قدردانی هنرمند سوری از فرانسوی‌هایی که به والدینش پناهندگی دادند: جشنواره‌ای بزرگ برای دهکده‌ای کوچک
قرار است که بلال النِمر، ویولونیست جوان و درخشان سوری، فستیوالی را در دهکدۀ کوچک "وُونارگ"، واقع در جنوب فرانسه، به راه بیندازد. شش سال قبل این دهکده پدر و مادر بلال النِمر را به عنوان پناهندگان جنگ‌زده به خود پذیرفته بود. هنرمند جوان سوری می‌گوید: فقط می‌خواهم از مردم وونارگ تشکر کنم.
نتشر شده در:
بلال النِمر که ۲۵ سال دارد، تحصیلات موسیقی خود را در آکادمی معروف "دانیل بارن‌بویم"، در برلن، به اتمام رسانده است. بارن‌بویم از سالها قبل نوازندگان پراستعداد را از چهارگوشۀ جهان و به ویژه خاورمیانه می‌پذیرد و آموزش و آیندۀ حرفه‌ای آنان را تأمین می‌کند.
بلال النِمر می‌گوید: "در سال ۲٠۱۶، پنج سال بعد از شروع جنگ سوریه، پدر و مادرم با دو چمدان به دهکدۀ وُونارگ (Vauvenargues) رسیدند که به شکلی شگفت‌انگیز از آنان استقبال کرد. حالا دلم می‌خواهد به زبانی که بلدم، یعنی زبان موسیقی کلاسیک، کمی از لطف‌های این دهکدۀ هزار نفری را جبران کنم"...
با این انگیزه، بلال النِمر نه تنها یک کنسرت که جشنوارۀ مفصلی را برای "وُونارگ" تدارک دیده است. در این چارچوب، قرار است آثاری از بتهوون یا فلیکس مندلسون در کنار برخی کارهای معروف موسیقی عرب اجرا شود. از جمله یکی از آثار معروف صلحي الوادي، آهنگساز عراقی توسط ارکستر سمفونیک "اِکس آن پروانس" (استان جنوب فرانسه) اجرا خواهد شد. گفته می‌شود که تکنوازان بزرگی این ارکستر را همراهی خواهند کرد اما هنوز نام این نوازندگان اعلام نشده است. برخی رسانه‌های تخصصی احتمال حضور "غیرمنتظره"ی شخص دانیل بارن‌بویم را مطرح کرده‌اند.
این فستیوال در عین حال فرصتی برای شناساندن برخی موسیقدانان عرب به مخاطبان فرانسوی است. به عنوان مثال، صلحي الوادي که پانزده سال قبل در دمشق درگذشت، یکی از چهره‌های بسیار مهم موسیقی عرب به شمار می‌آید. او زادۀ بغداد بود اما بیشتر عمر حرفه‌ای را در سوریه گذراند و پایه‌گذار ارکستر سمفونیک ملی این کشور محسوب می‌شود.
همچنین قرار است که خانم وَعد بوحسون، خواننده و نوازندۀ بزرگ عود، چند ترانۀ محلی زادگاهش سوریه را اجرا کند.
گشایش جشنواره برای شنبه شب – دوم ژوئیه – برنامه‌ریزی شده است.
ریشه‌های سوری، شاخه‌های جهانی
بلال النِمر نخستین فرد از خانواده‌اش است که به فرانسه آمده است. او به لطف استعداد نوازندگی و با راهنمایی دو معلم فرانسوی برای تحصیل موسیقی، یک سال قبل از شروع جنگ سوریه به فرانسه اعزام شد. می‌گوید: "خانوادۀ ما اهل موسیقی نبود. مادرم حسابدار و پدرم بنّا بود"... اما پدر که خود آرزوی نوازندگی داشته، بالاخره ویولونی برای پسرش می‌خرد و او را به کلاس موسیقی می‌فرستد...
امروزه شهردار "وونارگ" می‌گوید: "بلال النمر با برگزاری جشنواره هدیۀ بزرگی به ما می‌دهد. ما کمک کوچکی به او کردیم و در مقابل پاداش بزرگی دریافت می‌کنیم".
پدر و مادر بلال النمر در دهکدۀ "وونارگ" بیکار ننشسته‌اند: مادر در مدرسۀ دهکده و پدر به عنوان مسئول پردازش زباله‌ها در شهرداری مشغول به کارند.
"وُونارگ" اگرچه دهکدۀ کوچکی است اما از سالها قبل مورد توجه اهل هنر بوده است. کوه "سنت ویکتوار" که در حدود هشتاد تابلو نقاشی سزان دیده می‌شود، در نزدیکی همین دهکده قرار دارد. مزار پیکاسو نیز در همان حوالی است. اما شروع این جشنوارۀ موسیقی می‌تواند شهرتی بسیار گسترده برای دهکده همراه داشته باشد. بلال النمر که حالا در فکر معتبرترین صحنه‌های جهانی موسیقی کلاسیک است، می‌گوید: "مثل درخت، هرقدر بیشتر رشد می‌کنم، ریشه‌هایم در سرزمین مادری‌ام عمیق‌تر می‌شود".
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید