فیگارو: فرانسه به هیچوجه قصد ندارد برای تغییر رژیم سوریه اقدام کند

روزنامه راستگرای فیگارو مقاله ای را به سفر دو روزه امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه، به روسیه تخصیص داده است. به نوشته این روزنامه، امانوئل ماکرون و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، روز گذشته بیست و چهارم ماه می برابر با سوم خرداد ماه رسماً اعلام کردند که هر دو تن خواستار افزودن متمّمهایی به توافقنامه هسته ای سال ۲۰۱۵ هستند. این متمم ها به برنامه موشکهای بالیستیکی جمهوری اسلامی ایران، نفوذ و مداخله آن در خاورمیانه و آینده برجام پس از پایان دوره ده ساله آن در سال ۲۰۲۵ مربوط است.

امانوئل ماکرون خواستار آن است که برجام محدوده وسیعتری را در برگیرد اما ولادیمیر پوتین روز گذشته در کنفرانس خبری مشترک خود با رئیس جمهوری فرانسه گفت که نمی توان حفظ توافقنامه هسته ای را منوط به این سه مورد کرد و باید مقامات جمهوری اسلامی این شروط را بپذیرند. از سوی دیگر، فرانسه و روسیه خواهان برقراری صلح و ثبات در سوریه اند. ماکرون نیز اظهار داشت که هدف اصلی فرانسه مبارزه با تروریسم است و این کشور به هیچوجه قصد ندارد برای تغییر رژیم سوریه اقدام کند.

روزنامه میانه روی لوموند نیز نوشته است که امانونل ماکرون اعلام کرده است که با ولادیمیر پوتین درباره حل ﻣﺳﺄله برجام و بحران سوریه تفاهم دارد و هر دو برآنند که به هر قیمتی از لغو برجام ممانعت کنند. به نوشته لوموند، امانوئل ماکرون در طی گفت و گوی خود با ولادیمیر پوتین کوچکترین اشاره ای به ماجرای مسمومیت سرگئی اسکریپال، جاسوس سابق روس، نکرده است. وی همچنین برای جلب نظر و خشنودی پوتین اعلام کرد که اگر تیم فرانسه در مرحله یک چهارم نهایی مسابقات جام جهانی فوتبال پیروز گردد، برای تماشای ادامه بازیها به روسیه خواهد رفت. لوموند در ادامه مقاله به طنز نوشته است که این عملکرد ماکرون با موضع گیری بریتانیا اندکی تفاوت دارد. بریتانیا پس از ماجرای اسکریپال تصمیم گرفت که مقامی رسمی برای حمایت از بازیکنان فوتبال خود به روسیه اعزام نکند. مقاله لوموند با این جمله به پایان می رسد: همبستگی هم محدودیتهایی دارد.

روزنامه چپگرای لیبراسیون نیز گزارش داده است که از بیست وچهارم ماه ژوئن آینده زنان در عربستان سعودی اجازه خواهند داشت رانندگی کنند. با وجود این، حدود ده تن از زنان سرشناس و مبارزی که برای احقاق حقوق زنان در این کشور فعالیت می کنند هفته گذشته دستگیر و زندانی شدند. دولت عربستان سعودی این افراد را به خیانت به کشور، داشتن تماسهای مشکوک با دشمنان خارجی و پشتیبانی مالی از آنان متهم کرده است. تلاش برای ایجاد ناامنی و بی ثباتی در عربستان سعودی از دیگر اتهامات بازداشت شدگان است.

روزنامه اومانیته، نزدیک به حزب کمونیست فرانسه، در مقاله ای تحت عنوان "اسرائیل، چگونه از تو یاد خواهم کرد؟" از خاموشی و بی عملی جامعه جهانی در برابر کشتار ۶۰ تن و زخمی یا معلول شدن بیش از هزار تن از فلسطینیان در ۱۴ ماه می سال جاری/ ۲۴ اردیبهشت ماه به دست سربازان ارتش اسرائیل و کاربرد اسلحه جنگی علیه آنان انتقاد کرده است. نویسنده مقاله، "پی یر سِرنا*"، می پرسد آیا ما را آنچنان از دیدن تصاویر خشونت بار و شنیدن خبرهای پراضطراب اشباع کرده اند که تنها پس از گذشت یک هفته از این واقعه آن را فراموش کرده ایم؟

او در ادامه می گوید نخستین باری که بطور جدی با رنج و عذاب یهودیان آشنا شدم، روزی بود که معلم کلاس پنجم ابتداییم، برای فراهم آوردن مقدمات مراسم پاسداشت خاطره افرادی که در ژوئن ۱۹۴۴ به دست گشتاپو به دار آویخته شده بودند، به من و همکلاسانم عکسهایی از اردوگاههای کار اجباری یهودیان نشان داد. پی یر سِرنا می نویسد به خاطر می آورم که در کلاسهای تاریخ سال آخر دبیرستان درباره مهاجرت یهودیان در ناحیه مدیترانه و تولد دردناک کشور اسرائیل بسیار آموختیم.

من همچنین واژگونی اوضاع را در یکی از روزهای سال ۱۹۸۲ به یاد دارم، روزی که ارتش اسرائیل به نیروهای خود اجازه داد تا هزاران پناهنده فلسطینی را در حومه بیروت قتل عام کنند. من وحشت و انزجار اسرای یهودی بازمانده از جنگ دوم جهانی را از دیدن افسران جوان اسرائیلی که برای تشخیص هویت و گروه بندی دستگیرشدگان فلسطینی در طی نخستین انتفاضه به آنها شماره می زدند، به خاطر دارم. این افسران آگاه نبودند که همان را انجام می دهند که در هولوکاست رخ داد. من تصاویر دومین انتفاضه و تصویر کودکی را که در آغوش پدرش بر اثر شلیک گلوله کشته شده بود، هنوز در ذهن دارم.

من شهامت "زیو اشترنهل*"، یکی از بزرگترین متخصصان تاریخ فاشیسم در جهان و رئیس پیشین بخش علوم سیاسی دانشگاه عبری بیت المقدس را به یاد دارم که به بر باد رفتن رﺅیاها و امید برای حفظ دمکراسی در اسرائیل اعتراض و علیه ناتوانی این کشور در پذیرش تشکیل کشور مستقل دیگری در همسایگی خود و تضمین برقراری صلح میان خود و این کشور اعلام جرم کرد. من سوء قصد به جان زیو اشترنهل را که در سال ۲۰۰۸ روی داد فراموش نکرده ام.

در ادامه مقاله آمده است که اعلام جرم علیه نتانیاهو ما را نباید از این واقعیت که اسرائیل کشوری دمکراتیک است دور سازد. این اسرائیلیها هستند که نمایندگان خود را برمی گزینند. این مردم چه چیزهایی را در حافظه خود نگاهداشته اند؟ آینده آنان چگونه خواهد بود؟ جوانان اسرائیلی چه چیزهایی را به خاطر خواهند آورد؟ من شخصاً مایل نیستم از کشور اسرائیل به عنوان جلاد فلسطینیان یاد کنم. زمان تغییر فرا رسیده است. اسرائیلیها باید حافظه خود را بازیابند و آن را به سانِ سلاح صلح و نه سلاح ویرانگر تاریخ خویش به کار گیرند. انجام این کار برای کودکان هر دو کشور اسرائیل و فلسطین واجب و ضروری است.

* Pierre Serna

* Zeev Strenhell