فرار ١٠٠٠٠٠ نفر از پرداخت مالیات با کمک یک بانک سویس

این گزارش که با همکاری ١٥٤ روزنامه نگار در ٤٧ کشور مختلف تهیه شده است در فرانسه توسط روزنامۀ لوموند منتشر شد. در سوئیس بسیاری خواستار پیگیری قضایی این کلاهبرداری و تحت تعقیب قرار دادن شعبۀ سویسی این بانک شده اند. در این خلاف رفتاری، صحبت تنها فرار از پرداخت عوارض و مالیات ها نیست، بلکه در بارۀ موارد پول شویی و تامین منابع مالی تروریسم هم هست.

"میشلین کالمی دی"، از حزب سوسیالیست‌ سوئیس که تا سال ٢٠١١ وزیر امور خارجۀ این کشور بود، می گوید که آغاز یک تحقیق قضایی، کمترین چیزیست که در این قضیه ضرور است.

در حال حاضر، دادگستری سویس تنها بر علیه "اروه فالچیانی" که یکی از انفورماتیسین‌های قدیمی این بانک است، اقامۀ دعوا کرده است. این شخص برای افشا کردن این عملکرد، اسنادی از این بانک را ربوده و آنها را در اختیار مقامات دولتی فرانسه قرار داده است؛ این اسناد منبع اساسی افشاگری هائی شده است که به آن "سویس لینکس" نام داده اند.

خانم کالمی ری، با تاکید براینکه این قضیه برای شهرت سویس زیان بخش است، می گوید « سوئیس بدلیل تلاش های خود برای صلح و هم وضعیت اقتصادی این کشور دارای شهرت مطلوبی بود و حالا میبینیم که اشخاص نادرست، در خفا دست به اعمالی میزنند که که شهرت کشور را خراب میکند» وی اضافه میکند که خود او در گذشته برای پایان دادن به یک قضیۀ تقلب مالیاتی در بانک "یو اس بی" با ایالات متحد آمریکا مذاکره کرده و توافقی را به اجرا گذاشته بود؛ حال با این افشاگری های جدید میتوان گفت که قضایا به پایان نرسیده اند.

کسان دیگری هم در سویس خواهان پیگیری قضایی این بانک هستند. بانکی که در حال حاضر هم در فرانسه و هم در بلژیک، تحت پیگرد قضایی قرار دارد.

در طی سال‌های ٢٠٠٦ و ٢٠٠٧، یعنی تنها طی دو سال، ١٨٠٫٦ ملیارد یورو، به کمک شعبۀ سویسی بانک انگلیسی "اچ اس بی سی"، در بهشت‌های مالیاتی پنهان شد. این چیزیست که از هزاران سندی که روزنامۀ لوموند به آن دست یافته است، حاصل می شود. لوموند این اسناد را با حدود شصت رسانۀ دیگر بین المللی، در اشتراک گذاشته است. در این اسناد بظور مثال میبینیم که تعدادی از مالیات پردازان فرانسوی، حدود ٦ میلیارد یورو را به کمک این بانک، در حساب های بانکی خارج از شبکۀ قانونی پنهان کرده اند.

"فابریس لهوم"، خبرنگار لوموند که همراه با "ژرارد داوه" خبرنگار دیگر این روزنامه، این نوشته را امضا کرده است، در مصاحبه ای با رادیوی "فرانس اَنفو"، در مورد اینکه چگونه آنان این اسناد را به دست آوردند، چنین میگوید :

«در واقع، همراه با "ژرارد داوه"، ما از سال‌ها پیش در این مورد قضیۀ "اچ اس بی سی" تحقیق میکنیم، چونکه این یک قضیه ای است که توسط قضات مالی پاریسی پیگیری میشود. بخش فرانسوی این قضیه، همچنان در مورد مالیات دهندگان فرانسوی است که با مالیات دست به تخلف زده اند و به همین دلیل ما این فرصت را یافتیم که در آغاز سال ٢٠١٤ یک مقالۀ مفصل در روزنامۀ لوموند در مورد پیشرفت پروندۀ قضایی این مسئله بنویسیم».

متعاقب پخش این نوشته، یک شخصی که کار تحقیقاتی ما برایش جالب بود، به دفتر روزنامه آمد و با ما تماس گرفت. او به ما یک کلید "یو اس بی" داد و گفت، آنچه ما پخش کرده‌ایم، تنها یک بخش بسیار کوچک قضیه است.

در جواب به سؤال خبرنگار که میپرسد، او یکی از کارمندان سابق "اچ اس بی سی" بود؟ "پاتریس لهوم" میگوید که روزنامه نگاران منابع اطلاعاتی خود را فاش نمی کنند،ما میخواهیم که این شخص کاملا ناشناخته بماند. او یکی از کسانیست که در این اواخر برای آنان از اصطلاح «هشدار دهنده» استفاده میشود؛ او امکان دسترسی به این اسناد را داشته است و در این کلید "یو اس بی"، اسامی تمامی مشتریانی را که از "خدمات خصوصی اچ اس بی سی " درشعبۀ سویسی بانک بهره می گرفته اند ثبت کرده است.در این اسناد اسامی بیش از صد هزار شخص و یا شرکت وجود دارد، که پول های خود را در دوره ای به این بانک سویسی سپرده اند بی آنکه دفاتر مالیاتی کشور متبوع آنها در جریان باشد.»

در جواب به این سؤال که طرز فعالیت این بانک چگونه بود؟ "فابریس لهوم" میگوید :

«در واقع یک سیستم بسیار ساده بود. کارمندان این بانک با مشتری ها تماس می گرفتند و یا خود مشتری ها، چون از شهرت این بانک در مخفی کاری آگاه بودند، به دفتر بانک می‌آمدند و به شرط داشتن یک میلیون یورو- چون حداقل تعیین شده توسط باک یک میلیون اورو بود- پول خود را به این بانک میسپردند. آنگاه "اچ اس بی سی" برای ایجاد یک پردۀ اضافی، برای جلوگیری از توجه دفاتر مالیاتی، به مشتری پیشنهاد میکردند که یک شرکت خیالی ایجاد کنند؛ یک شرکت "آف شار" یعنی شرکتی که در بهشت‌های مالیاتی ثبت میشود و در پشت این شرکت‌های مخفی، البته خود مشتریان قرار داشتند؛ این شرکت ها در سرزمین هائی چون پاناما و یا جزایر ویرجینای انگلستان یا در بهشت‌های مالیاتی دیگر، ثبت میشدند، هدف آنها فرار از دادن مالیات بود و این کار بسیار هم مؤثر بود چون بدون این اسنادی که ما امروز افشا میکنیم، این صدها میلیون و یا شاید هم میلیارد یورو، همچنان در خزانه‌های بانک سوئیسی مخفی می‌ماند.»

در حقیقت در این بانک نام مشتری با یک شماره ثبت می شود و تنها بانک بنام مشتری آگاهی دارد. گاهی هم ارتباط مستقیمی میان این شماره و مشتری وجود ندارد. این شماره می تواند به شرکتی تعلق داشته باشد که در یک بهشت مالیاتی قرار دارد که کنترلی بر آن وجود ندارد. به همین دلیل بررسی این قضایا برای مسئولین قضایی بسیار مشکل است.

در جواب به این سؤال که «از این کار، بانک چه نفعی میبرد»؟ "فابریس لهوم" میگوید :

این کارمنافع زیادی برای بانک دارد. بانک به این ترتیب مشتریان زیادی را که اکثراً ثروتمندان هستند به دست می‌آورد و همچنین با ایجاد شرکت‌های "آف شار" یعنی شرکت‌هایی که در بهشت های مالیاتی تأسیس میکرد، دارائی هائی را بعنوان سپرده در صندوق خویش بدست می آورد".

در جواب به این سؤال که در بعضی موارد این پول‌ها منشاء غیرقانونی و حتی جنایی هم داشتند، "فابریس لهوم" میگوید : بلی. در همین‌جا است که مسایل سخت تر میشوند. از یک سو کسانی هستند که میخواهند تنها از مالیات فرار کنند مانند دندان سازها، عتیقه فروش‌ها و غیره؛ این کار البته غیرقانونی است ولی پولیست که بصورت قانونی به دست آمده است، ولی در این میان کسانی هم هستند که با القاعده معاملۀ پولی دارند و یا با قاچاقچیان مواد مخدر در آمریکای جنوبی. آنان نه‌ تنها برای اغفال دفاتر مالیات، بلکه همچنان برای پول شویی دست به این کار میزنند.

با توجه به سخنان "فابریس لهوم" خبرنگار لوموند، میتوان گفت که پهنای این قضیه بسیار وسیع است و مسئولین کشور سویس هم در دفاع از شهرت کشور خود، خواهان پیگیری قضایی این مسئله شده اند.