آنچه پس از مذاکرات صلح با طالبان در انتظار افغانستان است

شامگاه شنبه ۱۷ اوت/ ۲۶ مرداد در نتیجه انفجاری انتحاری در یک سالن عروسی در غرب کابل، دست‌کم ۶۳ نفر کشته و ۱۸۲ نفر دیگر زخمی شدند. همه قربانیان این رویداد غیرنظامی بودند.
گروه موسوم به دولت اسلامی (داعش)، با انتشار خبرنامه‌ای مسئولیت این حمله را به عهده گرفت و گفت که هدف این حمله شیعیان بوده‌اند.

روزنامه فیگارو در یکی از گزارش‌ها و همچنین سرمقاله خود با اشاره به این ماجرا، به گفت‌وگوهای صلح افغانستان و نتایج آن پرداخته است.
فیگارو سرمقاله خود با عنوان «طاعون و وبا» را چنین آغاز کرده است: «یک جشن عروسی که به یک صحنه کشتار تبدیل شد».
در ادامه مطلب می‌خوانیم: «حتی در افغانستان ویران‌شده از چهل سال جنگ و آسیب‌دیده از درگیری‌های قبیله‌ای، این تراژدی آنقدر ناراحت کننده هست که بتواند این پرسش را در ذهن‌ها برانگیزد: صلح باید برقرار شود اما توسط چه کسی؟»

فیگارو می‌نویسد که برای پایان دادن به طولانی‌ترین حضور نظامی آمریکا در کشورهای مختلف جهان از سال ١٩٤۵ تاکنون و رها کردن منجلاب افغانستان، دونالد ترامپ راه مذاکره با طالبان را برگزیده و در عین حال راه بازگشت به قدرت را برای آنها باز گذاشته است. به نوشته این روزنامه، دونالد ترامپ این مذاکره‌ها را «بسیار خوب» توصیف کرده است؛ مذاکراتی که در آنها خروج نیروهای خارجی، از جمله بخشی از ۱۴ هزار سرباز آمریکایی حاضر در افغانستان پیش‌بینی شده است. در عوض قرار است طالبان امنیت را در این منطقه تأمین کنند. همچنین برای پایان دادن به ۱۸ سال حضور نظامی آمریکا در افغانستان، واشنگتن گفته که دولت مرکزی کابل نیز باید همچنان حفظ شود.

فیگارو در ادامه می‌پرسد: اما چطور می‌توان مطمئن بود که طالبان پس از حضور در قدرت، دولت مرکزی افغانستان را سرنگون نکند؟ ملا عمر، رهبر پیشین طالبان معتقد به برقراری یک «دولت اسلامی کامل» بود تا به مدد آن، سرزمین افغانستان از «جنایتکاران»، «فاسدان» و «کافران» پاک شود. از سوی دیگر طالبان ادعا می‌کند که قرار است برای زنان هم در دولت آینده افغانستان، جایگاهی اساسی در نظر گرفته شود، اما برای این مورد هم هیچ تضمینی وجود ندارد.
سرمقاله‌نویس فیگارو تأکید می‌کند: «چطور می‌توان تصور کرد که آنها بار دیگر دست از سر کشور بردارند؟»
در ادامه این مطلب نیز آمده که طالبان درخواست خروج کامل نیروهای آمریکایی از افغانستان را مطرح کرده‌اند و حاضر به شرکت در مبارزه با القاعده هم نیستند. در واقع تنها نتیجه مذاکره با ایالات متحده این است که تندروترین نیروهای طالبان را به آغوش داعش بیندازد.

فیگارو در پایان نتیجه‌گیری می‌کند که با انتخاب این سرنوشت و شرایط برای افغانستان، می‌توان شرط بست که این کشور گرفتار درد دیگری شود که "داعش" نام دارد و در واقع رئیس جمهور آمریکا با انتخاب این راه، چیزی جز طاعون و وبا یا در واقع بدبختی و رنج درو نخواهد کرد.

به نظر می‌رسد سرمقاله نویس فیگارو در انتخاب عنوان «طاعون و وبا» برای این مطلب، به رمانی با همین نام اثر "پاتریک دوویل" نویسنده فرانسوی نیز نظر داشته که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد.
از سوی دیگر، در سال ۲۰۱۷ یک گروه موسیقی فرانسوی آلبومی به همین نام منتشر کرد که در یکی از ترانه‌های آن، حملات انتحاری ١٣ نوامبر ۲۰۱۵ یادآوری شده است.

نشست سالانه "گروه ۷" و مخالفان آن
روزنامه هومانیته امروز به نشست "جی ۷" پرداخته که قرار است در روزهای آینده در فرانسه برگزار شود. "گروه ۷" شامل کشورهای صنعتی آلمان، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و کاناداست.

هومانیته در مطلبی با عنوان «آنچه در پشت ویترین "جی ۷" پنهان است»، به اعتراضات برخی مخالفان آن پرداخته و این اعتراضات را یک «ضد حمله نظامی بی‌هدف» خوانده است. به نوشته این روزنامه هرساله، سران "گروه ۷" در جایی از جهان ملاقات می‌کنند و تقریباً هرسال جنبشی ضد جهانی‌شدن، برضد آن فعالیت می‌کند.
در ادامه این مطلب می‌خوانیم که سال ۲۰۱۹ نیز از این قاعده مستثنی نیست. در حالی که شهر "بیاریتز" فرانسه آماده می‌شود که در روزهای آینده میزبان شرکت‌کنندگان در نشست "جی ۷" باشد، مخالفان آن نیز با این شعار که «مبارزه با نابرابری، مشکلات آب و هوایی و فوریت‌های اجتماعی را نمی‌توان با گفتار و سخنان زیبا انجام داد»، آماده مقابله با آن می‌شود.
به نوشته هومانیته، "جی ۷" از زمان تشکیل در سال ۱۹۷۵ تاکنون، به طور مداوم اعتبار خود را از دست داده است.

جفری اپستین، شکارچی میلیاردر
لوموند امروز هم در مطلبی با عنوان «جفری اپستین، مسیر حرکت یک شکارچی جنسی»، از گزارش ٢ هزار صفحه‌ای نوشته که از سوی دستگاه قضائی آمریکا منتشر شده و نشان می‌دهد که چگونه این میلیونر آمریکایی یک سیستم شکار نوجوانان را برای به قاچاق سکس به راه انداخته بوده است.

در ادامه گزارش با اشاره به خودکشی "جفری اپستین" که شنبه ١٠ اوت اعلام شد، همچنین آمده که با توجه به نکات مبهم درباره این خودکشی، از جمله دلیل عدم بازرسی سلول او در طول شب قبل از خودکشی توسط نگهبانان زندان که معمولاً هر نیم ساعت یکبار صورت می‌گیرد، می‌بایست نکات روشن و دقیق‌تری درباره مرگ این متهم به قاچاق جنسی اعلام شود تا وکلای او را مجاب کند؛ به ویژه آنکه درست یک روز پیش از مرگش گزارشی منتشر شده بود که ارتباط او را با برخی از افرادِ بنام آمریکا  که از جمله آنها کلینتون‌ها بودند نشان می‌داد. (بیل کلینتون، رئیس جمهوری پیشین آمریکا و همسرش هیلاری کلینتون که وزیر خارجه سابق این کشور نیز بود) .

لوموند نوشته، با انتشار گزارشی که از روابط و اقدامات "جفری اپستین" پرده برداشت و نیز انتشار شهادت افراد بسیاری که قربانی او بودند مردم آمریکا متاثر شدند. کشوری که در آن پول، تنها نردبان ترقی محسوب می‌شود و اجازه هرکاری از جمله خشونت جنسی به هرشکل آن را می‌دهد.