گمانه‌‌زنی‌ها در روزهای پایانی فستیوال کن

فیلمی که بیشتر از دیگران نامش به عنوان بخت دار نخل طلا شنیده می شود، فیلم "تیمبوکتو"، ساخته "عبدالرحمن سیساکو"، کارگردان موریتانیائی است.

جراید خارجی اما "آقای ترنر"، ساخته "مایک لی" را در صدر فیلم های بخت دار قرار داده اند.

البته گمانه زنی آسان است، اما نمی‌توان روی آن حساب کرد چون در گذشته نیز وقتی حساسیت های اعضای هیأت داوران و به ویژه رئیس آن در نظر گرفته می شد، بارها دیدیم که آنها فیلمی نه چندان نزدیک به فیلم های خود را بر گزیدند.

به هر رو، دوفیلم بخش مسابقه ای امروز، هر دو بسیارمورد توجه خبرنگاران قرار گرفتند وبرای نخستین بار، آنهابه شدت برای فیلم "دو روز و یک شب"، ساخته برادران "داردن"، دست زندند.

برادران "داردن" که در گذشته دو نخل طلا، یکی برای "روزه تا" در سال 1999 و دیگر "کودک" در سال 2005 ربوده بودند، با فیلم "دو روز و یک شب"، بار دیگر برای ربودن یک نخل طلای سوم رقابت می کنند.
آنها به عادت همیشگی خود به یک معضل اجتماعی یعنی بیکاری را بر گزیده اند و فاجعه های انسانی به وجود آمده در پی اخراج از کار را دنبال می کنند.

در این فیلم "ماریون کوتیار"، زن جوانی که می رود بیکار شود چون کارفرما به همکاران او پذیرانده که در ازای اخراج یک نفر از گروه 17 نفره آنها، هر کدام می تواند 1000 یورو پاداش دریافت کند، با افت و خیز به مقاومت می پردازد.
طی این دو روز و یک شب زن جوان بر این بر می آید که نظر آنها را تغییر دهد، آنها را از گرفتن این پاداش منصرف کند وبدین تر تیب شغل خود را نگهدارد.. کاری بسیار دشوار در برابر کسانی که همگی با بی پولی روبرو هستند و نمی توانند از این مبلغ بگذرند.

سکانس های بلند و تکرار شرایط گر چه می توانست فیلم را خسته کننده سازد، اما تپشی که نگرانی زن و در ماندگی اش در برابر پاسخ هائی که دریافت می کند ، همراه با بازی بسیار خوب "ماریون کوتیار"، بیننده را وارد دنیای کسانی می کند که قربانی بحران اقتصادی شده اند.

یکی از جنبه های مثبت فیلم، سادگی و بدون آرایش بودن "ماریون کوتیار" است که همواره نظر به وضع اقتصادی خانواده اش در فیلم، همان "تی شرت" و شلوار را بر تن دارد.

برادران "داردن" با این فیلم نه تنها کشمکش میان "همدردی" و "فرد پرستی" را نشان می دهند، بلکه بیننده را هم در برابر این چالش قرار می دهند که اگر جای هر یک از مخاطبین بودند چه می کردند ؟

فیلم بخت دار دیگر، فیلم "آب آرام"، ساخته " نائومی کوازه"، کارگردان ژاپنی است که دومین زن کارگردان بخش اصلی به شمار می آید.

او که در سال 1997، جایزه دوربین طلائی را برای فیلم "سوزاکو" ربوده بود، پیش تر سه فیلم "شارا" در سال 2003، "جنگ موگاری" در سال 2007 و "هانه زو" ساخته سال 2011 را دربخش مسابقه ای داشت.

در این فیلم، بر خلاف فیلم های پیش تر خود، "نائومی کوازه"، که یک روایت طولانی زیبائی شناختی از طبیعت و تقریبأ بدون داستان بودند، به درون دو خانواده با معضلات مختلف رخنه می کند و از ورای دو نوجوان این دو خانواده که به یکدیگر علاقمند هستند، و نیز قرار دادن دکور خود در یک جزیره روبرو با خشم و مهربانی طبیعت، درون انسانها و جنبه های عرفانی بخشی از هم وطنانش را می کاود. او همچنین گریزی به توکیو می زند تا بهتر تضاد میان طبیعت این جزیره و محیط شهری را نشان دهد.

کارگردان درباره این فیلم می گوید چند سال پیش دریافت که اجدادش اهالی همین جزیره"آمامی" بوده اند. او این واقعیت را به هنگام سفر به این جزیره با مادر تنی و مادری که او را پرورانده بود، از زبان مادر بزرگش شنیده است. با مرگ مادر ناتنی اش سال گذشته " نائومی کوازه"، تصمیم به ساختن این فیلم می گیرد.

فیلمی بسیار آرام ، شاعرانه و دلچسب که تصاویر طبیعت به آن جذبه خاصی می بخشد.

شهلا رستمی فستیوال سینمائی کن