مسکو، ۱۹۲۵: یک سال بعد از مرگ لنین، رقابت و جنگ قدرت میان جانشینان او آغاز می‌شود. اما در نهایت استالین که خود را از قید ارزش‌هایی چون رفاقت، صداقت یا وفاداری وارهانیده بود، به تدریج هر سه همکار خود را از میان برمی‌دارد و قدرت مطلق را نزدیک به سی سال در دستان خود نگاه می‌دارد.
جانشینان لنین، یکسال بعد از مرگ او. در این عکس هر چهار تن عازم یک اجلاس حزبی‌اند. جنگ قدرتی که حالا آغاز شده، ده سال بعد فرجام سیاهی خواهد داشت.
به ترتیب از راست به چپ:
زینوویف: همه‌کارۀ لنینگراد، رئیس انترناسیونال کمونیست. تنها کسی که به غیر از تروتسکی جرات انتقاد از استالین را داشت.
کامنف: عضو پلیتبورو، یکی از رهبران اصلی حزب کمونیست و مدیر روزنامه پروادا
ریکوف: رئیس شورای کمیساریای خلق، یا به عبارتی نخست‌وزیر
و استالین: دبیرکل حزب.
یازده سال بعد از این عکس، زینوویف و کامنف تن به اعتراف اجباری دادند و اتهام شرکت در توطئه برای قتل استالین را پذیرفتند. هر دو در یک روز اعدام شدند.
دو پسر و همسر کامنف هم دو سه سال بعد به دستور استالین نابود شدند.
ریکوف کمی خوش اقبال‌تر بود و دو سال دیگر دوام آورد. اما عاقبت او هم مقابل جوخه اعدام قرار گرفت.
استالین، آمر همۀ این قتلها و اعدامها، در سال ۱۹۵۳ به مرگ طبیعی مرد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید