وضعیت متفاوت پناهجویان و برخورد کشورهای مختلف با آنان

فیگارو از برخورد کشورهای حاشیه خلیج فارس با مسئله مهاجران نوشته است و از اینکه این کشورها هرچند "ثروتمند" هستند اما "خوش‌استقبال" نیستند.
در گزارش این روزنامه می‌خوانیم که از زمان آغاز بحران مهاجران، همواره این کشورها به دلیل بازنکردن درهای‌شان به روی پناهجویان سوری و افغان مورد انتقاد بوده‌اند.
به گفته برخی از این پناهجویان، رفتار این کشورها با آنچه اتحاد عربی نام دارد؛ کاملا مغایر است.
این موضوع در کنار اینکه بسیاری از این کشورها از گروه‌های مسلح درگیر در جنگ سوریه حمایت می‌کنند و به همین دلیل در برابر بحران انسانی‌ای که در این کشور به وجود آمده؛ مسئول هستند.
همچنان که به گفته ساره حشاش، عضو سازمان عفو بین‌الملل این برخورد کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس با پناهجویان "شرم‌آور" است.

اما فیگارو می‌نویسد که مقامات این کشورها برای این انتقادات پاسخ و توضیح دیگری دارند. همچنان که خالد بن احمد آل خلیفه، وزیر امور خارجه بحرین به این روزنامه می‌گوید که به اعتقاد آنها، این افراد اصلا "پناهنده" نیستند.
در این مطلب می‌خوانیم که همچنین مقامات این کشورها ادعا کرده‌اند که همواره بزرگترین یاری‌دهندگان به این مهاجران بوده‌اند. اما چگونه؟
فیگارو می‌نویسد که به نظر می‌رسد یکی از نگرانی‌های این کشورها، سرریزشدن مهاجران به این کشورها در صورت استقبال و روی باز نشان دادن است.

اما مشکلات مهاجران، این روزها فقط به همین ختم نمی‌شود. آنها پس از اینکه به اروپا می‌آیند هم در همه جا آسوده نیستند.
لیبراسیون می‌نویسد که به عنوان مثال این مهاجران چندان تمایلی به آمدن به فرانسه ندارند، چون از نظر آنان یکی از دشواری‌های اقامت در فرانسه، به طول انجامیدن امور اداری و دریافت مدارک قانونی طی مدت طولانی است.
در گزارش این روزنامه از پناهجویان بسیاری درباره تمایل‌شان به اقامت در فرانسه پرسیده شده است.
علاوه بر مشکلات دریافت اقامت، هزینه‌های زندگی و یافتن کار هم برای این مهاجران از اولویت‌هایی است که در فرانسه به راحتی به دست نمی‌آید.

خبرنگار فیگارو حتی به کمپ پناهنده‌ها در اتریش در نزدیکی مرزهای اسلوونی و با پناهجویان افغان، عراقی و سوری گفت‌وگو کرده.
برخی از آنها گفته‌اند که ترجیح می‌دهند مدت بسیار بیشتری در کمپ منتظر بمانند تا به کشورهای دیگری غیر از فرانسه بروند.
هرچند برخی از این مشکلات در فرانسه وجود دارد؛ اما بسیاری از مهاجران تصوراتی درباره زندگی در فرانسه دارند که با واقعیت مطابق نیست.
مثلا یک افغان سنی که سالها در ایران زندگی کرده، می‌گویند که به نظر آنها در فرانسه مهاجران چندان پذیرفته نیستند.
وی گفته که در نشریات بسیاری خوانده که در فرانسه مسلمان‌ها را به راحتی نمی‌پذیرند و زنان‌شان نمی‌توانند به راحتی حجاب داشته باشند.

و روزنامه لوموند از نخست وزیر مجارستان نوشته و او را "نابغه شیطانی اروپا" خوانده است.
در این مطلب آمده که ویکتور اوربان با بستن مرزهایش به روی پناهجویان، "رهبر گروه مقاومت در برابر پناهجویان" شده است.
در ادامه می‌خوانیم که وقتی او جوان بود؛ در زمان حضور کمونیسم در کشورش؛ به دنبال جنگیدن با دیوار میان شرق و غرب بود.
امروز اما او استراتژی متضادی را در میان شمال و جنوب در پیش گرفته.
او درباره پناهجویان گفته که مهاجران، اروپا را فرا گرفته‌اند و اعلام کرده که می‌خواهد پناهجویان وارد شده به کشورش را اخراج کند.
وی همچنین تاکید کرده بود که در نخستین گام، مرزهای خود را به روی آنها می‌بندد که آن را عملی کرد.
وی همچنین یادآوری کرده بود که با این کار نه تنها از مرزهای کشورش حمایت می‌کند، بلکه از مرزهای اروپا هم دفاع می‌کند.

لوموند می‌نویسد که به نظر می‌رسد او چندان نگران تصویر کشورش در میان همسایگان، یا در اروپا و جامعه جهانی نیست.
در این مطلب از پیتر کرکو، رئیس انستیتو پلیتیکال کپیتال هم نقل شده که "اوربان اکنون خود را رهبر جنگ‌های صلیبی می‌پندارد و می‌خواهد با این فرض اروپا را نجات دهد."

هومانیه هم البته مسئله پناهجویان را فراموش نکرده و از اردوگاه داشائو نوشته است. این اردوگاه در مونیخ، نخستین جایی است که رژیم نازی پس از به قدرت رسیدن آن را تاسیس کرد و زمانی از مخوف‌ترین اردوگاه‌های نازی خوانده می‌شد.
هرچند قرار است این اردوگاه جایی برای اسکان پناهجویان و بی‌خانمان‌ها باشد.