مسکو، ۲۸ فوریه ۲۰۱۵ / ۹ اسفند ۱۳۹۳: ساعتی قبل، بوریس نمتسوف، معاون سابق نخست‌وزیر روسیه و یکی از مخالفان سرسخت ولادیمیر پوتین در نزدیکی کاخ کرملین به ضرب گلوله کشته شده است. نقش جسد بر آسفالت، در میان بقایای خون‌های شسته‌شده، خاک، باران و مواد شوینده هنوز باقی است. نمتسوف در کنار آلکسی ناوالنی یکی از رهبران درجه اول جریان مخالفت با پوتین بود. نه سال بعد از او، ناوالنی نیز در زندان جان داد.
در ساعت ۲۳:۳۰ جمعه ۲۷ فوریه سال ۲۰۱۵، بوریس نمتسوف همراه با دوست دخترش پیاده به طرف منزل می‌رفت که در ابتدای پل «بلشوی مسکو ورتسکی» که از رودخانۀ «مسکوا» می‌گذرد، هدف چهار گلوله قرار گرفت و قبل از رسیدن کمک درگذشت.
محل تیراندازی در چند قدمی میدان سرخ و در نزدیکی دیوارهای کرملین واقع شده. در زمینۀ عکس‌های مربوط به ترور، کلیسای جامع «سنت بازیل» که در میدان سرخ قرار دارد دیده می‌شود.
برخی احتمال داده‌اند که تیراندازی از داخل یک خودرو انجام شده باشد. برخی دیگر حدس می‌زنند که ضارب در پلکان کنار پل پنهان شده بوده است.
دوست دختر نمتسوف که یک مانکن اوکراینی بود در این واقعه هیچ آسیبی ندید. او طی سه روز تحت بازرسی قرار گرفت و سپس به اوکراین بازگشت. امروزه، برخی روزنامه‌نگاران که تحقیقات خود را پیرامون سوءقصد ادامه می‌دهند، فرض دست داشتن این زن (آنا دوریتسکایا) را در توطئۀ قتل غیرممکن نمی‌دانند. وی به پلیس گفته بود که اتومبیلی با رنگ روشن را روی پل دیده است اما چیز بیشتری به یاد نیاورد.
ویدئویی با کیفیت بسیار بد از و از فاصلۀ دور موجود است که پل «بلشوی مسکو ورتسکی» را هنگام عبور نمتسوف و دوستش نشان می‌دهد. اما درست در لحظۀ تیراندازی، یک کامیون برف‌روب که با سرعت آهسته حرکت می‌کند، دید دوربین را می‌پوشاند. بلافاصله بعد از عبور کامیون، یک خودرو سواری روی پل ترمز می‌کند تا فردی با عجله سوار شود.
اکثر مخالفان ولادیمیر پوتین با اطمینان می‌گویند که این قتل به دستور وی انجام شده است. نمتسوف که در زمان رهبری بوریس یلتسین معاون نخست‌وزیر بود، به ویژه بر سر مسئلۀ اوکراین با پوتین مخالفت کرد. درست یک سال قبل از سوءقصد، نیروهای روسیه – بدون آنکه اونیفرم رسمی ارتش روسیه را به تن داشته باشند - شبه‌جزیرۀ کریمه را اشغال کردند و این منطقه را به زور از اوکراین گرفتند. در آن زمان، مسکو ادعا می‌کرد که نیروهای «استقلال‌طلب» در منطقۀ دنباس و کریمه با حکومت مرکزی اوکراین می‌جنگند. اما عاقبت این جنگ پنهانی با تجاوز آشکار نیروهای روسیه به خاک اوکراین (فوریه ۲۰۲۲) به یک جنگ علنی و تمام‌عیار تبدیل شد.
بعد از مرگ نمتسوف، پترو پوروشنکو، رئیس جمهور وقت اوکراین گفت: «نمتسوف پلی بود میان روسیه و اوکراین. اما این پل به ضرب گلولۀ آدمکش‌ها ویران شد... این اتفاقی نیست.» پوروشنکو اعتقاد داشت که نمتسوف مدارکی در دست داشته که مداخلۀ مستقیم نیروهای روسیه را در اوکراین ثابت می‌کرد.
حدود دوهفته قبل از قتل نمتسوف، آلکسی ناوالنی که رهبر اصلی مخالفان به شمار می‌آمد، به بهانه‌ای کوچک بازداشت شد و به زندان افتاد. طبق برنامه قرار بود در روز شنبه ۲۸ فوریه، ناوالنی تظاهرات بزرگی را علیه پوتین رهبری کند. اما بعد از بازداشت ناوالنی، وظیفۀ هدایت تظاهرات به عهدۀ نمتسوف افتاد.
سرانجام در فردای قتل، به جای تظاهرات پیش‌بینی‌شده، تجمعی برای بزرگداشت یاد نمتسوف برگزار شد.
رد پای قدیروف
ایلیا یاشین، یکی از همکاران و دوستان نزدیک ناوالنی و نمتسوف که اینک در زندان است، بعد از وقوع قتل صریحاً گفت که رمضان قدیروف، رئیس جمهوری چچن و سرسپردۀ پوتین مسئول مستقیم سوءقصد است. او حتی در نامه‌ای خطاب به قدیروف نوشت که «به خوبی از جزییات قتل آگاهی دارد» و از وی خواست که «چشم در چشم» در برابر او بنشیند و در بارۀ انگیزه‌های این جنایت گفتگو کند.
اما عاقبت یاشین هم گرفتار شد و فعلاً در زندان است.
بلافاصله پس از کشته شدن نمتسوف، کرملین با صدور بیانیه‌ای این واقعه را محکوم کرد. پوتین آن را یک حرکت «تحریک‌آمیز» دانست و دستور داد که یک کمیتۀ تحقیق برای رسیدگی به پرونده تشکیل شود. منابع رسمی روس حتی احتمال دادند که قتل، کار اسلام‌گرایان باشد، زیرا نمتسوف در ماجراهای مربوط به «شارلی ابدو» از این نشریه دفاع کرده بود!
کمی بعد از ترور نمتسوف، دستگاه قضایی روسیه پنج چچن را به عنوان متهمان به قتل معرفی کرد و آنان را به زندان انداخت. همچنین گفته شد که یکی از افرادی که در قتل دست داشته، در یک سوءقصد انتحاری در چچنی، خود را منفجر کرده است. ظاهراً این متهمان همچنان در زندان‌اند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید