بگذارید دختران به مکتب بروند
نزدیک به یکسال قبل، زمانی که دولت جمهوری افغانستان تحت حمایت جامعه جهانی سقوط کرد و طالبان به قدرت رسیدند، این گروه بیشتر از یک میلیون دختر بالا تر از کلاس ششم را از رفتن به مدسه منع کردند. با روی کار آمدن حکومت خودخوانده طالبان در افغانستان، قواعد و برنامه های تازه از سوی این گروه وضع و اجرا شد که بر اساس آن زنان و دختران افغان از حقوق اساسی انسانی شان در عرصه های اجتماعی، کار، آموزش و پرورش محروم شدند.
نتشر شده در: : روزآمد شده در
طالبان دروازه های مدرسه ها را به روی دختران دوره های بالا تر از ابتدائیه مسدود کردند و بسیاری از آموزگاران زن وظایف خویش را از دست دادند، اکنون دختران افغانستان با آینده مبهم و تاریک در عرصه آموزش و پرورش روبرو هستند.
دختران بالا تر از کلاس ششم، یک سال آموزشی را از دست دادند؛ اگر مدرسه های دخترانه به زودترین فرصت باز گشایی نشود، یک نسل دختران افغان از حق دسترسی به آموزش و پرورش محروم می شوند که قابل جبران نخواهد بود. ادامه روند بسته ماندن مدرسه های دخترانه در افغانستان، باعث نگرانی عمیق مدافعین حقوق بشر شده است.
پنجاه تن از مدافعین حقوق بشر افغانستان که اکنون در کشور دیگر به سر میبرند، نگرانی عمیق شان را از ادامه بسته ماندن مدرسه های دخترانه اظهار داشتند و از رهبران طالبان می خواهند که به وعده های خویش عمل کنند و هرچه زودتر دروازه های مدرسه ها را به روی دانش آموزان دختر بازگشایی کنند. مدافعین حقوق بشر همچنان از جامعه جهانی تقاضا می کنند که بر رهبران طالبان فشار وارد نمایند و آنها را وادار به تطبیق وعده های شان در مورد رعایت حقوق اساسی زنان و دختران سازند. تنها اظهار نگرانی از سوی جامعه جهانی در مورد برنامه های ضد حقوق بشری طالبان علیه زنان کافی نیست بلکه اقدامات عملی از سوی جامعه جهانی باید صورت بگیرد.
از زمان قدرت گرفتن دوباره طالبان در افغانستان، رهبران و اداره های تحت امر آنها به طور متوسط ماهانه سه فرمان علیه حقوق زنان و دختران صادر کرده اند. بر اساس این فرامین محدودیت های بیشتر و سخت گیرانه تر در تمام عرصه های زندگی بر زنان افغانستان وضع شده است که سهم گیری زنان را در بخش های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی محدود میکند. تعداد کثیری از نهاد های حقوق بشری صدای شان را علیه وضع چنین فرمان های طالبان بلند کرده اند اما هیچ پاسخ روشن از سوی رهبری طالبان دریافت نکرده اند. تاثیر این فرمان ها و برنامه ها بر وضعیت روحی، روانی، اقتصادی و اجتماعی زنان در کوتاه مدت و دراز مدت بسیار بزرگ و زننده است. ادامه بسته ماندن مدرسه های دخترانه به مرور زمان ضرر های اجتماعی را به میان میاورد که جبران کردن آن نه تنها برای افغانستان بلکه برای منطقه و جهان مشکل خواهد بود.
در زمان حکومت طالبان بین سالهای ۱۹۹۶ الی ۲۰۰۱ میلادی کمتر از یک میلیون طفل پسر به مکتب میرفتند. اگر چه از اکتبر سال ۲۰۰۱ زمانیکه حکومت قبلی طالبان از بین رفت، فصل جدید برای اطفال و زنان در این کشور گشوده شد و افغانستان مورد توجه و حمایت گسترده جامعه جهانی قرار گرفت. تا سال ۲۰۰۶، طبق یک مطالعه موسسه آکسفام در آن زمان شمولیت اطفال در مدرسه های افغانستان به پنج‌صد درصد افزایش یافت و همچنان تعداد دختران دانش آموز در حین دوره از پنج هزار دختر به بیشتر از ۱.۷ میلیون تن رسیده بود.
تا سال ۲۰۲۰میلادی، نزدیک به ۳.۸ میلیون دختر در سراسر افغانستان به آموزش و پرورش دسترسی یافتند و این پیشرفت به عنوان دستاورد کمک های جامعه جهانی در افغانستان محسوب می گردید. حضور دختران دانشجو در دوره های تحصیلات دانشگاهی نیز در حین زمان با دستاورد های چشمگیری افزایش داشت. بطور نمونه در دو سال اخیر قبل از به قدرت رسیدن دوباره طالبان در سالهای ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱، دختران نمره اول کنکور را کسب کردند. امتحان کنکور به طور اوسط سالانه ۱۷۰۰۰۰ متقاضی داشت که بخش بزرگ آنرا دختران شکل میداد. در سال ۱۴۰۱خورشیدی، تنها یک ماه قبل از آمدن طالبان به کابل ۱۷۹۰۰۰ متقاضی در امتحان کنکور شرکت نموده بودند که بیشتر از ۱۲ درصد آنها را دختران تشکیل میداد. تمام این دستاورد ها که در دو دهه گذشته با هزینه های هنگفت جامعه جهانی در عرصه آموزش و تحصیل دختران بدست آمده بود با خطر مواجه شده است.
طالبان در سال گذشته تنها دختران دوره ابتدایی را اجازه رفتن به مدرسه دادند. بر اساس بعضی گزارش ها حتی تعداد شمولیت دختران در دوره ابتدایی مدرسه نیز بخاطر نبود آموزگاران زن و آینده مبهم آموزشی در افغانستان کاهش بی پیشینه داشت.
خواسته‌های مدافعان حقوق بشر
خواست های مشخص پنجاه تن از مدافعان حقوق بشر افغانستان مقیم در خارج به صورت مختصر در اخیر این مقاله ذکر میشود.
طالبان به زود ترین فرصت دروازه مدرسه ها را بروی تمام دختران باز نمایند و آموزگاران زن اجازه یابند به وظایف خود برگردند. همچنان جامعه جهانی دسترسی دختران به مدرسه ها را پیش شرط گفت و گو با رهبران طالبان قرار دهد و هیچ مذاکره ای با رهبران طالبان بدون دخیل ساختن زنان و اقدام عملی توسط طالبان در مورد بازگشایی مدرسه های دخترانه صورت نگیرد.
کشورهای مانند ایالات متحده امریکا، جرمنی (آلمان)، انگلستان، فرانسه و سایر کشور هایی که حمایت های مالی و تخنیکی (فنی) در بخش های آموزشی افغانستان داشتند، طالبان را از اجرایی ساختن برنامه های ضد حقوق زنان و دختران منع کنند. طالبان نیز باید به وعده های شان در مورد حفظ دستاورد های حقوق زنان و دختران عمل کنند.
جامعه جهانی همچنان در مورد فراهم سازی منابع مالی در بخش آموزش و پرورش دختران به موسسه های غیر دولتی در افغانستان اقدام نمایند. در دو دهه گذشته تعداد زیادی از موسسات و نهاد های جامعه مدنی در افغانستان در عرصه فراهم سازی خدمات تعلیمی با دولت و نهاد های کمک کننده همکاری کرده اند که میتوانند این نهاد ها بار دیگر همکاری شان را از سر گیرند.
سرطان/تیر ۱۴۰۱
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید