"ژِرار شالیان" متخصص فرانسوی، چگونه تظاهرات ضدحکومتی در ایران را توضیح می دهد؟

"ژِرار شالیان" در پاسخ می گوید: خشم ایرانی ها که به خیابان ها آمدند و علیه حکومت ایران تظاهرات کردند نتیجه مشکلات اقتصادی است که ایران با آن روبرو است. اوتوضیح می دهد: ایران از ٣٠ سال پیش با فشارهای آمریکا در انزوای اقتصادی بسر می‌برد. این فشارها از سال ٢٠٠٢ میلادی با طرح واشینگتن موسوم به خاورمیانه بزرگ که در عین حال هدف براندازی رژیم اسلامی را دنبال می کرد، افزایش یافته است. او ادامه می‌دهد که این فشارها، پس از یک دوره کوتاه پس از توافق هسته ای وین طی سال های ٢٠۱۵ و ٢٠۱۶ کمی کاهش یافت و سپس با ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید از سال ٢٠۱٧ افزایش فوق العاده ای یافته است. "ژِرار شالیان" می گوید در همین حال، تنش‌ها بین آمریکا و متحدین منطقه ای آمریکا با ایران به شکال خطرناکی افزایش یافته است.
وی بر این اعتقاد است که عمل دیگری نیز در به وجود آمدن مشکلات اقتصادی ایران نقش بزرگی داشته است.
"ژِرار شالیان" می‌گوید: مشکلات اقتصادی ایران از هنگامی افزایش یافت که ایران در حمایت از رژیم سوریه و دولت عراق در این دو کشور وارد جنگ نیابتی شد. او می گوید در همین حال، نباید ابعاد گسترده فساد مالی در ایران را از نظر دور داشت. فساد گسترده و سیستمی مالی در ایران یکی دیگر از مسائل عمده ای است که در نارضایتی‌های اخیر نقش داشته است. او اعتقاد دارد که باید منتظر شد و دید آیا این بحران ابعاد عمیق سیاسی در ایران خواهد داشت یا نه؟

"فیگارو"، از وی پرسش می‌کند که این تظاهرات ضدحکومتی آیا منجر به بحران در رژیم اسلامی خواهد شد؟
"ژِرار شالیان" در پاسخ می گوید که فکر نمی‌کند که این اعتراضات منجر به زیر سئوال بردن کلی نظام اسلامی در ایران شود.او می گوید: رژیم ملاها عمیقاً ناسیونالیست است و از سوی بخشی از مردم ایران حمایت می‌شود.
افزون بر این، چه ما بخواهیم، و چه نخواهیم، ایران در عرصه منطقه‌ای خصوصاً در عراق و سوریه به پیروزی بزرگی دست یافته است. در این دو کشور ایران به اهداف خود یعنی انهدام جهادگرایان در عراق و سوریه و تأیید نقش خود به عنوان یک قدرت منطقه‌ای شیعی رسیده است.

روزنامه های امروز فرانسه بیشترین مقالات و گزارش‌های بخش بین‌المللی خود را به رویدادهای اخیر ایران، سفر رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه به فرانسه و بحران و آشفتگی دونالد ترامپ و مشاوران کاخ سفید در آستانه بیرون آمدن کتاب جنجالی "مایکل وولف" موسوم به "آتش و خشم" اختصاص داده‌اند.

فیگارو در گزارش دیگری به اهداف سفر رجب طیب اردوغان به فرانسه پرداخته است. فیگارو می نویسد که اردوغان پس از گذشت یک سال پر تنش با اروپایی ها که به دنبال تصفیه های گسترده در این کشور پس از کودتای ۱۵ ژوئیه ٢٠۱۶ صورت گرفت و انتقادهای گسترده کشورهای اروپایی در زمینه نقض حقوق بشر در ترکیه را به دنبال داشت، به فرانسه آمده تا از این طریق بتواند تنش های گذشته با کشورهای اروپایی را کاهش دهد.
فیگارو می نویسد: هرچند، موضاعات رسمی دیدار اردوغان با امانوئل ماکرون در پاریس گفتگو درباره وضعیت بیت المقدس پس از اقدام یکجانبه دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا و مسائل و مشکلات منطقه ای است اما هدف اصلی اردوغان بهبود روابط و مناسبات میان ترکیه و اتحادیه اروپا است. این روزنامه می‌نویسد: اردوغان در آستانه سفر خود به فرانسه گفته بود که هدف وی دراز کردن دست دوستی به سوی اتحادیه اروپا و کشورهای اروپایی است. او استراتژی خود را چنین توصیف کرده بود که ترکیه باید دشمنان خود را کاهش دهد و در همان حال بر تعداد دوستان خود بیافزاید.

روزنامه لوموند در شماره امروز خود چهار مقاله جالب تحلیلی را به اوضاع ایران پس از رویدادهای اخیر در این کشور اختصاص داده است.

در نخستین مقاله، "فرهاد خسرو خاور" استاد و مدیر بخش تحقیقات مدرسه مطالعات عالی علوم اجتماعی پاریس می نویسد که «رژیم اسلامی همه مشروعیت خود را از دست داده است». او به شکاف بسیار عمیق میان رژیم حاکم بر ایران و جامعه ایرانی اشاره می کند که همواره عمیق‌تر می شود. ویو همچنین اعتقاد دارد که آینده بحران کنونی در ایران غیرقابل پیش‌بینی است.

"محمدرضا جلیلی" استاد انستیتوی مطالعات عالی بین‌المللی ژنو، در مقاله دیگر روزنامه لوموند تحلیل می کند که حسن روحانی، رئیس جمهوری اسلامی ایران نمی تواند در سیاست خارجی منطقه ای جمهوری اسلامی دخالت کند. او می گوید که سیاست منطقه‌ای ایران توسط سپاه پاسداران هدایت می شود.

مقاله "فیروزه نهاوندی" مدیر مرکز تحقیقات اجتماعی دانشگاه آزاد بروکسل، در لوموند «شکست یک رژیم که می‌خواست مردمی باشد» نام دارد. وی در این مقاله تحلیل می کند که حاکمیت در ایران تاوان قول‌های اقتصادی را پرداخت می‌کند که بدان وفا نکرده است.

در چهارمین مقاله، "اِلی گرانمایه" تحلیگر در شورای اروپایی روابط بین‌المللی، ضمن تأیید سیاست‌های اتحادیه اروپا که راه خود را در ارتباط با توافق هسته‌ای ایران از آمریکا جدا کرده است و به رغم آمریکا از این توافق دفاع می کند، می گوید: توافق هسته ای به مردم ایران فرصت داد که مسئولیت مشکلات اقتصادی در ایران را فقط به گردن تحریم‌های بین المللی نیاندازند.
اِلی گرانمایه می نویسد: اعتراضات روزهای اخیر این موضوع را نشان داد که مردم ایران به این آگاهی رسیده اند که اوضاع بد اقتصادی ایران عمدتاً ناشی از مدیریت ناکارآمد اقتصادی و وجود فساد گسترده داخلی و عدم عدالت اجتماعی در ایران بوده و آنان می توانند مسئولان حکومت را در این موارد مجبور به پاسخگویی کنند. وی می‌افزاید: از بین بردن توافق هسته ای از سوی آمریکا، می تواند این فضای مساعد ایجاد شده در ایران را دستخوش تغییر کند.
اِلی گرانمایه اعتقاد دارد که در صورت تخریب توافق هسته ای توسط دونالد ترامپ، اولویت های حکومت ایران به سوی مشکلات مرتبط به سیاست خارجی چرخش خواهد کرد و در چنین شرایطی اصلاحات داخلی مورد نیاز مردم در زمینه های اقتصادی و اجتماعی در ایران متوقف خواهد شد.