دور دوم انتخابات پارلمانی فرانسه: امانوئل ماکرون در راه دستیابی به اکثریت قاطع

مطابق معمول، روز شنبه ١٧ ژوئن، رأی‌گیری برای دور دوم انتخابات پارلمانی فرانسه از سرزمین‌های فرادریایی (ماوراء بحار) شروع شد. به دلیل اختلاف ساعت، رای‌گیری در این سرزمین‌های دوردست معمولاً شنبه‌ها و سپس روز یکشنبه، در خاک اصلی فرانسه برگزار می‌شود.
بدین ترتیب رأی‌گیری اصلی که روز یکشنبه ١٨ ژوئن / ٢٨ خرداد برگزار خواهد شد، ترکیب مجلس ملی فرانسه را روشن خواهد کرد.

نتایج دور اول و نظرسنجی‌ها برای دور دوم، همگی حاکی از آن است که فرانسوی‌ها برای دادن اکثریت قاطع به رئیس جمهوری و جنبش سیاسی او یعنی "جمهوری در حرکت" آماده‌اند.

مجموعاً بیش از ۴٧ میلیون شهروند فرانسوی به پای صندوق‌ها فرا خوانده شده‌اند که تعدادی از آنها در سرزمین‌های فرا دریایی، رأی دادن را شروع کرده‌اند.

اکثریت قوی: وضعیتی فراموش‌شده 
بعد از موفقیت تشکل "جمهوری در حرکت" در دور اول انتخابات، رئیس جمهوری فرانسه امیدوار است که بتواند در دور دوم، همراه با مؤتلفش حزب میانه‌رو "موُدِم"، بین ۴٠٠ تا ۴٧٠ کرسی از مجموع ۵٧٧ کرسی را تسخیر کند. این رقم اگر دست یافتنی شود، یکی از قوی‌ترین اکثریت‌های مجلس در طول جمهوری پنجم فرانسه خواهد بود (یعنی از سال ١٩۵٨ تاکنون).

امانوئل ماکرون که از همان بدو ورود به رقابت‌های ریاست جمهوری، معادلات سیاسی سنتی فرانسه را برهم زد، توانست با گشودن جبهه‌ای بزرگ در بین دو حزب اصلی چپ و راست – سوسیالیست‌ها و جمهوری‌خواهان – بخش قابل توجهی از آراء این دو حزب را از آن خود کند.

نو شدن ترکیب مجلس ملی فرانسه ابعادی کم‌سابقه خواهد داشت. نسل تازه‌ای در حال راه‌یابی به پارلمان است که بسیاری از اعضای آن تاکنون هیچگونه حضور سیاسی نداشته‌اند. از کل نمایندگان مجلس قبلی، فقط ٢٢٢ نفر به دور دوم انتخابات رسیده‌اند که از این عده هم تعدادی در دور دوم حذف خواهند شد.

اما وضعیت کنونی از نگاه منتقدان دو ایراد دارد: نخست، میزان بالای عدم مشارکت مردم که به عقیدۀ برخی می‌تواند به مشروعیت جناح اکثریت لطمه بزند.
ایراد دوم که ممکن است عجیب‌تر به نظر بیاید، خطر قوی بودن اکثریت است.
برخی مخالفان امانوئل ماکرون هشدار می‌دهند که یک اکثریت قاطع و یکپارچه در مجلس، هر گونه تعادل میان موافق و مخالف و امکان مباحثه و برخورد واقعی عقاید را از بین خواهد برد.
به نظر می‌رسد که طی دو دهۀ اخیر، فرانسوی‌ها و حتی سایر اروپاییان، بقدری به اکثریت‌های ضعیف، به پارلمان‌های متفرق و پاره پاره، عادت کرده‌اند که اینک از اکثریت قاطع واهمه دارند.