وقتی که زندانیها برای حق خواهی دست به دامن مراجع تقلید می شوند

آنها حضرات آیت اله صانعی، بیات، دستغیب، سبحانی، اردبیلی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی و شبیری زنجانی را خطاب قرارمی دهند و می نویسند : در مدت بازداشت، بازجویان به آنها، که چشمشان و برخی دست وپایشان هم بسته بوده گفته اند قاضی ها در این خصوص هیچ کاره اند. بسیاری از متهمین حتا پیشاپیش از میزان محکومیتشان توسط بازجوها آگاه شده اند و عجیب اینجاست که دادگاهها هم دقیقأ همان احکام را صادر کرده اند. به علت طولانی بودن این شرح مکافات، تنها به این اشاره کنیم که برخی از زندانیان که در اختیار نیروی انتظامی بوده اند رکیک ترین الفاظی را می شنیده اند که حتا در میان اراذل واوباش هم کمتر به کار می رود. به گفته این زندانیان در بازداشتگاه امنیتی سپاه که به "2 الف" معروف است علاوه بر به کار بردن الفاظ رکیک، توهین های ناموسی، فحاشی های خانوادگی، تهدیدهای جنسی نیز رایج است و چند نفری در این بند به آزار جنسی با باتوم تهدید شده اند و آنها را مجبور به درآوردن لباس و شوارشان نموده اند.

از شیرین عبادی، وکیل دعاوی ومدافع حقوق بشر پرسیدم: از چه رو این زندانیان به مراجعی متوسل میشوند که خود آنها از سوی دولت رانده شده اند ؟ شیرین عبادی می گوید : این زندانیان که از مراجع قضائی ناامید شده اند، دست به دامن مراجع تقلید زده اند تا شاید آنها با استناد به آموزه های دینی و احساسات دینی به فریاد حق طلبانه آنها پاسخی بدهند.