یک عکاس ایرانی برنده جایزه «لوکاس دوله‌گا» شد

سازمان گزارشگران بدون مرز که مقر آن در پاریس است اعلام کرد که این جایزه دیروز جمعه بیست و هفتم دی ماه در سالن شهرداری پاریس به این عکاس ایرانی اهدا شده است.

«کریستف دو لوار» دبیر اول سازمان گزارش‌گران بدون مرز که از حامیان این جایزه است در مراسم اهدای این جایزه گفت: «خرسندیم که از جایزه لوکاس دوله‌گا حمایت می‌کنیم، این جایزه ارج‌گذاری به عکاسی‌خبری متعهد و تلاش‌گر است که برای تصویر کردن حقیقت روزمره‌ی مردمانی که در مناطق جنگی به گروگان گرفته شده‌اند، راه طولانی پیموده‌اند. گزارش مستند مجید سعیدی، ورای نگاهی کلیشه‌ای به افغانستان، صدا و چهره ‌همه آنانی‌ست که از آن محروم شده‌اند.»

شهرداری پاریس، مجله پولکا و چند موسسه دیگر نیز از حامیان جایزه جهانی «انجمن لوکاس دوله‌گا» محسوب می‌شوند.

انجمن «لوکاس دوله‌گا» نیزبا ابراز خرسندی از «موفقیت سومین دوره لوکاس دوله‌گا» به رسایت «بئاتریس توپین»، سردبیر بخش عکس مجله «نوول ابزرواتور» اعلام کرد که در این دوره 148 کاندیدا به هیئت داوران معرفی شده بودند.

گفتنی است جایزه لوکاس دوله‌گا برای «ارج‌گذاری به تلاش و حضور متعهدانه، مواضع و کیفیت کار عکاسان خبری مستقل در دفاع از آزادی اطلاع رسانی» به دنبال کشته شدن عکاس جوان لوکاس دوله‌گا  در جریان «انقلاب یاسمن درتونس» در هفدهم ژانویه سال 2011 تاسیس شد.

این جایزه در سال ٢٠١٣ به عکاس ایتالیایی «الیسیو رومینزی» برای مجموعه عکس‌هایش در سوریه اهدا شد.

سازمان گزارش‌گران بدون مرز هم در آلبوم صد عکس برای آزادی اطلاع رسانی خود بخشی را به برنده این جایزه اختصاص داده است.

هیئت داوران این دوره از جایزه «لوکاس دوله‌گا» هم شامل این افراد بود: «الن منگان»،عکاس شناخته شده فرانسوی و عضو کمیته اجرایی گزارش‌گران بدون مرز، «پیر سیوت» از مؤسسه تولیدکنندگان هنر تصویری و عکس ثابت، «جودیت بنیایر»، مدیر بخش انتشارات گزارش‌گران بدون مرز، «اریک بووه» عضو اتحادیه عکاسان حرفه‌ای، «دیمیتری بک» از مجله پولکا، «نیکول نوگرت» از سرویس عکس مجله اکسپرس، «مگدالنا هریرا» از سرویس عکس مجله جئو، «باربارا هیرمن» از سرویس عکس مجله اشترن، «یان موروان» عکاس، «سباستین کالویت» عکاس و «ویلیام دانیل» عکاس.

مجید سعیدی نه تصویرگر جنگ بلکه نمایشگر زندگی انسانهائی است که با جنگ زندگی می کنند.

در گفتگوئی با مجید سعیدی که هم اکنون در پاریس بسر میبرد، وی علت انتخاب افغانستان را برای فعالیت های حرفه ای اش علاقه خود به فرهنگ این کشور تفسیر می کند.

مجید سعیدی در این گفتگو در پاسخ به پرسشی درباره علت ترک ایران و فعالیت در افغانستان، با لحن دیپلماتیکی می گوید نیاز بود که من در افغانستان باشم. شاید نیاز نبود که من در ایران باشم. او اضافه می کند که علاقه شخصی من نیست که در ایران کار کنم. البته او اضافه می کند که هم اکنون نیز در ایران کارهائی انجام می دهد.

سعیدی در باره چهار سال اقامتش در افغانستان می گوید از آنجا که همه عکاسان خبری می خواستند جنگ را نشان دهند من به سراغ تبعات جنگ در زندگی مردم رفتم. او توضیح می دهد که چگونه به سراغ مردمی رفته است که "با جنگ زندگی می کنند و به یک نوعی جنگ در درون زندگی اشان اخت پیدا کرده است." او خود را تصویرگر قربانیان جنگ می نامد و نه نیروهای متخاصم جنگ.
با این حال خبر جایزه پر اهمیتی که نصیب مجید سعیدی شده است در رسانه‌های ایران تا کنون هیچ بازتابی نداشته است. وقتی از او دراین باره پرسش می کنیم وی اعتراف می کند که برای او هم "علامت سئوال بزرگی است" که چرا کسانی که برای ایران افتخار کسب می کنند کارشان دچار سانسور می شود.
او اعتراف می کند که "این اتفاقی است که سالیان سال است برای من افتاده است."
مجید سعیدی در مقابل پرسشی مبنی بر احتمال سیاسی بودن دلیل سکوت رسانه ها در مقابل پیروزی جهانی او می گوید" قطعاً چنین است." اما بلافاصله اضافه می کند که این نوع داوری درباره او را باید اشتباه دانست.