یخدانی مخصوص کله شق‌ها!
در این آخر هفته نیز مثل همیشه، سه هفته نامه مهم فرانسه را مورد بررسی قرار میدهیم. هفته نامه‌های لوپوئن، اکسپرس و نوول آبزرواتور. این هفته نامه‌ها، مثل همیشه یکی از موضوعات اصلی که مورد بررسی خود قرار داده‌اند، مسایل بین‌الملل بخصوص فضای ملتهب خاورمیانه است.
نتشر شده در:
گوش کنید - ۰۶:۴۰
مجله نوول ابزرواتور، در مطلبی که به سوریه اختصاص داده است، به بررسی نفوذ سلفی ها در میان اپوزیسیون سوریه که علیه بشار اسد دست به اسلحه برده اند پرداخته است.
این مجله در صفحه ٤٦ این شماره خود نوشته است: «ایالات متحده آمریکا گروه اسلامگرای جبهه النصره را به لیست گروه‌های تروریستی خود وارد کرده. اما چیزی که در حال وقوع است، آن است که این گروه، مشخص‌ترین و منظم‌ترین گروه نظامی در سوریه بوده و کم کم درحال غلبه بر دیگر گروهای نظامی است.»
نوول ابزرواتور، در بخشی از گزارش خود این سؤال را مطرح کرده است: «اعضای شبه نظامی "النصره" چه کسانی هستند»؟ و اینگونه به این سؤال پاسخ داده است: «ما چیزهای بسیار کمی در رابطه با مجاهدین النصره میدانیم، طی یک سال گذشته آنها ادعا کرده اند ٦٠٠ حمله که منجر به مرگ بسیاری از مردم سوریه ونظامیان شده است صورت داده‌اند؛
درواقع آنها تنها گروه شورشی هستند که بصورت شبکه‌ای و با یک سیستم مشخص، روزنامه نگاران را به مناطق مختلف سوریه منتقل میکنند و همینطور تصاویر عملیات خود را بر روی شبکه اینترنت منتشر میکنند».
به گفته یک گروه اپوزیسیون در سوریه، سربازان جبهه النصره، منظم ترین گروه در میان تمامی شبه نظامیانی هستند که علیه بشار اسد دست به اسلحه برده اند. دلیل این امر آن است که آنها از لحاظ تجهیزات نظامی بهتر مجهز شده‌اند و همینطور از سوی سازمان‌های ثروتمند عام المنفعه، بخصوص عربستانی‌ها حمایت میشوند.
رهبر یک حزب کرد، در رابطه با این گروه عنوان کرده است:«باید گفت که حتی گروه های مبارز لاییک نیز دوست دارند به آنها بپیوندند، چرا که آنها محل تجمع سلاح و پول هستند.»
هفته نامه نوول ابزرواتور، در ادامه تأکید کرده است، گروه‌ها و افراد دیگری نیز در میان اپوزیسیون سوریه این ادعاها را تأیید میکنند.
برای آمریکایی ها که این گروه را به لیست "گروه‌های تروریست بین‌المللی" خود اضافه کرده اند، آنها افرادی خطرناکی هستند که باعث آبروریزی مقاومت سوریه هستند و مایه بدتر شدن اوضاع پس از سقوط بشار اسد.
مجله نوول ابزرواتور، در ادامه به نقل از یکی از رهبران این گروه نوشته است: «شما تلاش‌های تحسین برانگیز ما را برای انجام عملیات انتحاری در دمشق دیده اید؟ به لطف انتحاریون، ما یک لیست از برندگان را در اختیار داریم!» (اشاره به افرادی که برای عملیات انتحاری ثبت نام کرده اند).
از سوی دیگر مجله لوپوین به موضوع دیگری پرداخته است که شاید بسیار دردناک باشد، این مجله در بخش بین‌الملل خود به بازخوانی خاطرات برخی از بازماندگان زندان و اردوگاه کار وحشتناک شوروی سابق به نام "گولاک" پرداخته است.
این مجله به نقل از یکی از جان بدربردگان این این زندان هولناک نوشته است:« آنها به من گفتند تو اینجا خواهی مرد.»
نویسنده این گزارش که با بازماندگان این زندان راهی آنجا شده است به نقل از یکی زندانیان سابق که اکثرا مخالفان سیاسی دولت شوروی سابق بوده اند مینویسد: او یک اتاق حدود 15 متر مربعی نشان میدهد و میگوید اینجا جای من بود، ما حدود 20 نفر بودیم، روزانه حدود 200 گرم نان و 200 میلی لیتر آب به ما داده میشد. ما بسیار کم حرف میزدیم تا یخ‌های سقف رویمان سقوط نکند، انسان‌ها اینجا در حالی که نشسته بودند و دستانشان را در هم گره کرده بودند میمردند.
او به یک پارتیشن نزدیک شد و گفت: ما جنازه‌ها را اینجا جمع میکردیم، سربازان هفته‌ای دوبار برای جمع کردن آنها می‌آمدند و باید آنها را از روی زمین میکندند.
او به دیوار نگاه میکند و میگوید: دیگر ناپدیده شده اند؛ اینجا قبلا یک طاقچه بود که ما وسایل و مایحتاجی که داشتیم را آنجا قرار میدادیم. من زندانیانی را دیدم که زیر آن می‌نشستند و سر خود را محکم به آن می‌کوبیدند و بدین شکل خودکشی میکردند.
پیرمرد از در کهنه فلزی عبور میکند و میگوید: «دوستان من پس از گذشت شش ماه فکر نمی‌کردند که من زنده از اینجا خارج شوم.»
لوپوئن در ادامه نوشته است: «واسیلی کووالف مردی 82 ساله است، یکی از جان بدر بردگان کمپ‌های کار و محل اعدام‌های دست جمعی و «یخدانی» مخصوص «کله شق ها»، کمپی در "مگدان"- جایی که در ٨ ساعتی مسکو واقع شده؛.
این منطقه در تلاش است تا این خاطرات را به فراموشی بسپارد.
هم اکنون این شهر حدود 100 هزار نفر جمعیت دارد و شهردار آنجا میگوید: «ما تاکنون 23 مدرسه، 31 کودکستان و 500 محل بازی کودکان ساخته ایم»، اما همچنان خاطرات آن سال ها به هر شکل زنده است.
مجله لوپوین، به نقل از صاحب یک کافه در این منطقه نوشته است: «من هیچ گاه به آن سمت نگاه نمیکنم، یا به دور دست‌ها نگاه میکنم و یا اینکه به دیوار نگاه میکنم.»
او که خود در آن زندان سال‌هایی را گذرانده است، میگوید: «من در یک روستا در اوکراین زندگی میکردم و همانجا دستگیر شدم، جرم من همکاری با ضد بلشویک‌ها بود، من نمیدانستم آنها اساساً درباره چه چیزی حرف میزدند و حکمم شش سال زندان بود، صورت من آنچنان متورم شده بود که حتی نمیتوانستم اسم خود را در دهان ادا کنم.»
و نهایتاً مجله اکسپرس نیز به کلیسای ارتدکس در اروپای شرقی و تأثیر آن در بلغارستان، روسیه و کل منطقه بالکان پرداخته است.
به نوشته این مجله، کلیسای ارتدکس، کلیسایی است که به طور کامل از دولت روسیه و پولدارها حمایت میکند. این کلیسا که 250 میلیون پیرو دارد همچنان با نفوذ است اما هر روز بیشتر از دیروز در حال از دست دادن مشروعیت خود است.
نکته قابل توجه آنکه، این مجله در مقاله خود کلیسای ارتدکس روسیه را «طالبان ارتدکس» خوانده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید