وضعیت ناگوار صنایع نفت و گاز

حجت الاسلام حسن روحانی، رئیس "مرکز تحقیقات استراتژیک" در مجمع تشخیص مصلحت نظام جمهوری اسلامی ایران، در سخنانی که در همایشی به نام "همایش ملی نفت و سیاست خارجی" عنوان کرد، ضمن انتقاد از سیاست خارجی دولت محمود احمدی نژاد به عنوان یکی از عوامل بازدارندۀ گسترش صنایع نفت و گاز کشور هشدار داد که در صورت ادامۀ مصرف نفت به میزان کنونی و استمرار فقدان سرمایه گذاری های خارجی در آینده ای نه چندان دور ایران به یک کشور واردکنندۀ نفت مبدل خواهد شد.

حسن روحانی در این سخنرانی پس از تأکید بر این نکته که همواره "رابطۀ محکمی میان نفت و روابط خارجی" وجود داشته است گفت کشور برای گسترش بهره برداری از نفت و توجه به انرژی جایگزین و جلب سرمایه گذاری و فنآوری خارجی کشور نیازمند یک سیاست خارجی مؤثر و فعال است.

رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت آنگاه به ارائۀ آمار و ارقام پرداخت و گفت ایران با کشورهای همسایۀ خود در خشکی و دریا ٤٣ میدان نفتی و گازی مشترک دارد ولی به خاطر کمبودهای فنی هنوز به بسیاری از این منابع وارد نشده است.

حسن روحانی به عنوان نمونه از میدان پارس جنوبی نام برد که میان ایران و قطر مشترک است ولی بهره برداری قطر از این میدان به گفتۀ او بیش از دو برابر بهره برداری ایران است.

انتقاد از شیوۀ مصرف نفت و میزان آن از دیگر نکات مطرح در سخنرانی این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس خبرگان رهبری بود.

حسن روحانی در این ارتباط یادآور شد که از ١٥٠٠ میلیون بشکه تولید سالانۀ نفت ایران ٦٠٠ میلیون بشکه به مصرف داخلی می رسد. به باور این مقام جمهوری اسلامی ایران اگر روند مصرف به همین ترتیب ادامه پیدا کند در سال ١٣٩٩ کل تولید نفت ایران کفاف مصرف داخلی کشور را نخواهد داد.

در مورد سخنان حسن روحانی در همایش ملی نفت و سیاست خارجی با آقای پرویز مینا، کارشناس بین المللی مسائل نفتی در پاریس، گفتگوئی انجام داه ایم.

آقای مینا در این گفتگو ضمن تأیید برآورد آقای حسن روحانی به نوبۀ خود چشم اندازی تیره و تار برای صنایع نفت و گاز ایران در صورت عدم تغییر در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و لاینحل ماندن مشکل هسته ای ایران ترسیم کرده و یادآوری می کند که انزوای ایران در عرصۀ بین المللی و اعمال تحریم های مرتبط با فعالیت های هسته ای تهران و بالاخره فشارهای فزایندۀ دولت آمریکا بر شرکت های معظم نفتی بین المللی باعث شده است که شرکت هائی چون بریتیش پترولیوم، توتال، استات اویل وکنسرسیوم شرکت های نفتی ژاپونی به فعالیت خود در ایران پایان دهند و بدین ترتیب کار احیا، بازسازی و ترمیم میدان ها و تأسیسات نفتی کشور معطل بماند.

پرویز مینا یادآوری می کند که شرکت های نفتی کوچک کشورهای آسیائی نه از قدرت مالی و نه از توان تکنولوژیک شرکت هائی که به نام برخی از آنان اشاره شد برخوردارند و نه می توانند صنعت نفت ایران را در عرصه های مختلف برای برون رفت از تنگناهای کنونی یاری دهند. از نظر این کارشناس بین المللی نفت تنها حل بحران هسته ای ایران است که می تواند راهگشای حل این مشکل باشد.