پس لرزه های برکسیت و بیلان سه سالۀ مصر

علاوه بر این مسایل، در هومانیته میخوانیم که کمک های اجتماعی برای اینکه مردم بتوانند به تعطیلات بروند، بیشتر به جیب ثروتمندان میروند. در لیبراسیون تبصره ای در بارۀ «برنارد تاپی» است، که پول هایی را که حکومت به او داده است، باید پس بدهد در لاکروا، در رابطه با اصلاحات قانون کار، صحبت از کارهای سخت است، که به کارگرانی که به آن میپردازند، خقوق خاصی داده میشود، در لیبراسیون، صحبت از سویس است، که اگرچه عضو اتحادیۀ اروپا و یا هم بازار مشترک نیست، ولی با آنهم، ارتباطات خاصی با اروپا دارد.

با لیبراسیون آغاز میکنم که، زیر عنوان «بوریس جانسون، سقوط واقعی محافظه کاران» نوشته است که بوریس جانسون، حیثیت خود را از دست داد. در سرمقاله آمده است که مسخرۀ یک روز یعنی مسخرۀ همیشه، تا آخر. بوریس جانسون، کسی که قادر نیست مسئولیت نتایج سخنان و کردار خود را بپذیرد، دیروز اعلان کرد که بالاخره برای جانشینی داوید کامرون کاندید نیست، در حالیکه این یگانه هدف کمپین پر از دروغی بود، که او برای خروج انگلستان از اروپا انجام داد، و با این کار خود، دیگر هیچ جایی برای اعتماد نگذاشت.

مطلب بعدی لیبراسیون  درباره «سیتی» یا مرکز مالی  لندن است که گزارشگر روزنامه از آنجا مینویسد که تعدادی در خیال برگشت به عقب هستند و تعداد دیگری در این آرزو که شاید با گذشت زمان، اتحادیۀ اروپا با آنان نرم تر خواهد شد و جدا شدن مسالمت آمیز ممکن خواهد شد.

در لزاکو خبری هم در بارۀ ایران آمده است که میگوید که «مجبور نیست هواپیمای آ-380 ایرباس را بخرد. با وجود اینکه این مسئله در گذشته، بخصوص هنگام امضای قرارداد میان ایران و ایرباس مطرح شده بود، وزیر راه ها و توسعۀ شهرهای ایران، «عباس آخوندی» گفته است که برای آنان در این مسئله، اجباری در کار نیست.

* * *

 زیر عنوان «افسردگی بزرگ فرانسویانی که در انگلستان زندگی میکنند» در روزنامۀ اقتصادی لزاکو آمده است که در جماعت فرانسوی ساکن انگلستان، قهر، تشویش و احساس بی امنیتی ازدیاد یافته اند. سه صد هزار نفر فرانسوی ساکن بریتا، هنوز هم تحت تاثیر شوک نتایج همه پرسی انگلستان قرار دارند. رابطۀ محکمی که تا حالا این اشخاص با انگلستان داشتند و بعد از این همه پرسی شکست، باعث شده است که آنان احساس بی امنیتی کنند. در آینده آنان مشکلاتی با ویزای اقامت، مسایل صحی و بهداشتی و آموزشی خواهند داشت، و تا زمانیکه مادۀ 50 پیمان لیسبون وارد عمل نشده است، همۀ این مسایل برای آنان یک حالت مبهم دارند. 

* * *

در بارۀ جنگل شمال فرانسه، جاییکه مهاجران برای رفتن به انگلستان تجمع میکنند و تا حالا، فرانسه مانع رفتن آنان میشد، هم بحث است. این بار «ژاک توبان»، که «مدافع حقوق» در فرانسه است، به آنجا رفته و بر علیه سیاست های وزارت داخلۀ فرانسه و همچنان، بر علیه توافق های اخیر بین المللی بر سر مسئلۀ مهاجرت، موضع گیری کرد. بحث اصلی بر سر این است که اگر انگلستان از اروپا بیرون شود، دیگر فرانسه هم الزامی دراینکه مانع رفتن مهاجران به این کشور شود، نمیبیند. چندی قبل رئیس منطقۀ شمال فرانسه این مسئله را مطرح کرده بود که مهاجرانی که هنوز سرنوشت آنان مشخص نشده است، به جای اینکه در فرانسه منتظر بمانند، میتوانند در داخل انگلستان منتظر بمانند. یعنی اینکه انگلستان باید اردوگاه هایی در داخل خاک خود، برای آنان ایجاد کند. این مسئله البته در خود انگلستان هم در زمان کمپین همه پرسی مطرح بود.

* * *

طرح های کلانی که به دلیل «برکسیت» در خطر قرار گرفته اند، در فیگارو آمده است. صحبت از توسعۀ فرودگاه لندن است، که به دلیل برکسیت، در ابهام افتاده است، خطوط قطار های سریع السیر و بالاخره، مراکز اتمی که قرار بود در انگلستان با همکاری فرانسه ساخته شوند. گذشته از این ها، کل بودجۀ اروپایی انگلستان هم باید مورد تجدید نظر قرار بگیرد و این به نوشتۀ لز اکو، کاریست بسیار دشوار.

* * *

امیدهای شکستۀ جامعۀ مصری، عنوان نوشته ای در روزنامۀ لاکروا است که با یاد آوری از تاریخ خلع قدرت محمد مرسی، در سوم ژوئیۀ سال 2013، توسط ارتش این کشور، مینویسد که سه سال بعد، جامعۀ مدنی مصر هدف سرکوب شدید قرار گرفته است.

در ادامه، صحبت از حرکت مردم مصر است که میلیون ها تن از آنان، به دعوت ارتش، در آخر ماه ژوئن همان سال، در خیابان ها سرازیر شدند. در آن زمان، بعد از یک سال زمامداری محمد مرسی، که از صفوف اخوان المسلمین به کرسی ریاست جمهوری رسید، اکثر مردم مصر از او ناامید شده بودند. از زبان یکی از پژوهشگران علوم سیاسی میخوانیم که مردم مصر در آن زمان از یک سو از قحطی به ستوه آمده بودند و از سوی دیگر از این در هراس بودند که شاید «برادران مسلمان» کشور آنان را به یک مملکت مذهبی تبدیل کنند. در چنین حالتی بود که در آغاز ماه ژوئیه سال 2013، ارتش مصر محمد مرسی را از پستش برکنار کرد.

در مصر در آن زمان کسی فکر نمیکرد که کشور آنان وارد شدیدترین دوران سرکوب شود. این کشور، سال بعد، یک قانون اساسی را توشیح میکند که بیشتر لیبرال به نظر میاید. اگرچه مارشال سیسی طی انتخاباتی برنده شد، که قابل انتقاد بود. متعاقب این تغیر قدرت، سرکوب با اخوان المسلمین آغاز شد ولی به زودی بخش های دیگر مخالفان را هم در بر گرفت. نیروهای امنیتی این کشور، از این زمان به بعد، وارد یک منطق انتقامجویی شدند.

در ماه دسامبر گذشته، یک دور جدید سرکوب شدید، همزمان با نزدیک شدن تاریخ پنجمین سالگرد انقلاب سال 2011 مصر آغاز شد.

* * *

لوموند، روزنامۀ عصر پاریس در بارۀ سوء قصد کابل نوشته است، که پیشاپیش اجلاس سران ناتو صورت گرفت. جزئیات این سوء قصد به صورت مفصل در این روزنامه آمده است و در آن صحبت از کشته شدن ملا منصور، رهبر طالبان، در 21 ماه می است. با ابراز این که دلایل این حملۀ اخیر، طبق معمول فراوانند، لوموند، این حمله را از زبان مسئولین امنیتی افغانستان، یک جنایت علیه بشریت خوانده است.