لوپوئن: "جورج اُوروِل" متفکری که شما را به آزادی می‌رساند

هفته‌نامۀ لوپوئن، در این شماره یکی از مطالب خود را با عنوان «جورج اُوروِل، متفکری که شما را به آزادی می رساند»، به این نویسندۀ بزرگ انگلیسی و خالق آثار مشهوری چون "قلعۀ حیوانات" و "١٩٨٤" اختصاص داده است.
بنا به نوشتۀ این هفته‌نامه، "جورج اُوروِل" نویسنده‌ای است که طبیعت انسان را به خوبی می‌شناخت، از زمانۀ خودش بسیار جلوتر بود و گویی تمامی وقایع عصر حاضر را پیش از این در آثارش پیش‌بینی نموده بود. چنانکه روز بعد از انتصاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهوری آمریکا، کتاب "١٩٨٤" که مشهورترین کتاب او به شمار می‌آید و در سال ١٩٤٩ به چاپ رسیده بود، دوباره در صدر پرفروش‌ترین کتاب‌های "آمازون" قرار گرفت.

لوپوئن با طرح این پرسش که «چگونه می‌توان در سال ٢٠١٨، اُوروِلی بود؟» می‌نویسد که در برابر دگرگونی‌های اجتماعی و از خودبیگانگی فراگیر عصرحاضر، دنباله‌روی از تفکرات "اُوروِل" مضطرب‌کننده است، زیرا ما اکنون در عصری زندگی می‌کنیم که ضمیر «ما» پیوسته جایگزین ضمیر «من» می‌شود تا آزادی را محدود و اصلاح کند؛ در زمانه‌ای که هر فردی در خود انبوهی از داده‌های شخصی را ذخیره کرده؛ ارتباطات بیشتر از طریق شبکه های اجتماعی فیسبوک و اینستاگرام صورت می‌گیرد؛ اخبار جعلی الهام‌بخش قوانین هستند؛ بازنویسی تاریخ در صدد توجیه یک جنگ برمی‌آید تا حقیقت را دستکاری کند؛ جناح چپ لزوماً مترادف با عدالت نیست و فرقه‌های مذهبی پیوسته بینش و عقاید خود را تحمیل می‌کنند.

این هفته نامه در این مطلب به یکی از جملات معروف "جورج اُوروِل" درمورد آینده اشاره کرده که گفته بود: «اگر می خواهید تصویری از آینده داشته باشید، چکمه ای را تصور کنید که برای همیشه بر چهرۀ انسان لگد می‌زند».

لوپوئن در این مقاله یادآوری می کند که "جورج اوروِل" در دوره‌ای سرشار از تنش زیسته و آثارش را به نگارش در آورده است؛ از ظهور نازیسم گرفته تا پیدایش استالینیسم، جنگ اسپانیا و همچنین جنگ جهانی دوم که بازتاب تمام اینها را می توان در فضای "دیستوپیایی" آثار او مشاهده کرد.
این هفته‌نامه می افزاید که "جورج اورول" متفکری آزادی‌خواه بود که همواره در آثارش می توان انعکاسی از جهان کنونی را دید.

هفته نامۀ کوریه انترناسیونال، یکی از عناوین خود را به بحران اقتصادی و تورم در ایران و تأثیر آن بر زندگی مردم اختصاص داده است و نوشته است که اجرایی شدن تحریم های آمریکا بر علیه ایران، بر زندگی مردم این کشور ضربات سختی وارد کرده است.
این هفته نامه با اشاره به کاهش قدرت خرید خانواده‌های ایرانی، کم آبی و قطع شدن جریان برق در طول تابستان در این کشور، به نقل از یکی از شهروندان تهرانی نوشته است که «مقامات ایرانی فرزندان خود را به آمریکا و کانادا فرستاده‌اند، اما مردم را هر روز فقیرتر می کنند».

کوریه انترناسیونال می‌افزاید که پس از سقوط بی‌اندازۀ ارزش ریال در برابر دلار آمریکا در بازار بین المللی، قیمت بیشتر کالاها به ویژه میوه و سبزیجات با ٥٠ درصد افزایش روبرو بوده است و خشم شدید مردم را بیش از پیش نسبت به مقامات ایران برانگیخته است.
این هفته نامه نوشته است که به نظر تحلیلگران، شکاف میان مردم ایران و رژیم این کشور از زمان وقوع انقلاب اسلامی تا کنون هرگز به این عمیقی نبوده است.

این در حالیست که مقامات جمهوری اسلامی ایران، تحریم ها، شرایط وخیم اقتصادی و در پی آن اعتراض‌های مردم را دسیسه و توطئۀ آمریکا قلمداد می کنند.
کوریه انترناسیونال به نقل از یکی از فروشندگان پایتخت می‌نویسد: «پیش از این مردمی که نمی‌توانستند گوشت بخرند، به نان و ماست اکتفا می کردند اما حالا قیمت ماست هم برای خیلی از خانواده‌ها گران است».

کوریه انترناسیونال در این شماره به عناوین مختلف دیگری چون اعتصاب غذای "اُولِگ سِنتسوف" فیلمساز اوکراینی که در پی اعتراض به الحاق کریمه به روسیه در زندان به سر می برد، واهمۀ اسپانیا از سرایت پوپولیسم در مواجهه با بحران مهاجرت، ناتوانی رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه در برابر بحران اقتصادی ناشی از تنش‌های میان دولت این کشور با ایالات متحدۀ آمریکا و همچنین هجوم زاغ های وحشی به شهرهای زیادی در لهستان نیز نظر کرده است.

هفته‌نامۀ اکسپرس یکی از عناوین خود را به "هنری مُور" یکی از بزرگترین هنرمندان مجسمه ساز انگلیسی در قرن بیستم اختصاص داده است که در کشور خود جایگاهی هم‌تراز با "آلبرتوُ جاکومتی" دارد و این روزها نمایشگاهی از ١٢٠ مجسمه و ٨٠ طراحی از او در شهر "لاندرنو" واقع در شمال غربی فرانسه برگزار شده است و تا تاریخ ٤ نوامبر ادامه دارد.

بنا به نوشتۀ این هفته نامه، شهرت "هنری مور" بیشتر مدیون مجسمه‌های آبسترۀ غول‌پیکر مرمر و برنز و پیکره‌های لمیده زنان و مردانی است که به یک آرنج تکیه داده‌اند و پاهایشان را جمع کرده اند.
همچنین نقاشی‌های او از کارگران معدن و مردمی که در خلال جنگ جهانی دوم در پناهگاه های زیرزمینی می‌زیستند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که در آنها خشونت و درد جنگ جهانی را به تصویر کشیده است.
تِم «مادر و فرزند» نیز از دیگر مضامین مورد علاقۀ او بوده است. از وی به عنوان بنیانگذار نوع جدیدی از مجسمه سازی مدرن یاد می شود و مجسمه‌های غول پیکر او در بسیاری از پارک ها و فضاهای شهری از جمله باغ "تویلِری" در پاریس قرار گرفته‌اند.
در باغ موزۀ هنرهای معاصر تهران نیز اثری از این هنرمند مشهور وجود دارد. همچنین تندیس جایزۀ سینمایی "بَفتا" توسط او طراحی شده است.