میشل بوتور، از چهره‌های رمان نو فرانسه درگذشت

 درگذشت میشل بوتور در فرانسه درحالی است که شهرداری روستای محل زندگی او در حال آماده‌سازی مراسم گرامی‌داشت نودسالگی بوتور بود.
اودره آزوله، وزیر فرهنگ فرانسه روز پنج‌شنبه ۲۵ اوت، با گرامی‌داشت یاد میشل بوتور گفت که او "یک نویسنده غیرقابل‌ طبقه‌بندی" بود که در جریان "رمان نو" فرانسه در کنار آلن رب گریه، ناتالی ساروت و کلود سیمون قرار داشت.
میشل بوتور، که ۱۴ سپتامبر ۱۹۲۶ در شمال فرانسه به دنیا آمده بود، پیش از آن که کارش را در رمان‌نویسی آغاز کند، شعر می‌سرود و نخستین رمان‌های خود را نیز "میراث‌دار شعر کهن" می‌دانست. "عبور از میلان" (۱۹۵۴) و "برنامه روزانه" (۱۹۵۶) اولین رمان‌های میشل بوتور است، اما این نویسنده شهرت خود را در عرصه رمان‌نویسی با رمان "دگرگونی" (۱۹۵۷) به دست آورد که یکی از آثار مهم جریان رمان نو به شمار می‌رود. این رمان که در همان سال انتشار خود برنده جایزه رُنودو شد، زندگی مرد میانسالی را روایت می‌کند كه درگیر یک ماجرای عاشقانه می‌شود. به غیر از مضمون داستان، میشل بوتور در این رمان شیوه متفاوتی را برای روایت انتخاب کرد. رمان "دگرگونی" در ایران با ترجمه مهستی بحرینی از سوی نشر نیلوفر در سال ۱۳۸۵ ترجمه و منتشر شد.
"درجات" (۱۹۶۰) رمان بعدی میشل بوتور بود که تحت تأثیر جیمز جویس، نویسنده انگلیسی‌زبان نوشته شد. نویسنده در این رمان آنچه را که در مدت یک ساعت در یک کلاس دبیرستانی در پاریس روی می‌دهد روایت می‌کند.
داستان "پرتره هنرمند در قالب یک میمون" (۱۹۶۷) نیز در آلمان اتفاق می‌افتد و از نظر برخی از منتقدان آخرین رمان میشل بوتور به شمار می‌رود. بوتور در سال‌های بعد بار دیگر به شعر روی آورد و بیش از بیست دفتر شعر منتشر کرد.
یکی از ویژگی‌های آثار میشل بوتور که او را به نویسندگان رمان نو نزدیک می‌کند، کاربرد فن تکرار و "واریاسون" است.
میشل بوتور با آثار مختلفی که به چاپ رساند، جوایز ادبی متعددی را کسب کرد، از جمله جایزه بزرگ آکادمی فرانسه در سال ۲۰۱۳.
کتاب "هوگو" که گزیده‌ای از آثار ویکتور هوگو است، آخرین کتاب میشل بوتور به شمار می‌رود که سال ۲۰۱۶ در پاریس منتشر شد.