برنار لاویلیه در دنیای موسیقی فرانسوی شخصیت یگانهای است. نه تنها ظاهر و حرکاتش روی صحنه به "اهل راک" میماند که چند آلبومش هم تقریباً یکسر موسیقی راک است. اما اشعار و روحیۀ کلی آثارش شنونده را به یاد ترانهسرایان بزرگ فرانسوی میاندازد، یعنی نسلی که میراث ترانهسازی به اصطلاح "کلاسیک" فرانسهزبان را ساخته است.
برنار لاویلیه اخیراً آلبوم تازهای عرضه کرده به اسم "پنج دقیقه در بهشت" و به این مناسبت دوباره گهگاه در رسانههای فرانسوی ظاهر میشود. او در مصاحبهای با رادیو بینالمللی فرانسه به عنوان آلبوم جدیدش اشاره کرد و گفت: "بهشت قاعدتاً جاودانی است، به همین دلیل عنوان آلبوم من کنایهآمیز یا حتی مسخره است".
لاویلیه در ترانهای که عنوان آلبوم هم از آن گرفته شده، با لحنی غیرمستقیم دنیای یک تاجر اسلحه را حکایت میکند:
..."ماکیاول هم معتقد بود که حق همیشه با شهریاران است
پنج دقیقه در بهشت، تا شیطان خبر مرگت را بیاورد ...
جنوب لبنان، حزبالله،
آدمهای اهل معامله"...
هر یک از ترانههای آلبوم اخیر مثل داستان کوتاهی است که در قالب شعر ریخته شده باشد. در ترانۀ "پنج دقیقه در بهشت" از لابلای اشارات به تدریج فهمیده میشود که تاجر اسلحه به خاطر پول و لحظات کوتاه خوشی و عشرت حتی با داعش هم معامله میکند و سپس هر زمان که "سرویسها" اراده کنند، به زندگیاش پایان داده میشود. لاویلیه میگوید دلال اسلحه بدون نگرانی کار خود را میکند و "آشغالهای سطح بالا هم مراقب رسانهها هستند"...
اینگونه توجهات و گرایشهای سیاسی یا به قولی "متعهد" از سی چهل سال قبل در آثار لاویلیه وجود داشته و پدیدهای سطحی یا باب سلیقۀ روز نیست. یکی از ترانههای قدیمی او به اسم "دستان طلایی" که کار و زحمت بیوقفۀ کارگران کورههای ذوب آهن را وصف میکند در سالهای اخیر بارها از زبان کارگران اعتصابکننده در فرانسه و بلژیک شنیده شده است.
ترانۀ دستان طلایی را در بخش آخر برنامه، در فایل صوتی گوش کنید
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید