پلیس های ناظر قتل فرخنده آزاد یا به یک سال زندان محکوم شدند + گفتگو

در مجموع نوزده افسر و عضو نیروی انتظامی افغانستان به همین اتهام تحت پیگرد قانونی قرار گرفته اند. قاضی دادگاه هشت تن از این افراد را در نبود اسناد و مدارک کافی تبرئه و با آزادی آنان موافقت کرده است.

فرخنده، دختر جوان بیست و هفت ساله افغان، در نوزدهم مارس گذشته توسط جمعیتی از اسلامگرایان افراطی به اتهام واهی پاره کردن قرآن در خیابان های کابل و بعضاً در مقابل چشمان پلیس شکنجه و زجرکش و سپس سوزانده شد.این خشونت موجی از اعتراض و انزجار را در افغانستان و خارج از این کشور برانگیخت و باعث شد که پلیس افغانستان نیز به دلیل انفعال اش به تبانی با قاتلان فرخنده متهم شود.

در مجموع دستگاه قضایی افغانستان ۴۹ نفر را به اتهام دست داشتن در قتل فرخنده تحت پی گرد قرار داده است. در این بین چهار متهم از سوی دادگاه در اوایل ماه مه به اعدام محکوم شده اند.

* * * * *

در بررسی این موضوع، گفتگویی داریم با شکیبا رضایی، فعال سیاسی در پاریس. در جواب به این سوال که آیا قضیۀ فرخنده، یک حادثۀ معمولی خشونت علیه زنان در افغانستان است یا اینکه یک واقعۀ استثنایی است، خانم رضایی میگوید که در هر صورت این حادثه قابل محکوم کردن است. در ادامه او میگوید که در روزهای اول قضیۀ فرخنده، مردم به همدیگر نقل و نبات میدادند و خوشحال بودند از اینکه یک کافر را کشته اند. ولی چند روز بعد، زمانیکه فعالان مدنی شروع کردند به محکوم کردن این عمل، آن زمان مردم به خود آمدند و متوجه شدند که چه گناهی از آنان سر زده است.

در نتیجه تنها کسانیکه بصورت مستقیم در قتل فرخنده دست داشتند، مجرم نیستند. آنانیکه نقل و نبات پخش کردند و شادی و سرور کردند، هم به نحوی در این قضیه مسئول هستند. این قضیه همچنان این را نشان داد که پیشرفت های افغانستان در ساحۀ حقوق بشر، یک نوع بازی بوده است. پروژه هایی هم که بر اساس این مسئله در نظر گرفته شده اند، میتوان گفت که شکست خورده اند.

بعد از این اتفاق دولت راهکارهایی را در پیش گرفت. از آن جمله این که دکان های فالبین ها و رمال ها را بستند. این البته کار مثبتی است و خانم رضایی ابراز امیدواری میکند که این کار تنها یک نوع «روی پوشاندن» نباشد. در ضمن این کار کافی نیست، بسیار کارهای دیگر هم باید شود، از آنجمله، آگاهی دادن به مردم در بارۀ روش های اجتماعی.

گفتگو با شکیبا رضایی، فعال سیاسی.