لوموند: خامنه‌ای یک، روحانی صفر؟

تحلیلگر لوموند مطلب خود را با این نکته آغاز می کند که منشأ تمام نزاع‌های سیاسی این روزها در ایران به توافق صورت گرفته در زمینه پرونده هسته‌ای ایران باز می‌گردد.

لوموند با اشاره به حملات این روزهای محافظه‌کاران علیه اردوگاه اصلاح‌طلبان و نیروهای طرفدار دولت، می نویسد که محور این حملات این است که توافق هسته‌ای ایران چه پیامدهای سیاسی برای این کشور به دنبال خواهد داشت.

نویسنده لوموند به پیچیدگی و ابعاد این درگیری اشاره می کند و می نویسد که نزاع میان سران حکومت به توئیتر و شبکه های اجتماعی هم کشیده شده است.

الن فراشون می نویسد که اکنون در ایران، دو نظریه وجود دارد؛ یک گروه می گویند که توافق هسته ای ایران منجر به رادیکالتر شدن رژیم خواهد شد و دیگران بر این عقیده اند که این توافق، موضع نیروهای میانه رو را تقویت می کند.

این تحلیلگر ادامه می دهد: آنانی که قرائت بدبینانه از تحولات ایران امروز دارند، ایران خمینی را پس از توافق وین، در تلاش برای کشورگشایی در منطقه می بینند. با توجه به این که ایران در برابر محدودیت‌هایی که بر فعالیت‌های اتمی خود اعمال می کند، تحریم‌هایش لغو می شود و اقتصادش قدرت می گیرد. آن هم در شرایطی که ایران اکنون به دلارهای نفتی خود نیاز دارد. زیرا توسعه طلبی ایران در منطقه برایش هزینه های زیادی را به بار آورده است.

لوموند می نویسد که ایران باید نیاز مالی شبکه نفوذ این کشور در کشورهای عربی منطقه را تأمین کند، به عنوان نمونه، میلیونها شهروند عراقی، دولت بغداد، حزب الله لبنان و شورشیان حوثی یمن را. همچنین ایران باید هزینه های جنگ در سوریه، جایی که هزاران نیرو به آنجا فرستاده را تأمین کند.

لوموند به نقل از ری تکیه، محقق ارشد شورای روابط خارجی در آمریکا، می نویسد که بدون یک توافق اتمی که برای ایران جوایز مالی به ارمغان می آورد، جمهوری اسلامی دیر یا زود نمی توانست به توسعه امپراطوری خود ادامه دهد.

ری تکیه که منتقد سرسخت رژیم ایران است، با این حال بر سیاست استراتژیک خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی تأکید می کند و می نویسد که در تاریخ معاصر ایران، خامنه ای قدرتمندترین حاکم ایران است.

لوموند با اشاره به تبعات داخلی و خارجی توافق وین برای ایران می نویسد که حکومت ایران در دوران حسن روحانی، سرکوبگرانه ترین دوران خود را تجربه می کند. همچنین در عرصه خارجی نیز در حالی که ایران در کنفرانس اخیر درباره بحران سوریه شرکت کرده، خامنه ای تهدید می کند که کشورش از این کنفرانس خارج می شود.

در ادامه، نویسنده لوموند با اشاره به مواضع خامنه ای طی روزهای اخیر می نویسد که رهبر جمهوری اسلامی مخالف هرگونه نفوذ فرهنگی و اقتصادی آمریکا در ایران است.

وی با اشاره به دستگیری روزنامه نگاران طرفدار حسن روحانی از سوی سپاه پاسداران و همچنین بازداشت دو سرمایه گذار ایرانی-آمریکایی و آمریکایی-لبنانی که از طرف نزدیکان حسن روحانی به ایران دعوت شده بودند، می نویسد که خامنه ای با این اقدامات می خواهد به سیاستمداران آمریکا این پیام را برساند که ایران جای آنان نیست.

همچنین لوموند به نقل از احمد سلامتیان، تحلیلگر مسائل ایران مقیم پاریس می نویسد که عرصه اقتصاد در ایران بسیار تعیین کننده است و جمهوری اسلامی به سرمایه گذاری خارجی بسیار احتیاج دارد.

این تحلیلگر سیاسی معتقد است که توافق وین در زمینه پرونده هسته ای ایران، چنان تحرکی به عرصه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی ایران می بخشد که تندروها نمی توانند آن را متوقف کنند.

نویسنده لوموند در پایان مطلب خود تأکید می کند که برای تشخیص نتیجه توافق وین بر آینده سیاسی ایران، باید کمی صبر کرد.

لوموند با اشاره به تسلط جمهوری خواهان بر کنگره آمریکا و تلاشهای جاری ضدآمریکایی ها در تهران، آینده توافق هسته ای ایران را چندان شفاف نمی داند.

اما همانطور که در ابتدا اشاره شد، بحران سوریه، همچنان یکی از موضوعات اصلی روزنامه های فرانسوی است.

لوموند با اختصاص دو صفحه آغازین خود به این موضوع، کارنامه و نتیجه حملات روسیه در سوریه را چندان پرمایه توصیف نمی کند و می نویسد که روسیه با بیش از دو هزار حمله در سوریه تا به امروز، که اغلب آنها مواضع نیروهای مخالف میانه رو را هدف قرار داده، همچنان بر نقش یگانه بشار اسد در جلوگیری از پیشروی گروه دولت اسلامی (داعش) تکیه می کند.

لوموند می نویسد که بمباران هوایی ارتش روسیه در سوریه به پیشروی های معنادار ارتش سوریه در این کشور منجر نشده و ولادیمیر پوتین به هدف خود که همان "ایجاد شرایط یک توافق" است نرسیده است.

این روزنامه چاپ پاریس ادامه می دهد که روسیه چند روز پیش از کنفرانس وین درباره بحران سوریه که روز 14 نوامبر برگزار شد، طرحی را ارائه کرد که بر اساس آن بشار اسد می تواند در انتخابات ریاست جمهوری سوریه که در هجده ماه آینده برگزار می شود، شرکت کند.