند.
در آن زمان رئیس فدراسیون کشتی آقای میلان آرسگان اهل چکسلواکی بود و سال‌ها سمت ریاست را داشت. ایشان متوجه این جریان می‌شود وبا آقای سامارانش دبیر کل کمیته بین‌المللی المپیک صحبت میکند و میگوید که ورزش کشتی ورزشی کهن است و در المپیک قدیم و نوین همیشه بوده، وی نهایتا دریافت که سارامانش اهل اسپانیاست و اصلا کشور اسپانیا مانند انگلستان ورزش کشتی نداردنهایتا این کار به درازا کشید تا سال ۱۹۹۶ در بازیهای المپیک در آتلانتای آمریکا آرسگان شاهکاری انجام داد که من خودم به چشم شاهد آن بودم، بدین شکل که در مسابقه‌ای که بین دو کشتی‌گیر روس و امریکایی برگزار شد چنانچه کشتی‌گیر روس برنده می‌شد، علاوه بر جایزه معمول چون او برای چهارمین المپیک متوالی مدال طلا را از آن خود کرده بود، تصمیم میگیرند جایزه مخصوصی هم به او اهدا شود و از سامارانش می‌خواهد برای اهدای این جایزه ویژه به سالن کشتی بیاید نتیجه آن بازی به نفع الکساندر کارلین، کشتی‌گیر روس نبود ولی مقصود حاصل شده بود. در این مسابقه هیجان زیادی در میان تماشاگران مشاهده می‌شد و آقای میلان آرسگان از این موضوع استفاده کافی را برای انصراف از تصمیم سامارانش برد. او را به استقبال زیاد مردم از این مسابقات و علاقه‌مندان کشتی توجه داد. به هر تقدیر این تصمیم به تعویق افتاد و چند سال بعد سامارانش دوره‌اش تمام شد و کنار رفت و چند سال بعد هم فوت شد. اما آرسگان هم از ریاست فدراسیون کشتی کنار رفت.
بعد از آقای سامارانش، رئیس کل کمیته بین‌المللی المپیک آقای ژاک روک از بلژیک شد و جانشین آقای میلان ارسگان هم رافائل مارتینتی سوئیسی بود. رابطه خوبی بین ژان روک و مارتینتی وجود داشت و هنوز هم هست. این تصمیم ناگهانی که کشتی و چند ورزش دیگر حذف شود، اخیرا در سوئیس در حالی گرفته شد که هنوز شهر محل برگزاری بازیهای المپیک معلوم نیستدر حال حاضر در رابطه با کشتی زور ژاک روک به کمیته تصمیم‌گیری نرسید و اعضای کمیته اکثرا از کشورهایی هستند که ورزش کشتی در آنجا مطرح نیست یا ندارند.»
آقای موسوی اما درباره احتمال حذف ورزش ملی ایران، از بازی های المپیک پیش بینی میکند:« این تصمیم کمیته بین‌المللی المپیک هنوز نهایی و تثبیت نشده است. در جلسه دیگری در دو ماه آینده قطعی می‌شود که یا کمیته بین‌المللی المپیک بر تصمیم خود پابرجا خواهد بود یا تجدید نظر خواهد کرد. البته ما نقش آقای رافائل مارتینتی رئیس کمیته بین‌المللی کشتی را نباید نادیده بگیریم. ایشان فرد فعالی است و به پنج زبان زنده دنیا مسلط است و با همه روابط خیلی خوبی دارد. من فکر می‌کنم وی در تجدیدنظر اثرگذار باشد و تا نود درصد احتمال میدهم که این تصمیم نقض شود و کشتی از بین ورزش‌های المپیک حذف نشود.»
باید تا دوماه دیگر منتظر ماند و دید برگزار کنندگان المپیک در ریودژانریو چه تصمیمی برای کشتی میگیرند، اما به هر حال شاید مهمترین نکته برای ایرانیان؛حتی مهمتر از آنکه از حدود 60 مدالی که ایران در تمامی المپیک ها گرفته 22 گردن آویز متعلق به کشتی بوده، شکسته شدن نستالوژی و عظمت اسطوره هایی مثل غلامرضا تختی، عبدالله موحد و امامعلی حبیبی در حذف احتمالی این ورزش از المپیک مهم باشد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید