پوشش زنان و تعدیل در سخنان ترمپ در کمپین انتخاباتی ایالات متحده

پوشش زنان، امروز از دو زاویۀ مختلف در روزنامه ها آمده است. یکی صحبت از پوشش زنان مسلمان است که هدف آن پنهان کردن زیبایی زنان است و دیگری، صحبت از مد است، که هدف آن برعکس نمایان کردن زیبایی زنان است. «سونیا ریکیل، پایان زن نو»، عنوان نوشتۀ لیبراسیون در یاد بود از یک خانم فرانسوی مد است، که دیروز در سن 86 سالگی درگذشت. تصاویری از خلاقیت این زن، در روزنامه های امروز و همچنان در شبکه های تلویزیونی پخش شد. لیبراسیون مینویسد که او با موهای سرخ خود، در جنبش آزادیبخش زنان نقش بازی کرد، و موفق شد یک امپراطوری مد را تشکیل بدهد. آغاز حرکت او بر علیه «مد» بود. او در سالهای هفتاد، مفهوم «خارج از مد» را مطرح کرد که اساس آن این بود که نباید تجهیزات کاملی را که دست اندرکاران مد تولید میکنند، تحمل کرد، بلکه باید بر اساس بدن خود، و نه بر اساس گرایشات مرسوم، لباس تن کرد.

لوموند هم در صفحۀ اول خود از او یاد آوری کرده و نوشته است که این زن، که لباس سیاه و موهای سرخ داشت، در سال 1968 دکان خود را در خیابان «سنت ژرمن دپره» باز کرد و موفق شد با روحیۀ آزادمنش خود، توجه شخصیت های کلان مد پسند، مانند «لورن باکال» و «کاترین دونوو» را بخود جلب کند.

* * *

«یک کمپین انتخاباتی که به کابوس امریکایی تبدیل میشود»، عنوان هومانیته است که در ادامه مینویسد، این کمپین، به دلیل هذیان گویی های ترمپ و رسوایی ها، در حال منحرف شدن است. فیگارو نوشته است که ترمپ که در مشکلات گیر کرده است، میخواهد کمپین خود را بالای حریف خود، هیلاری کلینتون متمرکز کند. نظر سنجی های اخیر همه حاکی از افت ترمپ هستند. برای دوباره به دست آوردن آنچه که از دست داده است، او میخواهد سخنان خود را نرم تر بسازد و کمتر دست به بداهه بزند و بیشتر به هیلاری کلینتون حمله کند.

هومانیته در یک نوشتۀ جداگانه، زیر عنوان بحران اعتماد در داخل جناح دموکرات ها،  آورده است که هیلاری کلینتون، به جای این که روی تحرکی که ساندرس ایجاد کرد حساب کند، میخواهد سیاست های خودش را بر اساس «سیاستمداری» انتخاب کند. یعنی او میخواهد رای دهندگان محافظه کاری را که احیاناً از ترمپ فاصله میگیرند، حتی با .فراموش کردن تعهدات خود در قبال هواداران ساندرس، به خود جلب کند

* * *

مشکل بورکینی، نه تنها هنوز هم حل نشده است بلکه باعث قطب بندی ها در داخل حکومت شده است. فیگارو زیر عنوان «مخالفت وزرا با والس در مسئلۀ بورکینی»، نوشته است که تنش در بارۀ این موضوع در حالی ظاهر میشود که در بعضی محلات، شهرداری تصمیم ممنوع کردن آن را گرفته است. پنجشنبه، نجات والو بالقاسم، وزیر آموزش و پرورش فرانسه گفته بود که این طرز برخورد، یک انحراف خطرناک برای انسجام ملی است. مانوئل والس در جواب به او گفته است که این سخن او یک تعبیر نادرست از مسایل است. امروز قرار است «دیوان عدالت اداری» که عالی ترین مرجع در قضایای حقوقی در قبال ادارات دولتی است، در این باره ابراز نظر کند.

لوموند هم در صفحۀ اول خود از اختلاف میان نخست وزیر فرانسه و وزرای او در قضیۀ بورکینی نوشته است. مانوئل والس گفته است که او شهردارانی را که تصمیم گرفته اند این نوع پوشش زنان را در سواحل دریا ها ممنوع کنند، درک میکند. تعداد این شهرداران، حدود سی نفر گفته شده است. ولی وزیر معارف او، یا وزیر آموزش و پرورش، نجلات ولو بالقاسم، بر عکس، با ابراز مخالفت با این ممنوعیت ها، همانند ماری سول تورن، وزیر بهداشت، گفته بود که این عمل باعث باز شدن درب سخنان نژاد پرستانه میشود.

لوموند همچنان به مطبوعات خارجی اشاره کرده مینویسد که شهردار شهر لندن و رسانه های بین المللی موضع فرانسه را در این مسئله، شدیداً مورد انتقاد قرار داده اند. در ادامه میخوانیم که دیوان عدالت اداری امروز باید در بارۀ «اخلال در نظم عمومی» مناظره کند. یعنی نوع پوشش به ذات خود مطرح نیست، آنچه مطرح است، نظم و امنیت شهر است، که اگر این نوع پوشش، در آن اخلال ایجاد کند، میتواند مورد ممنوعیت قرار بگیرد. لوموند هم از مخالفت وزرای معارف و صحت، یا به عبارت دیگر، آموزش و پرورش و بهداشت، نوشته است و در آخر سخنان شهردار لندن را هم در این روزنامه میخوانیم. صدیق خان میگوید : «هیچکس نباید به زنان دستور بدهد که چه لباسی به تن خود کنند.»