پایان دشمنی‌های ٥٢ ساله میان "فارک" و دولت کلمبیا

"خوآن مانوئل سانتوس"، رئیس جمهوری کلمبیا، و "رودریگو لوندونیو"، فرمانده کل نیروهای انقلابی کلمبیا، معروف به "تیموشنکو"، این توافق را به کمک قلمی امضا کردند که از یک گلوله ساخته شده بود.
حدود 2500 نفر که لباس سفید برتن داشتند در مراسمی که در محل کنوانسیون "کارتاژن"، واقع در ساحل زیبائی که مروارید دریای "کارائیب" نام گرفته، گرد آمده بودند. در میان آنها قربانیان این مبارزه طولانی دیده می شدند. قربانیانی که "تیموشنکو" از انها درخواست بخشش کرد.

تیموشنکو" همچنین قول یک دوران آشتی را داد و رئیس جمهوری کلمبیا به آنان برای شرکت در "دمکراسی" خوش آمد گفت و افزود یک توافق نا کامل را که حافظ زندگی انسان ها باشد به جنگی بدون عیب ترجیح می دهد.

این توافق به موجودیت "فارک" به عنوان یک گروه تروریستی پایان می دهد و از آن یک حزب سیاسی می سازد.
البته "فارک" همواره خود را یک جنبش سیاسی توصیف می کرد که ناچار شده اسلحه به دست بگیرد. چرا که در سال 1964 برای "دفاع از روستائیان و استثمار شدگان" در حاشیه جنگل آمازونی جای گرفت و با نیروهای دولتی به مبارزه پرداخت. به باور شورشیان فارک، این مبارزات که 240000 کشته به جا گذاشت و 6 میلیون نفر را آواره کرد، بسیار طبیعی بوده است.

در پی چهار سال گفتگو با دولت کلمبیا، به یاری کوبا، شورشیان "فارک" خود را ناچار دیدند که تصویر دیگری از خود بدهند و بگویند که آنها تنها یک گروه نظامی نیستند. از این رو بین روزهای 17 و 23 سپتامبر سال جاری 200 خبرنگار را به دومین کنفرانس مطبوعاتی خود دعوت کردند تا به گونه ای خود را از ترسی که سالها در شماری از مناطق کلمبیا گسترده بودند و هزاران تن را ربوده در جنگل اسیر خود کرده بودند، تبرئه نمایند.

آنها به خبرنگاران گفتند که برایشان کلبه هائی پر رفاه، همراه با دستشوئی و توالت ساخته اند که خود کماندوهای فارک از آنها محروم بوده اند. که منظور کلبه هائی است ابتدائی وبا یک سیستم هوشمندانه گرد آوری آب برای گرفتن دوش.
با این حال، خبرنگاران محلی با دلهره آمده بودند و شورشیان فارک هم که طی سالها به همه خبرنگاران ظن فراوان داشتند، می بایستی چند روزی راباآنها سر کنند.

برای مردم کلمبیا هم اعتماد کردن به شورشیان دشوار است چرا که همه خانواده ها به گونه ای یا یک قربانی داده اند ویا یکی از اعضایشان ربوده شده است.

برای اعضای فارک هم، که به جز گفتگو، دراز کشیدن در کلبه های موقتی و مبارزه کار دیگری نمی شناختند، این توافق به معنای گسستن کامل از یک نوع سبک زندگی است . آنها اکنون می بایستی به فکر آینده و کاری مناسب برای خود باشند. به عبارت دیگر ترک "کلاشنیکف" هائی که همواره آنها را در همه جا همراهی می کرد بسیار دشوار خواهد بود.

حال گرچه پایان دادن به حمام خون فکر همه را آسوده کرده اما بحث های زیادی را هم در جامعه کلمبیا بر انگیخته است. از جمله "آلوارو اوریبه"، رئیس جمهوری پیشین کلمبیاست که گفت نمی خواهد این توافق به شوررشیان امکان دهد به نمایندگی کنگره این کشور در آیند و یا دست کم به زندان نروند.

اتحادیه اروپا اما پیش از اجرائی شدن این توافق، دست پیش را گرفته نام این جنبش "مارکسیست" را از فهرست سازمان های تروریستی خود بیرون آورده بود. "جان کری"، وزیر امور خارجه آمریکا هم در واشنگتن گفت که در حال مطالعه چنین برخوردی است. او افزود که کشورش، سال آینده، 390 میلیون دلار برای حمایت از روند صلح در کلمبیا به این کشور می دهد.

حال گرچه شورشیان فارک تلاش کردند نشان دهند توانائی تغییر رفتار را دارند، باید دید مردم کلمبیا تا چه حد این صلح را باور خواهند کرد ؟