ورود «جیگر» به فهرست سیاه سانسور

یکی از شخصیت های عروسکی محبوب در بازپخش ها حذف شده است. بنا بر این گزارش، شبکه های مختلف تلویزیون از جمله شبکه جام جم و شبکه نمایش، در حالی اقدام به پخش مجموعه کلاه قرمزی 91 کرده اند که در بازپخش مجموعه، یکی از عروسک های محبوب به نام «جیگر» سانسور شده است.
این عروسک، خری بود به نام «جیگر» که خیلی زود توانسته بود یکی از محبوبترین کاراکترهای تلویزیون شود.
شبکه های جام جم و نمایش، در اقدامی مشابه از بازپخش قسمت ها و آیتم هایی که در آن «جیگر» حاضر بود به طور کامل خودداری کرده اند. نکته قابل توجه آنکه، پیشتر و در ایام اعیاد مذهبی و پخش قسمت های جدید این برنامه نیز خبری از این کاراکاتر بامزه نبود.
صدا و سیما مدعی شده است این کاراکتر بدآموزی رفتاری داشته و به این دلیل این شخصیت محبوب از کلاه قرمزی کنار گذاشته شده است.
اما جدا از دلیل واقعی سانسور این کاراکتر محبوب در بازپخش مجموعه کلاه قرمزی، این سانسور یادآور یک پدیده مهم در فضای فرهنگی امروز ایران است که هیچ گاه، هیچ حاشیه امنی، برای هیچ اثری وجود ندارد؛ حتی آنهایی که یک بار مجوز پخش و تولید گرفته اند و یا حتی آنهایی که پخش و منتشر نیز شده اند.
طی سال های اخیر نمونه های فراوانی در عرصه های مختلف فرهنگی، هنری و اجتماعی از این پدیده، دیده شده است. آثاری که پس از سال ها انتشار و بدون ایجاد کوچکترین تغییری به ناگهان به لیست ممنوعه ها وارد می شوند.
به طور مثال در حوزه کتاب طی سال های اخیر کتاب های فراوانی بوده اند که بارها و بارها منتشر شده اند و به ناگهان با تغییر مدیری و یا عوض شدن سلیقه ای و یا به هر دلیل دیگری، این آثار وارد لیست سیاه شده اند.
از رمان های پایولو کویلیو گرفته تا طنزهای ابراهیم نبوی تا عرفان اشو و مباحث عبدالکریم سروش و مجتهد شبستری تا دو کتاب پروین بختیار نژاد درمورد خودسوزی زنان و قتل های ناموسی که تمامی این کتاب ها بارها و بارها حتی طی سالهای اخیر به چاپ رسیده بودند.
این بازار آشفته در سینما و تلویزیون نیز به وفور دیده میشود. به طور مثال در بازپخش «دلشدگان» اثر به یادماندنی علی حاتمی در تلویزیون، تمامی سکانس ها سانسور میشوند، اما چند روز بعد سکانسی به مدت یک دقیقه، از ویولون زنی مردی یهودی اما ضد صهیونیسم به نمایش گذاشته میشود.
طی سالهای اخیر هنرمندان و صاحب اثران از این اتفاقات عجیب زیاد به چشم دیده اند.
حذف بخش های بسیاری از برنامه طنز «مرد هزار چهره» و یا حتی سانسور و قطع هنگام پخش سریال «نون و ریحون» از این دست هستند یا فیلم هایی مانند گشت ارشاد و زندگی خصوصی که از روی پرده ها به زیر کشیده شدند.
حتی مجسمه های شهر تهران که سالها و سالها دراقصا نقاط تهران خفته بودند نیز طی سالهای اخیر دچار «سانسور» شدند.
مجسمه هایی مانند ستارخان و باقرخان،شریعتی، این سینا و مادرو فرزند که گاهی عمر آنها به سال های قبل از انقلاب میرسید و حتی کوران عواطف تند اسلامی سالهای اول انقلاب نیز آنها را با خود نبرده بود.
به نظر میرسد با سر زدن به هر حوزه ای از آثار فرهنگی ماجرا به همین غلظت ادامه دارد.
به طور مثال چندی پیش کاریکاتوریستی به اتهام کشیدن، کاریکاتور معمولی نماینده شهر اراک به شلاق محکوم شده بود، این درحالی است که حتی در دوران نه چندان با طراوت مطبوعات در دوران علی اکبر هاشمی رفسنجانی، هیچ مقام عالی رتبه ای در کشور به جز روحانیون از تیغ تند کاریکاتورهای این رسانه مصون نبودند، رسانه ای که در زمستان مطبوعات توسط قوه قضاییه به خاطرات پیوست.