پنجشنبۀ ۲۳ ژوئن برابر با دوم تیرماه، مایک پِنس، معاون رئیس جمهوری پیشین آمریکا، به همراه همسرش، کارِن پِنس، به «اشرف ۳»، پایگاه سازمان مجاهدین خلق در آلبانی، رفت و پس از دیدار و گفت و گو با مریم رجوی، رهبر آن سازمان، در برابر جمع بزرگی از اعضا و کادرهای مجاهدین سخنرانی کرد. او در آن سخنرانی به دفاع از مجاهدین پرداخت و به برنامه‌ای ده ماده‌ای اشاره کرد که گویا ضامنِ آزادی بیان، آزادی اجتماعات و آزادی هر ایرانی در انتخابِ رهبران منتخب خود است و مریم رجوی آن را برای آیندۀ ایران تنظیم کرده است.
مایک پِنس در عین حال به انتقاد از سیاستِ جو بایدن در زمینۀ برنامۀ هسته‌ای ایران پرداخت و از دولت آمریکا خواست که توافق هسته‌ای با ایران را تمدید نکند، زیرا چنین توافقی به سود مردم ایران نخواهد بود و تنها به نیرومند شدن رژیم فاسد جمهوری اسلامی خواهد انجامید.
کمی بیش از یک ماه پیش، مایک پُمپِئوُ، وزیر امور خارجۀ دونالد ترامپ، نیز در سفری رسمی به پایگاه «اشرف ۳» کم و بیش همین سخنان را بر زبان رانده بود. او در ۱۶ ماه مه گذشته برای دیدار و گفت و گو با مریم رجوی سفری به آلبانی کرد و در بازدید از پایگاه مجاهدین که پنج ساعت طول کشید، گفت: جمهوری اسلامی ایران در ضعیف‌ترین و بحرانی‌ترین وضع حیات ۴۳ سالۀ خود قرار دارد.
رودی جولیانی، شهردار پیشین نیویورک و وکیل دونالد ترامپ، یکی دیگر از حامیانِ جمهوری‌خواهِ سازمان مجاهدین و از سخنرانان ثابت مراسم هرسالۀ آن سازمان است. او مجاهدین را آلترناتیوی معتبر و مشروع برای جمهوری اسلامی می‌داند. جان بولتوُن، مشاور امنیت ملی ترامپ، نیز از حامیان سرشناس مجاهدین است.
در میان سیاستمداران بانفوذ دموکرات نیز کسانی از مجاهدین پشتیبانی می‌کنند. مانند «جوزف لیبرمن»، سناتور دموکرات و دادستان کل ایالت «کنِتیکِت»، و رابرت توُریچلی، سناتور پیشین ایالت نیوجرسی.
البته تاکنون دولت‌های آمریکا، چه دموکرات و چه جمهوری خواه، حمایت رسمی از سازمان مجاهدین نکرده‌اند. اما برای بسیاری از ایرانیان پشتیبانیِ بی قید و شرط بعضی از اعضای کنگره و گروهی از سیاستمداران بانفوذ آمریکا از مجاهدین، معمایی ناگشوده است. زیرا معتقدند که ایرانیان عنایتی به این سازمان ندارند و آمریکایی‌ها نباید از آن بی‌اطلاع باشند.
رابطۀ سازمان مجاهدین خلق با آمریکا رابطه‌ای پُر فراز و نشیب بوده است. می‌دانیم که آن سازمان با دیدگاه‌های ضد آمریکایی و ضد امپریالیستی پا به هستی گذاشت. پیش از انقلاب، شرکت‌ها، سازمان‌ها، تأسیسات و سفارتخانه‌هایی که با آمریکا ارتباط نزدیک داشتند از هدف‌های اصلیِ بمب‌گذاری‌ها و عملیات نظامی مجاهدین بودند. آنان پیش از انقلاب چندین امریکایی را ترور کردند و پس از انقلاب با جریان غالبِ ضدامپریالیستی و ضد آمریکایی در جامعه همراه شدند. از اشغال سفارت امریکا پشتیبانی کردند و خواهان قطع روابط ایران با آمریکا شدند.
سازمان مجاهدین پس از خروج از ایران و جایگیر شدن در عراق دیدگاه‌های ضدامپریالیستی و ضد آمریکایی‌اش را رها نکرد، چنان که در ژوئیۀ ۱۹۹۷ بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت آمریکا، آن سازمان را سازمانی تروریستی اعلام کرد. با این حال، هنگامی که در سال ۲۰۰۲ حملۀ آمریکا به عراق قطعی شد، مجاهدین با آمریکا از در آشتی درآمدند.
از آن پس همکاری آنان با دولت آمریکا آغاز شد و پس از آنکه به آلبانی منتقل شدند، روابطشان با محافل سیاسی و برخی رسانه‌های آمریکا نزدیک‌تر و جدی‌تر شد. بسیاری از اعضای کنگرۀ آمریکا از همان سال ۲۰۰۲ از دولت آن کشور خواستند که مجاهدین را از فهرست سازمان‌های تروریستی خارج کند. اما سال‌ها طول کشید که دولت آمریکا دست به چنین کاری بزند.
سرانجام در هفتم مهرماه ۱۳۹۱ برابر با ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۲ وزارت امور خارجۀ آمریکا با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که نام سازمان مجاهدین خلق را از فهرست گروه‌های تروریستی خارج کرده است. در آن زمان، وزیر امور خارجۀ آمریکا هیلاری کلینتون بود.
در آن بيانيه آمده است که وزارت امور خارجۀ آمريکا نام سازمان مجاهدين خلق را از فهرست گروه‌های تروريستی خارج کرده و آن سازمان می‌تواند از این پس به دارایی‌های خود در آمریکا دسترسی داشته باشد و برای معامله با آن سازمان دیگر نیازی به گرفتن جواز نیست. با این حال، در بیانیه آمده است که وزارت امور خارجه آمريکا فعالیت‌های تروريستیِ گذشتۀ سازمان مجاهدين از جمله قتل شهروندانِ آمریکایی را در ايران در دهه ۱۹۷۰ و تلاشِ آنان را برای حمله به مقر ديپلماتيک ايران در سازمان ملل در سال ۱۹۹۲ فراموش نکرده و از آن‌ها چشم نپوشیده است.
وزارت امور خارجۀ امریکا گفته است که اگر وزير امور خارجه آمريکا تصميم به خارج کردن سازمان مجاهدین از فهرست گروه‌های تروریستی گرفته، به این سبب است که اولاً آن سازمان اکنون خشونت را آشکارا محکوم می‌کند و ثانیاً در یک دهۀ گذشته عملیات تروریستی از آن سازمان دیده نشده است.
در آوریل ۲۰۱۲ سِیمور هِرش، کارشناس سیاست خارجی آمریکا و روزنامه نگار سرشناس آمریکایی، در مقالۀ مفصلی در نشریۀ «نیویورکِر» از کمک‌های مالی و فنی دولت آمریکا به مجاهدین و حتی از آموزش نیروهای مجاهدین در مراکز امنیتی و نظامی آمریکا در نِوادا سخن گفت.
« شورای ملی مقاومت » با صدور جوابیه‌ای ادعاهای سیمور هرش را تکذیب کرد و آن مقاله را تلاشی برای باقی نگه داشتن نام مجاهدین خلق در فهرست گروه‌های تروریستی دانست. به نظر می‌رسد علت اصلیِ حمایت برخی محافل سیاسی آمریکا از مجاهدین، چنان که سِیمور هِرش گفته است، به دست آوردن اطلاعات دقیق‌تر دربارۀ برنامۀ هسته‌ای و تسلیحاتی جمهوری اسلامی باشد. گویا دولت جورج بوش در سال ۲۰۰۳ مبتکر این سیاست «بده بستان» در آمریکا بود.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید