وضعیت ایران و مَثََل "الصبر مفتاح الفرج"

روزنامه "فیگارو" امروز در صفحات میانی خود به ایران پرداخته و یک‌بار دیگر از موضوعی که باعث واکنش اسرائیل نسبت به سخنان حسن روحانی، رئیس جمهور شد؛ نوشته و گفته است.

این روزنامه در گزارشی با عنوان " لفاظی بی‌اثر" می‌نویسد:" آنچه حسن روحانی در روز قدس در آخرین جمعه ماه رمضان در ایران گفت، غرب را نگران کرد." و در ادامه مطلب آورده:" رئیس جمهور ایران در روز قدس که یک سنت سی و چند ساله در این کشور است؛ مثل یک مجروح زخم‌خورده از اسرائیل حرف زد."

همانطور که خبر دارید یکی دو خبرگزاری داخل ایران به نقل از حسن روحانی نوشته بودند که "اسرائیل مثل زخمی در دنیای اسلام است" این سخنان هرچند بلافاصله تکذیب شد و فیلمی که از رئیس جمهور منتشر شد؛ حاوی چنین اظهارنظری نبود اما بلافاصله اسرائیل نسبت به آن واکنش نشان داد.

امروز روزنامه فیگارو نوشته که اظهار چنین سخنانی از سوی رئیس جمهور ایران نه تنها هیچ فایده‌ای ندارد؛ بلکه وضعیت این کشور را پیچیده‌تر خواهد کرد. کشوری که اکنون هم در جامعه بین‌الملل از شرایط مناسبی برخوردار نیست و تحریم‌ها باعث شده اقتصاد آن هم وضع نگران کننده‌ای داشته باشد و پول ملی این کشور ارزش خود را ازدست داده است.

در ادامه مطلب می‌خوانیم:" اما اعراب مثلی دارند که می‌گوید:" الصبر مفتاح الفرج" یعنی صبر کلید گشایش امور است و شاید بهتر است به آقای روحانی هم فرصت داده شود تا به انتظارات مردم کشورش و نیز غرب پاسخ بدهد."

راه نجاتی برای حلب نیست

اما روزنامه "اومانیته" از تخریب میراث فرهنگی و جهانی سوریه نوشته که بمباران‌های ارتش بشار اسد عامل آن است.

این روزنامه می‌نویسد:" در حلب و دیگر شهرها بسیاری از ساختمان‌ها که در لیست میراث جهانی بودند؛ اکنون از بین رفته‌اند. مسجد خالد بن ولید و مسجد امیه در این شهر، ساختمان‌های تاریخی و قصرهای قدیمی در حومه شهر حمص و بازار حلب اکنون چیزی جز ویرانه نیستند."

این روزنامه می‌نویسد:" سال گذشته یک بار که درگیری میان شورشیان و نیروهای دولتی بالا گرفته بود؛ یک بازار سرپوشیده در حلب در آتش سوخت و حدود هزار دکان قدیمی آن از بین رفت."

لیبراسیون با اشاره به اینکه حلب کلا در فهرست میراث جهانی یونسکو بوده و از مدتی پیش هم مقامات این سازمان وضعیت این شهر را فاجعه‌بار توصیف کرده‌اند؛ آورده است:" با اینکه یونسکو اعلام کرده که برخی دیگر از میراث جهانی این کشور در معرض خطر بمباران است؛ اما به نظر نمی‌رسد با وضعیت فعلی راه نجاتی بتوان برای آن یافت."

13 سال در زندان‌های خانواده اسد

" لیبراسیون" هم امروز از سوریه نوشته؛ اما نه بناهای تاریخی‌اش، بلکه از مردم، نه از همه مردم از یک نویسنده که 13 سال از عمرش را در زندان‌های حافظ اسد و پسرش بشار اسد گذرانده و پس از آزادی تجربیاتش را در قالب کتابی با عنوان " 13 سال در زندان‌های سوری" منتشر کرده است.

لیبراسیون به سراغ این نویسنده رفته که پس از آزادی از زندان به سوئد پناهنده شده و از او نظرش را در مورد بحران فعلی سوریه جویا شده است.

" آرام کارابه" متولد 1958 در شهری در شمال شرق سوریه است و در خانواده‌ای ارمنی رشد کرده، بعدها عضو حزب کمونیست این کشور شد و بیست ساله بود که دستگیر شد و به زندان افتاد.

کارابه به لیبراسیون می‌گوید:" جرم ما تنها این بود که خواستار تغییرات دموکراتیک در قدرت بودیم."

این نویسنده و مبارز سیاسی وضعیت بحران دو سال اخیر در سوریه را چنین توصیف می‌کند:" رژیم سوریه یک رژیم به شدت سخت و غیرقابل نفوذ است اما چیزی که اکنون در این کشور رخ داده یعنی تبدیل جنبش مردمی و صلح‌آمیز به مسلح شدن عده‌ای از شورشیان را تصدیق نمی‌کنم."

سوریه، درام بی‌پایان

" لاکروا" که روزنامه مسیحیان است هم امروز از سوریه نوشته و مطلب خود را " سوریه، درام بی پایان" نام نهاده است.

درا ین مطلب می‌خوانیم:" دو سال و نیم پس از آغاز بحران در سوریه، این کشور وارد جنگی از نوع جنگ‌های صلیبی شده که مردم تا خود خانه‌های‌شان هم محاصره شده‌اند."

لاکروا همچنین از زندگی در شهر حلب که روز به روز سخت‌تر می‌شود؛ نوشته و اینکه این شهر که روزگاری قطب اقتصادی و توریستی سوریه بود؛ اکنون ویرانه است و یادآوری کرده که اردن تا پایان سال جاری میلادی حدود یک میلیون پناهنده را تنها از همین شهر می‌پذیرد. چیزی که مشکلات اقتصادی و سیاسی فراوانی هم برای این همسایه سوریه به وجود آورده است.

قاهره، در آتش هیجان می‌سوزد

و بالاخره، " لوموند" امروز هم گزارش مفصلی از " قربانیان بحران سیاسی در مصر" نوشته است.

گزارشگر این روزنامه به نقاط مختلف شهر قاهره سر زده، با مردم گفت‌وگو کرده و از آنچه بحران اخیر در این شهر به وجود آورده؛ نوشته است.

لوموند، عکسی منتشر کرده از یک شهروند اهل قاهره که طی درگیری‌ها در این شهر مغازه‌اش غارت شده و به آتش کشیده شده و به نقل از یکی دیگر از شهروندان می‌نویسد:" همه آنچه در مصر رخ داد؛ ناشی از اشتباه جوانان هر دو گروه بود که دچار هیجان شدند و وضعیت را به شکل فعلی درآوردند."