روز یکشنبه ۲۳ ماه مه وزیر امور خارجۀ فرانسه در مصاحبه با رسانه‌های آن کشور با اشاره به زد و خوردهایِ اخیر گروه‌هایی از یهودیان و عرب‌ها در شهرهای اسرائیل گفت: اگر دولت اسرائیل و فلسطینی‌ها به راه حلِ همزیستیِ دو کشورِ مستقل در کنار هم تن درندهند، اسرائیل با خطر آپارتاید رو به رو خواهد شد. زد و خورد میان یهودیان و عرب‌های اسرائیل در خیابان‌های آن کشور نشان داد که این دو گروه قومی به سختی می‌توانند در درون مرزهای یک کشور هم‌زیستی کنند.
عرب‌های اسرائیلی عرب‌هایی هستند که مانند یهودیان و دیگر باشندگانِ کشور اسرائیل تابعیت اسرائیلی دارند. آنان خود را «عربِ اسرائیلی» یا «فلسطینیِ اسرائیلی» می‌‌خوانند. به آنان «عرب‌های ۴۸» یا «فلسطینی‌های ۴۸» نیز می‌گویند. زیرا فرزندان عرب‌هایی هستند که پس از تشکیل اسرائیل و نخستین جنگ آن کشور با کشورهای عربی در ۱۹۴۸ خانه و کاشانۀ خود را رها نکردند. در آن جنگ ۷۵۰ هزار فلسطینی از خاک دولت نوبنیاد اسرائیل اخراج شدند.
عرب‌هایی که در آن زمان محل سکونت خود را ترک نکردند در حدود ۲۵۰ هزار نفر بودند. عرب‌های کنونیِ اسرائیل، درواقع، فرزندان آن عرب ها هستند و جمعیتی نزدیک به دو میلیون نفر یعنی بیش از ۲۰ درصد کل جمعیت اسرائیل را تشکیل می‌دهند. آنان از نخستین انتخابات اسرائیل در ژانویۀ ۱۹۴۹ از حق رأی برخوردار بوده‌اند.
نظام سیاسیِ اسرائیل آنان را نیز مانند دیگر شهروندان اسرائیلی دارای حقوق برابر شهروندی می‌‌شناسد. اما دولت اسرائیل همواره تبعیض‌هایی در حق آنان اعمال کرده است. برای مثال، عرب‌های مسلمان و مسیحی از خدمت سربازیِ اجباری معاف‌اند. در حالی که عرب‌های دُروز که تعدادشان در اسرائیل نزدیک به ۱۲۰ هزار نفر است، از خدمت سربازی معاف نیستند. عرب‌های بادیه‌نشینِ آن کشور نیز می‌توانند داوطلبانه در ارتش خدمت سربازی کنند.
معافیتِ عرب‌های مسلمان و مسیحی از خدمت سربازی می‌تواند امتیازی برای آنان شمرده شود، اما درعمل سرچشمۀ تبعیض است. زیرا در اسرائیل به بعضی شغل‌ها بدون انجام دادن خدمت سربازی نمی‌توان راه یافت. از سوی دیگر، مطالعاتِ پژوهشگرانِ اسرائیلی نشان می‌دهند که شهرداری‌ها در تخصیص بودجه برای توسعۀ محله‌های عرب‌نشین چندان دست و دل باز نیستند. گفته می‌شود حتی با ایجاد محدودیت‌هایی از رشد اقتصادی آن محله‌ها جلوگیری می‌کنند. بعضی از عرب‌های اسرائیلی مدعی‌اند که دولت زمین‌هایی از آنان را به سود یهودیان مصادره کرده است.
در زمینۀ بهداشت و تندرستی تفاوت‌ها علتِ فرهنگی دارند. برای مثال، بر پایۀ آمارهای سال ۲۰۱۷ عرب‌های اسرائیلی ۱.۴ برابر بیشتر از یهودیان در بیمارستان‌ها بستری شده‌اند. یا اگر طول عمر یهودی‌ها بیش از عرب‌های اسرائیلی است، علت آن را در جای دیگری باید جست. دو علتِ اصلیِ مرگ و میر در میان عرب‌های آن کشور را سکتۀ قلبی و سرطان می‌دانند. نزدیک به نیمی از عرب‌های اسرائیل سیگار می‌کشند و در حدود ۱۴ درصد آنان مبتلا به دیابت اند. به طور کلی، در زمینۀ خدماتِ بهداشتی و درمان تبعیضی دیده نمی‌شود. ۲۰ درصد از پزشکان، ۲۵ درصد از پرستاران و ۵۰ درصد از داروخانه‌داران عرب اسرائیلی اند.
بحران کرونا جامعه‌های عرب و یهودی را که همواره جدا از هم زیسته‌اند به هم نزدیک کرده بود، اما درگیری‌های اخیر دوباره آنان را از هم دور کرده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید