ورزشکاران افغانستان: طالبان همۀ امید ما را گرفتند

تصاحب قدرت به دست طالبان افغانستان را با عقب گرد مواجه کرد. ورزش نیز از این امر مستنثی نبود. در گیر و دار بحران سیاسی، بسیاری از ورزشکاران افغانستان را ترک کردند و زنان به صورت کامل از ورزش محروم شدند. در این گزارش نظر دو نفر از آنان - خلیل احمد و هوا محمدی – را می‌شنوید.

قبل از پیروزی طالبان، ورزش زنان افغان در بیست سال گذشته پیشرفت زیادی کرده بود. AP - Tamana Sarwary

یک سال بعد از حاکمیت طالبان ورزش افغانستان نیز دچار بحران و نا بسامانی شده است. طالبان سلیقه و قواعد خود را بر ورزشکاران و رشته های ورزشی نیز اعمال کرده‌اند.

منع ورزش مشترک نوجوانان و بزرگ سالان در سالون های بدن سازی در شهر هرات و  پوشش بدن ورزشکاران پرورش اندام هنگام تمرین از نمونه های محدویت های طالبان برای ورزشکاران مرد است.

در کنار این محدودیت ها از هم گسیختگی نظام ورزشی، عدم هزینه مناسب برای ورزشکاران و محروم شدن ورزشکاران از اکثرمسابقات خارجی امید را از زندگی ورزشکاران گرفته است.

خلیل احمد یکی از پهلوانان افغانستان میگوید که از هشت سال به این سو برای افتخار آفرینی تلاش میکرد، اما طالبان همه آرزو های او را گرفته است و حالا هیچ میلی به ورزش ندارد.

بر اساس آمار ریاست تربیت بدنی و ورزش افغانستان، یک سال قبل حدود ۵٠٠هزار ورزشکار تحت نظر این اداره فعالیت میکردند که بیش از پنج درصد آنها را خانم ها تشکیل میدادند.

اکنون آمار دقیق از شمار ورزشکاران فعال  افغانستان در دست نیست، ولی هیچ زنی در حال حاضر اجازه فعالیت های ورزشی را ندارد و طالبان بر این باور اند که نیازی نیست خانم ها ورزش کنند.

هوا محمدی، در رشته های کاراته و "موی تای" تمرین میکرد اما پس از این که طالبان به قدرت رسیدند دروازه باشگاه های ورزشی بر روی وی بسته شد و بیشتر همقطاران هوا مجبور به ترک افغانستان شدند.

اکنون هوا محمدی از سر اجبار خانه نشینی اختیار کرده و لباس های ورزشی اش را در صندوقچه‌ای نگهداری میکند؛ به امید روزی که بتواند دوباره اجازه ورزش کردن داشته باشد...

یکی از دست آورد های نظام جمهوریت در بیست سال اخیر رشد ورزش افغانستان بود. ورزشکارانی نیز در این مدت مدال های قهرمانی کسب کرده و نام های شان به گوش اکثر افغان ها آشنا است.

روح الله نیکپا، نصار احمد بهاوی، محسن رضایی و حسین بخش سفری کسانی هستند که مدال های قهرمانی بین المللی و آسیایی را به افغانستان آورده اند، اما در کنار این افراد صد ها ورزشکار دیگر، با آمدن طالبان مجبور به ترک افغانستان شدند.

۵۲ فدراسیون ورزشی تحت نظر کمیته ملی المپیک و ریاست تربیت بدنی و ورزش افغانستان فعال بود، اما از یک سال به این سو اکثر این فدراسیون ها غیر فعال هستند و تنها نامی از آنها باقی مانده است.