فرار مغزها: چرا جمهوری اسلامی ایران مایل به مهاجرت تحصیل‌کردگان است؟-کاظم کردوانی پاسخ می‌دهد
نتشر شده در:
گوش کنید - ۱۳:۵۶
حکایت مهاجرت ثروت و مغزها داستان تازه‌ای نیست و هر زمان امنیت ثروت و امنیت ملی با احتمال خطر روبرو شوند، خروج اموال و دانش از کشورها سرعت می‌گیرد.
مهاجرت یا خروج مغزها به ویژه از کشورهای جهان سوم به کشورهای پیشرفته و ثروتمند جهان حکایت دیروز و امروز این کشورها است و هر زمان بحران امنیت در کشوری با چالش‌های بیشتری مواجه شود، خروج مغزها تنها به سوی کشورهای قدرتمند نبوده و نخستین مکانی که تامین‌کننده امنیت به نظر برسد، به مقصد این نیروی انسانی تبدیل می‌شود.
موضوع مهاجرت نیروی انسانی که ثروت و دانش خود را دست‌مایه این خروج قرار داده، طی بیش از ۴ دهه در ایران هرگز متوقف نشده بلکه در مقاطعی از زمان سرعت این خروج کاهش داشته است.
علاوه بر خروج ثروت، خروج نیروی انسانی که با دانش و حرفه خود بار مهاجرت می‌بندد نیز هزینه هنگفتی به کشورهای مبدا وارد می‌سازد.
در یک مقایسه کلی، تمامی کشورهایی که بحران و آسیب بیشتری را تجربه می‌کنند، بیش از پیش با هزینه‌های مضاعف ناشی از خروج ثروت و دانش روبرو هستند.
بر اساس گزارش بنیاد ملی نخبگان طی ۱۸ سال(۱۳۷۸-۱۳۹۶) ۲ درصد از کل دانشجویان ایرانی از کشور خارج شدند.
طی بیش از ۴ دهه حضور جمهوری اسلامی ایران، کدام گروه‌ها در ردیف افراد مهاجرت‌کننده از ایران بودند؟
چرا و در چه مواقعی مهاجرت و خروج ثروت و دانش از ایران سرعت گرفت؟
در کشورهای در حال توسعه، چه راهکارهایی مانع از خروج و مهاجرت نیروی انسانی می‌شود؟
مشروح توضیحات دکتر کاظم کردوانی، جامعه‌شناس ساکن آلمان، از طریق فایل صوتی و پادکست در دسترس قرار دارد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید