گشایش فستیوال کن با یک فیلم بازاری

جشنوارۀ بین‌المللی فیلم کن دیشب، چهارشنبه، شروع به کار کرد. رسم است که در مراسم گشایش، فیلمی به نمایش در می‌آید که در بخش مسابقه شرکت ندارد. امسال فیلم "گریس موناکو" برای این مراسم انتخاب شده بود. این فیلم بر اساس زندگی گریس کلی، هنرپیشۀ معروف - سپس ملکۀ موناکو- ساخته شده است.

روزنامۀ لوموند این فیلم را ستایش ابتذال‌آمیزی توصیف می‌کند از "زندگی شاهزاده خانمی که در هیئت یک زن خانه‌دار فرمان‌بر ظاهر می‌شود".
به عقیدۀ منتقد لوموند، برداشت فیلم از زندگی گریس‌کلی بسیار ساده‌لوحانه است. داستان فیلم در واقع حکایت یک هنرپیشۀ هالیوودی است که به خاطر شوهر و عشق به او، دست از سینما می‌کشد و خانه‌نشین می‌شود. هرچند این "خانه" کاخ‌های خیره‌کنندۀ امیرنشین موناکو باشد.
لوموند می‌نویسد باید این فیلم را هرچه زودتر به فراموشی سپرد و در انتظار نمایش فیلم‌های بهتر شد...

روزنامۀ لیبراسیون  نیز فیلم "گریس موناکو" را تبلیغی برای موناکو می‌داند و معتقد است که در پس فیلم، حمایت و دفاعی سرپوشیده از موناکو به عنوان یکی از بهشت‌های مالیاتی جهان نهفته است.
علاوه بر این، لیبراسیون مصاحبه‌ای دارد با رئیس هیئت داوران بخش اصلی جشنواره، خانم جین کامپیون، سینماگر نیوزلاندی که به عنوان تنها زنی معرفی شده که در تاریخ فستیوال کن، جایزۀ نخل طلا را ربوده است. جین کامپیون در سال ١٩٩٣ برای فیلم "درس پیانو" مهم‌ترین جایزۀ کن را برنده شد.

روزنامۀ لیبراسیون از خانم کامپیون می‌پرسد که آیا برای گزینش فیلم‌ها قواعد مشخصی رعایت می‌شود؟
رئیس هیئت داوران پاسخ می‌دهد که مسئولان فستیوال توصیه‌هایی در این مورد کرده‌اند و به عنوان مثال گفته‌اند که در صورت تردید میان دو فیلم، بهتر است فیلمی انتخاب شود که بخت جلب تماشاگر بیشتری را داشته باشد.

باید یادآوری کرد که امسال از ایران، خانم لیلا حاتمی در هیئت داوران حضور دارد.